Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.2010, Side 22

BORG HEIMSINS
Reykjavík er smáborg ef mið-að er við heimsbyggðina. En þegar grannt er skoðað kemur í ljós að mikil reisn
er yfir þeim sem stjórna á þeim bæn-
um. Það er aumur borgarfulltrúi
í meirihluta sem ekki er með upp
undir eða yfir milljón krónur á mán-
uði. Borgarstjórinn er með ritara,
einkabílstjóra og aðstoðarmenn. Og
forseti borgarstjórnar sem hefur það
ábyrgðarmikla starf með höndum að
stýra fundum er með sinn einkabíl-
stjóra sem er auðvitað nauðsynlegt ef
hann þarf að bregða sér á tónleika
eða sinna öðrum störfum í þágu
borgarinnar. Síðan eru þess-
ir sömu fulltrúar í ábyrgð-
armiklum embættum á
vegum fyrirtækja í eigu
smáborgarinnar. Vegna
útrásar Orkuveitunnar
og erlendra hagsmuna
þurfa þeir að ferðast
einstaklega mikið um
heimsbyggðina. Þeir
duglegustu ferðast fyr-
ir upphæð sem nemur
verkamannalaun-
um á hverju
ári. Og
dugnaður-
inn skilar
sér í
fyrir-
tækjum eins og REI sem bera hróður
lands og borgar víða.
Það kostar peninga að halda reisn. Árið 2007 var það ekkert vandamál.
Allir fengu lán í útlönd-
um. Nú er staðan
erfiðari hvað það
varðar. En það
er samt ekk-
ert vanda-
mál. Fólk-
ið með
einka-
bílstjór-
ana, að-
stoðarmennina og ritarana hækkar
bara skatta og útsvar á almenning.
Síðan er haldið áfram að ferðast um
gjörvalla heimsbyggðina. Vandinn er
aðeins sá að þeir einstaklingar sem
eiga að standa undir neyslu brodd-
borgaranna finnast ekki. En það gerir
ekkert til. lánamark-
aðir hljóta að
opnast að nýju.
Og þá getur
Ísland haldið
áfram að
vera stórasta
landið. Og
Reykjavík er
borg heims-
ins en ekki
heimskunnar.
SANDKORN
n Nokkur spenna ríkir um það
hver hreppi það embætti að
verða þjóðgarðsvörður á Þing-
völlum. Meðal umsækjenda
er Kolbrún Halldórsdóttir,
fyrrverandi
umhverfis-
ráðherra og
leikstjóri.
Capacent
var falið
að velja úr
stórum hópi
umsækj-
enda þá
15 hæfustu. Ekki er ljóst hvort
Kolbrún lenti í þeim hópi þar
sem ekki er augljóst hvort hún
fylli skilyrði um menntun og
hæfi. Titringur er þó á með-
al annarra umsækjenda sem
veðja á að Álfheiður Ingadótt-
ir, formaður Þingvallanefndar,
velji flokkssystur sína. Ein-
hverjir eru þegar farnir að huga
að stjórnsýslukæru.
n Meðal þeirra sem sluppu í
gegnum nálarauga Capacent
sem mögulegir þjóðgarðsverð-
ir á Þingvöllum er Ólafur Örn
Haraldsson, fyrrverandi þing-
maður Framsóknar og forstjóri
Ratsjárstofnunar. Þá er Snorri
Baldursson, aðstoðarforstjóri
Náttúrufræðistofnunar í hópi
þeirra útvöldu. Loks má nefna
Einar Sæmundsen sem er sá
eini í hópnum sem er mennt-
aður sem þjóðgarðsvörður.
Aukinheldur er það reiknað
honum til tekna að hafa starfað
í þjóðgarðinum á Þingvöllum.
n Katrín Jakobsdóttir mennta-
málaráðherra mun á árinu
þurfa að taka afstöðu til end-
urráðn-
ingar Páls
Magnússon-
ar útvarps-
stjóra sem
rekið hefur
báknið með
umdeild-
um árangri.
Sterk rök
mun þurfa til að ganga fram
hjá Páli og ekki er í sjónmáli sá
einstaklingur. Það er því veðjað
á að Katrín muni endurráða
Pál en reyna að ná af honum
jeppastyrknum og skera niður
ofurlaun hans.
n Hiti er tekinn að færast í próf-
kjörsbaráttu sjálfstæðismanna
í Reykjavík. Jafnframt eru að
teiknast
upp þær
blokkir sem
standa að
baki fram-
bjóðendum.
Marta Guð-
jónsdóttir,
varaborgar-
fulltrúi og
fyrrverandi
formaður Varðar, opnaði sína
kosningaskrifstofu í gær. Eftir
því var tekið að flestir fram-
bjóðendur mættu við opnun-
ina. Þar voru þó fjarverandi
Hanna Birna Kristjánsdóttir
borgarstjóri og Þorbjörg Helga
Vigfúsdóttir borgarfulltrúi.
