Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2010, Side 42

VAMPÍRA OG NAUÐGARI Wayne Clifford Boden var kanad-
ískur raðmorðingi og nauðgari sem lét að sér kveða á árunum 1969 til 1971.
Hann fékk viðurnefnið „Vampírunauðgarinn“ því hann hafði þann sið að bíta
í brjóst fórnarlamba sinna. Sá siður átti síðar þátt í sakfellingu hans þegar
bitmörk á fórnarlömbunum voru borin saman við bit hans. Boden fékk þrjá
samfellda lífstíðardóma. Lesið um Vampírunauðgarann Wayne Clifford Boden í
næsta helgarblaði DV.
ÚLFAMAÐURINN
FRÁ HANNOVER
Friedrich „Fritz“ Haarmann var þýskur raðmorðingi sem talinn er hafa borið ábyrgð á hátt í þrjátíu morð-
um. Morðin framdi Fritz á árunum 1918 til 1924 og fórnarlömbin voru drengir og ungir karlmenn.
Fritz Haarmann fæddist í Hann-
over árið 1879 og var af fátæku fólki
kominn. Hann var þögult barn,
forðaðist flesta drengjaleiki en lék
sér þeim mun meira með leikföng
systur sinnar. Námið lá ekki vel fyr-
ir honum og að áeggjan foreldra
sinna fór hann í herskóla sextán ára
að aldri. Lífið í herskólanum átti vel
við hann en eftir eitt ár fór hann að
fá köst og var leystur undan her-
þjónustu af heilbrigðisástæðum.
Haarmann sneri aftur heim til
Hannover og fékk vinnu í vindla-
verksmiðju, en árið 1898 var hann
handtekinn fyrir að áreita börn.
Haarmann var úrskurðaður ós-
akhæfur vegna geðrænna vanda-
mála og var dæmdur til vistar á
geðsjúkrahúsi. Sex mánuðum síðar
flýði Haarmann og komst til Sviss
þar sem hann eyddi næstu tveim-
ur árum. Hann kom aftur til Þýska-
lands, gekk í herinn undir dulnefni
en var enn á ný úrskurðaður óhæf-
ur til herþjónustu.
Þjófur og svikahrappur
Næsta áratuginn dró Haarmann
fram lífið á þjófnaði, innbrotum og
svikum. Hann var iðulega hand-
tekinn og afplánaði stutta fang-
elsisdóma. Á sama tíma myndaði
hann sérstök tengsl við lögregluna
og varð að lokum uppljóstrari fyrir
hana. Tilgangur hans var þó eðli-
lega að beina athygli hennar frá
sjálfum sér.
Árið 1914, þegar heimurinn var
á þröskuldi fyrri heimsstyrjaldar-
innar var Haarmann dæmdur fyr-
ir fjölda þjófnaða og svikabragða.
Þegar hann losnaði úr fangelsi
var Þýskaland í efnahagslegri rúst
vegna styrjaldarinnar. Haarmann
tók því hið snarasta upp fyrri lífs-
hætti og ástandið í landinu gerði
honum betur kleift en áður að
stunda glæpi sína. Þess var skammt
að bíða að hann væri aftur kominn
á mála hjá lögreglunni.
Morðferillinn hefst
Á árunum 1918 til 1924 framdi
Haarmann að minnsta kosti 24
morð, en var reyndar grunaður
um að hafa fleiri mannslíf á sam-
viskunni. Fyrsta fórnarlamb hans
var 17 ára drengur, Friedel Rothe.
Áður en hann hvarf hafði hann sést
í fylgd Haarmanns. Þegar lögregl-
an réðst inn á heimili Haarmanns
fann hún uppljóstrara sinn þar í fé-
lagsskap hálfnakins unglingspilts.
Haarmann var ákærður fyrir kyn-
ferðisbrot og dæmdur til níu mán-
aða fangelsisvistar. Haarmann tókst
að fresta afplánun sinni og á þeim
tíma kynntist hann Hans Grans sem
seinna varð ástmaður hans.
Að afplánun lokinni í árslok 1920
tókst Haarmann enn á ný að öðlast
traust lögreglunnar og gerðist upp-
ljóstrari.
Flest fórnarlamba Haarmanns
voru ungir karlmenn, strokudreng-
ir eða karlhórur, sem héngu við að-
aljárnbrautarstöðina í Hannover.
Haarmann lokkaði fórnarlömbin
heim til sín þar sem hann drap þau
með því að bíta þau á háls, stundum
í sömu andrá og hann hafði við þau
endaþarmsmök.
Kastað í Leine-á
Haarmann sundurlimaði öll sín
fórnarlömb og úrbeinaði áður en
hann losaði sig við þau, alla jafna í
Leine-á. Eigur sumra voru seldar á
svarta markaðnum eða enduðu í
fórum Hans Grans, elskhuga Haar-
manns. Sá orðrómur komst síðar á
kreik að Haarmann hefði jafnvel selt
kjöt af þeim myrtu í niðursuðudós-
um, því hann var þekktur fyrir versl-
un og viðskipti með ólöglegt kjöt.
