Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2010, Side 25

Hver er maðurinn? „Magnea
Tómasdóttir.“
Hvaðan ertu? „Úr vesturbænum í
Kópavogi.“
Hvað drífur þig áfram? „Lífsgleði.“
Hvað gerirðu? „Ég er óperusöng-
kona, leiðsögumaður og skáti. En ég
er núna í fæðingarorlofi.“
Hverju ertu stoltust af? „Ég held
það séu bara börnin mín tvö.“
Hvernig líður þér með titilinn?
„Þetta er bara heiður í rauninni.“
Hefurðu lært skyndihjálp? „Já,
sem skáti og leiðsögumaður.“
Varðstu aldrei hrædd á meðan á
þessu stóð? „Nei. Það komst bara
ekki að. Ég hafði bara verk að vinna í
mínum huga.“
Hefurðu lent í svona aðstæðum
áður? „Nei aldrei og tölfræðilega
mun ég sennilega ekki lenda í þeim
aftur.“
Hvernig líður föður þínum í
dag? „Hann er sprækur og á reyndar
afmæli í dag. Hann er 75 ára.“
Hvað er fram undan hjá þér?
„Það er að barnauppeldi. Ég á tvö
börn, annað þriggja og hálfs vikna
og hitt tveggja ára.“
ÆTLAR ÞÚ AÐ FYLGAST MEÐ GETTU BETUR?
„Það er alveg óráðið.“
JÓN SNORRI ÞORLEIFSSON
80 ÁRA EFTIRLAUNAÞEGI
„Mjög líklega ekki, sko.“
ALBERT ÍSLEIFSSON
18 ÁRA NEMI
„Já, já, ef ég hef ekkert annað að gera.
Bíð samt ekkert spennt.“
INGIBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR
50 ÁRA MATRÁÐUR
„Ég geri frekar ráð fyrir því, já.“
KJARTAN GÍSLASON
60 ÁRA REKSTRARSTJÓRI
DÓMSTÓLL GÖTUNNAR
MAGNEA TÓMASDÓTTIR var
kosin Skyndihjálparmaður ársins
2009 í gær fyrir að sýna hárrétt
viðbrögð á neyðarstundu þegar faðir
hennar fór í hjartastopp í sumarhúsi
fjölskyldunnar á síðastliðnu ári. Hún
beitti hjartahnoði í sextán mínútur
eða þar til hjálp barst.
VAR RÓLEG
ALLAN TÍMANN
„Gettu betur? Ég veit það nú ekki.“
GEORG ÓMARSSON
33 ÁRA
MAÐUR DAGSINS
Fyrir hver jól, og reyndar allt árið
um kring, streyma Norðmenn yfir til
Strömstad í Svíþjóð. Það er ekki mikið
að sjá í bænum, á lista yfir það mark-
verðasta sem hefur gerst þar stendur
að árið 1835 hafi krónprinsinn komið
í heimsókn og að árið 1868 hafi fyrsta
rakarastofan verið opnuð.
Það er því ekki í túristaerindum
sem Norðmennirnir koma yfir, heldur
vegna þeirrar staðreyndar að sænska
krónan er um 20 prósentum lægri en
sú norska. Í Strömstad er fyrsta Syst-
embolaget (ÁTVR) Svíamegin við
Svínasund. Í grennd eru stórar versl-
unarmiðstöðvar og lúxusbúðir sem
selja antilópukjöt, villisvín og hrein-
dýr. Fyrir Íslending eru það rjúpurnar
sem vekja mesta athygli, ekki einung-
is vegna þess að þær eru hefðbund-
inn jólamatur, heldur vegna þess að á
þeim stendur „Villibráð er veislumat-
ur“ á ástkæra ylhýra.
Ekki íslenskar
Rjúpurnar eru þó ekki íslenskar að
uppruna, heldur stendur á þeim „Upp-
runaland: Skotland“, einnig á íslensku.
Hvernig stendur á því að sænskar mat-
vöruverslanir selja mat með íslensk-
um merkimiðum? Ef maður lítur á
dagsetninguna skýrist málið ef til vill.