Einhverjir skilja það sem svo
að Marta njóti ekki stuðnings
þeirra.
LYNGHÁLS 5, 110 REYKJAVÍK
ÚTGÁFUFÉLAG: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
STJÓRNARFORMAÐUR: Hreinn Loftsson
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Sverrir Arngrímsson
RITSTJÓRAR:
Jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
FRÉTTASTJÓRAR:
Brynjólfur Þór Guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
AUGLÝSINGASTJÓRI:
Elísabet Austmann, elisabet@birtingur.is
DV Á NETINU: DV.IS
AÐALNÚMER: 512 7000, RITSTJÓRN: 512 7010,
ÁSKRIFTARSÍMI: 512 7080, AUGLÝSINGAR: 512 7050.
SMÁAUGLÝSINGAR: 515 5550.
Umbrot: DV. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Hann er
crossfittari.“
n Þordís Jóna Sigurðardóttir
crossfitt-kennari um Hreiðar Má Sigurðsson
bróður sinn og fyrrverandi forstjóra Kaupþings.
– Fréttablaðið
„Ef þú trúir ekki á sjálfan
þig þá gerir það enginn.“
n Björgvin Páll Gústavsson
landsliðsmarkvörður. Hann
segist trúa á sjálfan sig og Guð
og var að fá sér húðflúrið
„credo“ sem þýðir á íslensku ég
trúi. – DV
„Það er erfitt að ímynda
sér að þessi sömu ríki
hefðu hagað sér eins og
þau gerðu gagnvart
franska forsetanum.“
n Maris Riekstins, utanríkisráðherra Lettlands,
sem hefur tekið upp hanskann fyrir Íslendinga
eftir að forsetinn nýtti sér stjórnarskrárvarinn rétt
sinn til þess að vísa Icesave-lögunum til
þjóðarinnar. – Vísir
„Ég veit að í Bretlandi er
ekki mikil reynsla af því að
treysta þjóðinni í þjóðar-
atkvæða-
greiðslu.“
n Ólafur Ragnar Grímsson í
viðtali við Newsnight á BBC
þegar hann útskýrði fyrir hinum
harðskeytta Jeremy Paxman að
þjóðaratkvæðagreiðsla væri þekkt lýðræðisleg
leið um alla Evrópu. – DV.is
Fólkið gegn Gordon Brown
LEIÐARI
Eflaust hefur Steingrímur J. Sigfús-son haft gríðarlegt traust á Svavari Gestssyni, rétt eins og Davíð Odds-son hafði mikið traust á vini sínum,
frænda sínum og syni sínum þegar hann
gerði þá að dómurum. Val á pólitískum
bandamanni í stöðu formanns samninga-
nefndar Íslands um Icesave, mitt í allsherj-
aruppgjöri við klíkusamfélagið, olli því hins
vegar að þjóðin gat síður treyst því að niður-
staða Icesave-samninganna væri ásættanleg.
Ákvörðun Ólafs Ragnars Grímssonar for-
seta um að gefa þjóðinni færi á að hafna
Ice save-samningnum sprettur upp úr því
vantrausti sem var á niðurstöðu ríkisstjórn-
arinnar í Icesave-málinu. Vantraustið er
óháð ágæti samningsins og raunverulegri
hæfni Svavars, en það er háð framkvæmd-
inni við samninginn af Íslands hálfu. Þar
gerði Steingrímur J. mistök með því að ýfa
sár flokksráðninga og kunningjaveldis í einu
mikilvægasta uppgjöri hrunsins.
Með því að hlusta á fjórðung kjósenda
fylgdi Ólafur stefnu Vinstrihreyfingarinnar
og í grófum dráttum yfirlýsingum Samfylk-
ingarinnar um lýðræðisumbætur. Það breyt-
ir hins vegar ekki því að Ólafur gerði villu.
Sannkallað lýðræði getur ekki einungis gilt
um annað landið. Bretar myndu væntanlega
velja sína hagsmuni, núverandi samning, en
Íslendingar gætu valið síðasta samning og
trúað að í því fælust hagsmunir þeirra. Slík-
ar milliríkjadeilur leiða til vítahrings þjóðar-
atkvæðagreiðslna. Icesave kostar hins vegar
hvern Íslending hátt í 200-falt meira en hvern
Breta.
Stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar eru
farnir að taka upp sömu rök og hægrimenn
höfðu áður um lýðræðið og forsetann. Geir
Haarde taldi útilokað að boða til þingkosn-
inga eftir hrun og fullyrti að þá fengist ekkert
lán frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Honum
fannst tíminn aldrei réttur, ekki fyrr en kosn-
ingum var þröngvað upp á hann. Nú heyrast
sömu raddir um þjóðaratkvæðagreiðsluna
um Icesave. Árið 2004 var Ólafur vændur um
þann ásetning að hygla Baugsveldinu með
því að leyfa þjóðinni að kjósa um fjölmiðla-
lög Davíðs. Nú er hann sagður vera að bjarga
eigin ferli. Ásetningur forsetans verður aldrei
sannaður og skiptir engu máli nema í sam-
hengi við persónu hans. Það sem skiptir máli
er að þjóðin fær að velja.