Þann 17. maí, 1924, fundu börn
að leik við Leine-árbakka nærri Her-
renhausen-kastala í Saxlandi höf-
uðkúpu og tólf dögum síðar fannst
önnur. Í júní fundust tvær í viðbót
og skelfing greip um sig á meðal
íbúa á svæðinu. Rannsókn leiddi í
ljós að höfuðkúpurnar voru allar af
ungu fólki á aldrinum tólf til tvítugs.
Orðrómur um varúlf eða mann-
ætu komst á kreik og við nánari leit
fundust meira en 500 líkamshlutar
sem við nánari rannsókn tilheyrðu
að minnsta kosti 22 einstaklingum.
Lögreglan yfirheyrði alla þekkta
þjófa og kynferðisbrotamenn í
Hannover og eftir fjölda tilviljana
kom nafn Fritz Haarmann upp úr
kafinu. Hann var ekki með öllu
óþekktur lögreglunni og var settur
undir eftirlit, enda hafði hann tengst
rannsókninni á hvarfi Friedels Rot-
he árið 1918 og áður verið bendlað-
ur við kynferðislegt áreiti gagnvart
börnum.
Allt að 70 fórnarlömb
Þess var skammt að bíða að Haarm-
ann yrði gripinn glóðvolgur. Að
kvöldi 22. júní, 1924, sást til ferða
hans þar sem hann ráfaði um í
grennd við aðaljárnbrautarstöðina
og var hann handtekinn eftir að hafa
reynt að lokka dreng með sér heim.
Við leit á heimili hans fund-
ust margir blóðflekkir á veggjun-
um og reyndi hann að útskýra þá
með skírskotun til ólöglegrar kjöt-
vinnslu sem hann stundaði. En að
auki fannst fatnaður og persónuleg-
ir munir sem sumir hverjir höfðu til-
heyrt horfnum ungmennum.
Haarmann játaði fljótlega á sig
morð, nauðganir og nánast slátr-
un á ungum karlmönnum frá árinu
1918 og sagðist hafa drepið á bilin-
um 50 til 70 manns. Lögreglan gat
þó ekki tengt hann við fleiri en 27
mannshvörf og var hann ákærður
samkvæmt því. En það vakti furðu
að einungis var hægt að tengja lít-
inn hluta persónulegra muna sem
fundust í íbúð hans við þau 27 fórn-
arlömb.
Vampíra, varúlfur
og úlfamaður
Réttarhöldin yfir Fritz Haarmann
hófust 4. desember 1924 og var hann
ákærður fyrir morð á 27 drengjum
og mönnum sem horfið höfðu frá
1918 til júní 1924. Dagblöðin voru
nánast ráðalaus með tilliti til þess
hvernig þau áttu að fjalla um málið
og var nánast orða vant. Skírskot-
að var til Haarmanns sem vampíru,
varúlfs eða „úlfamanns“.
En það var fleira en óhugnaður-
inn sem umlék glæpi Haarmanns
sem vakti athygli og óhug og sendi
skjálfta í gegnum þýskt samfélag.
Það var sú staðreynd að Haarmann
hafði verið uppljóstrari lögreglunn-
ar og hafði nánast allan tímann ver-
ið fyrir framan nefið á lögreglunni,
verið ötull við að vísa á aðra glæpa-
menn, og þrátt fyrir að sum fórnar-
lambanna hefðu síðast sést í hans
félagsskap virtist sem aldrei hefði
fallið grunur á hann.
Stutt réttarhöld
og engin áfrýjun
Réttarhöldin voru stutt og stóðu
einungis í tvær vikur. Þann 19.
desember 1924 var Fritz Haarm-
ann sakfelldur fyrir 24 af þeim 27
morðum sem hann var ákærður
fyrir og dæmdur til dauða. Haarm-
ann neitaði sök á þremur morðum
þrátt fyrir að persónulegir munir
úr eigu þeirra fórnarlamba hefðu
fundist annaðhvort í fórum Haar-
manns eða kunningja hans, eftir að
hann var handtekinn. Fritz Haarm-
ann áfrýjaði ekki dómnum og end-
aði ævi sína á höggstokknum 25.
apríl 1925.
UMSJÓN: KOLBEINN ÞORSTEINSSON, kolbeinn@dv.is
42 FÖSTUDAGUR 12. febrúar 2010 SAKAMÁL
Sá orðrómur komst síðar á
kreik að Haarmann
hefði jafnvel selt kjöt
af þeim myrtu í niður-
suðudósum, því hann
var þekktur fyrir versl-
un og viðskipti með
ólöglegt kjöt.
Í haldi lögreglunnar Haarmann
var uppljóstrari lögreglunnar á
sama tíma og hann framdi morðin.
Leitað í híbýlum Haarmanns
Stórir blóðblettir fundust á
veggjum íbúðar Haarmanns.
„Úlfamaðurinn“ Fritz Haarmann
Haarmann var einnig kallaður vampíra
og varúlfur í blöðum.