Rjúpurnar voru frystar þann 6. októ-
ber 2008. Maður sér fyrir sér skoska
rjúpnaveiðimenn standandi í fiðri upp
að hnjám á fullu við að reyta rjúpurn-
ar til útflutnings fyrir kaupóða Íslend-
inga. Einhvers staðar í bakgrunninum
er sjónvarp í gangi þar sem Geir bið-
ur Guð um að blessa Ísland. „Eeecch,“
segja hinir rauðhærðu í kór, muldra
eitthvað óskiljanlegt og ákveða að
senda rjúpurnar til Svíþjóðar í staðinn.
Sameinuð gegn Svíum
Skömmu eftir synjun Icesave sendi
norska dagblaðið Aftenposten rann-
sóknarblaðamenn á vettvang til þess
að skoða samband Íslands og Noregs.
Fyrsta stopp er Árnastofnun, þar sem
dr. Gísli Sigurðsson segir þeim að kon-
ungssambandið við Noreg hafi verið
upphafið að óförum Íslendinga, en að
hlutirnir hafi versnað um helming eftir
að Danir tóku yfir.
Ketill Guðmundsson vaktmaður
hjá Ístak er diplóma tískari þar sem
hann stendur vörðinn við tómt vöru-
hús Bauhaus. Hann vonast til þess að
verða sendur til Jamaíka til þess að
sitja yfir norsku skemmtiferðaskipi,
en segist ekki heldur hafa neitt á móti
því að vinna í Noregi sjálfum. Kjartan
Kjartansson hjá Sambó talar digurbar-
kalega og lýsir Bretlandi og Hollandi
stríði á hendur á milli þess sem hann
segir að sagan sýni að best sé að Ís-
lendingar leysi sín vandamál sjálfir.
Styrmir Gunnarsson fyrrverandi
ritstjóri kemur fram eins og hann sé
starfandi í íslensku utanríkisþjónust-
unni og segir diplómatískt að eftir að
bandaríski herinn fór séu Norðmenn
mikilvægustu bandamenn Íslands.
Hann bætir því við að Svíar geri allt
sem þeir geti innan Evrópusambands-
ins til að leggja stein í götu Íslendinga.
Ef til vill er gamli kaldastríðshaukur-
inn hér að beita vel þekktri tækni, að
finna samvinnuflöt gegn sameigin-
legum óvin. Ef til vill geta Íslendingar
og Norðmenn sameinast, ef ekki um
norsku krónuna eða Evu Joly, þá að
minnsta kosti gegn illsku Svía.
Hvaðan kom Ingólfur?
Norsku blaðamennirnir enda för sína
á Arnarhóli, þar sem þeir dást að stytt-
unni af honum Ingolfr Arnarson frá
Sunnfjord í Vestlandet. Norðmenn
hafa löngum reynt að eigna sér bæði
Snorra og Leif, en það verður að segj-
ast eins og er að Ingólfur var óumdeil-
anlega Norðmaður. Að minnsta kosti
framan af. Blaðamennirnir spyrja
stoltir tvær 17 ára stelpur sem sitja þar
hjá hvort þær kannist ekki við mann-
inn á styttunni og hvaðan hann kom.
„Ingólfur?“ segja þær. „Var hann ekki
Svíi?“ Ef til vill þurfum við að bíða enn
um sinn eftir norskum lánum.
Síðustu góðærisrjúpurnar
MYNDIN
Lífið heldur áfram Hvað sem rannsóknarskýrslu, efnahagshruni og kúlulánum líður gengur lífið sinn vanagang, í það minnsta á Norðurbakkanum í Hafnarfirði. Þegar
Sigtrygg Ara Jóhannsson ljósmyndara DV bar að garði í gær voru verkamenn í óðaönn að reisa myndarlega byggingu.
KJALLARI
UMRÆÐA 12. febrúar 2010 FÖSTUDAGUR 25
VALUR GUNNARSSON
rithöfundur skrifar
„Ef til vill þurf-
um við að bíða
enn um sinn
eftir norskum
lánum.“