Icesave-málið er orðið að alþjóðlegu próf-
máli um lýðræði venjulegs fólks sem verður
fórnarlömb flókins regluvirkis kapítalism-
ans. Ef lýðræðislegar kosningar misbjóða
breskum og hollenskum ráðherrum verður
svo að vera. Vígstaðan er breytt. Nú eru það
ekki lengur Steingrímur J. og Svavar gegn
Gordon Brown, heldur íslenskur almenning-
ur. Í því samhengi hefur Ólafur Ragnar kynnt
málstað Íslendinga betur en allir ráðherrarn-
ir til samans.
Nýja Ísland átti ekki að snúast ein-
göngu um að bæta skuldatryggingarálag-
ið til skamms tíma. Það átti að verða betra
og lýðræðislegra samfélag til langframa, þar
sem fólkið hefði meira um þróun mála að
segja. Nú kemur í ljós hvort þjóðin sýni meiri
ábyrgð en stjórnmálamennirnir sem hún út-
hrópaði.
JÓN TRAUSTI REYNISSON RITSTJÓRI SKRIFAR. Það sem skiptir máli er að þjóðin fær að velja.
BÓKSTAFLEGA
Gjá eða gljúfur
Núna er búið að grilla gullkálfinn
og grísakóteletturnar sem voru á
útsölu eru horfnar. Eitt og annað
hefur þrefaldast í verði og bank-
arnir bjóða okkur þá smán að af-
skrifa það sem er umfram 110% af
söluverði fasteignar. Og nú stytt-
ist í það að hvítflippaskýrslan eyði
öllum áróðri um innmúraða út-
rásarvíkinga, bankabruðl, þjófn-
að og þvíumlíkt.
Illa þvegin þjóðarsálin verð-
ur ekki seld – henni var stolið
og þegnarnir héldu að vællinn í
þjófavarnarkerfinu væri sálma-
söngur við upphaf endalausra
jóla.
Bankarnir bjóða okkur núna
að reikna húsnæðisverð sem
markaðsverð en þegar lánin voru
veitt þá var miðað við brunabóta-
mat eða lægsta hugsanlega mat
eignarinnar. Nú er öldin önnur og
okkur er boðið að afskrifa brota-
brot af því sem glæpaklíkur helm-
ingaskipta klíndu á okkur í formi
okurvaxta sem urðu að okurvaxta-
vöxtum þegar lánadrottnar tóku
afstöðu gegn krónunni til þess
eina að skara eld að eigin köku.
Þegar glæpamenn réðu hér
ríkjum þá var eflaust gjá á milli
þings og þjóðar og sú gjá get-
ur orðið að gljúfri ef við leyfum
sundrungu að ráða.
Núið er eina augnablikið sem
við höfum og ef einhvern tíma er
þörf á samstöðu þá er núna nauð-
syn. Það er ekki nóg að reikna
með því að valdamenn ætli að
vinna vinnuna sína – núna þarf
hver einn og einasti Íslendingur
að sýna í verki að hér er hægt að
breyta og bæta.
Í landi þar sem perraglæpir
fyrnast ekki en þjóðarsálarmorð
og alvarlegir glæpir ráðherra fyrn-
ast á þremur árum, spyr maður
ósjálfrátt: -Hverjir setja eiginlega
þessi yndislegu lög?
Núna er tækifærið, núna get-
um við sýnt umheiminum að við
ætlum að láta hrokafulla hvít-
flibbana og gráðuga glæpamenn-
ina borga þær skuldir sem þeir
hafa steypt þjóðinni í. Hræðumst
ekki sannleikann. Bjóðum dilli-
bossum helmingaskipta og ríkis-
bubbum frjálshyggjunnar að stíga
hrunadansinn – dansinn í kring-
um kjölsvín sokkinnar þjóðar-
skútu. Tækifærið er núna. Og jafn-
vel þótt bikarar séu allir tæmdir
þá fá fálkaorðueigendurnir og
fyrrverandi forsetavinirnir nú
loksins að kynnast því hvar Davíð
keypti ölið.
Hjá þjóðinni er voðinn vís,
hér varla nokkuð gengur
og auminginn hann Óli grís
á ekki vini lengur.
KRISTJÁN HREINSSON
skáld skrifar
„Bjóðum dillibossum
helmingaskipta og
ríkisbubbum frjáls-
hyggjunnar að stíga
hrunadansinn ...“
SKÁLDIÐ SKRIFAR
22 FÖSTUDAGUR 8. janúar 2010 UMRÆÐA