Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.2010, Síða 2

2 MÁNUDAGUR 3. maí 2010 FRÉTTIR
Kristján Gunnarsson, formað-
ur Starfsgreinasambandsins, er
stjórnarmaður og fyrrverandi
stjórnarformaður í lífeyrissjóðnum
Festu sem tapaði 1,6 milljörðum
í Sparisjóði Keflavíkur, sem nú er
kominn í eign ríkisins. Kristján var
stjórnarformaður sparisjóðsins.
„Ég hef verið lengi í stjórnum
báðum megin. Á síðasta ári var ég
stjórnarformaður Sparisjóðs Kefla-
víkur en ekki stjórnarformaður líf-
eyrissjóðsins. Ég vék af fundi eða
boðaði varamann fyrir mig í stjórn
lífeyrissjóðsins þegar rætt var um
málefni sparisjóðsins. Það virð-
ist ríkja misskilningur um þetta
atriði,“ segir Kristján. Hann segir
leitt fyrir alla hvernig hafi farið fyrir
sparisjóðnum en hann stýrði hon-
um síðasta starfsárið.
Kristján segist alltaf hafa far-
ið að lögum og reglum í störfum
sínum og telur umræðuna gagn-
vart lífeyrissjóðunum í samfélag-
inu ósanngjarna. „Fólkið í lífeyris-
sjóðunum hafði það eitt markmið
að gagnast sínum umbjóðendum
vel.“
Erfitt að selja
Kristján segir að eignir lífeyris-
sjóðsins hafi verið keyptar fyrir
áratugum og löngu áður en hann
settist í stjórn Festu. „Þær eign-
ir hafa ávaxtast vel í gegnum árin.
Við sem stjórnum lífeyrissjóðnum
losuðum hann við stofnfjárbréf fyr-
ir, um og eftir hrunið, seldum eign-
ir, en gátum bara einfaldlega ekki
losnað við nógu mikið. Við fengum
óháðan aðila til þess að selja fyrir
okkur þessi stofnfjárbréf.
Festa átti mjög mikið í Spari-
sjóði Keflavíkur, en við náðum að
selja um þriðjung bréfanna,“ segir
Kristján. Hann segir að í Festu hafi
verið reynt að takmarka skaðann
eins og hægt var.
Brunnu inni
„Sumir virðast halda að við í lífeyr-
issjóðnum höfum setið alla daga
við að taka rangar ákvarðanir. En
málið er ekki svo einfalt. Aðstæð-
urnar eru þessar; það varð hér á
Íslandi heilt bankahrun og marg-
ar eignir töpuðust. Það sem máli
skiptir er að við fórum alltaf eftir
lögum og reglum í okkar starfsemi.
Við vorum með áratuga gamla
fjárfestingu sem við reyndum að
koma okkur út úr en brunnum inni
með,“ segir Kristján. „Lífeyrissjóð-
irnir í landinu keyptu ekki bréf úti
á götu af fjárglæframönnum. Það
var keypt í skráðum hlutabréfum
og útboðum. Hvaða stjórnarmað-
ur í íslenskum lífeyrissjóðum gat
séð það fyrir að íslensku viðskipta-
bankarnir þrír færu allir á haus-
inn í sömu vikunni? Það má ekki
stunda nornaveiðar,“ segir Kristján
og segist ekki hafa neitt að fela.
Rústabjörgun
„Við fórum í gegnum 12 endur-
skoðanir á síðustu tveimur árum í
sparisjóðnum. Það var engu máli
í vísað í neina rannsókn eða slíkt.
Þegar ég varð stjórnarformaður
Sparisjóðs Keflavíkur var staðan
orðin mjög erfið og ég stóð í rústa-
björgun. Við ræddum við stjórn-
völd um neyðarúrræði og reyndum
að spila vel úr stöðunni, en á end-
anum tókst það ekki,“ segir Kristj-
án um tímann hjá Sparisjóði Kefla-
víkur. Fjármálaeftirlitið hefur tekið
yfir starfsemi sparisjóðsins.
Yfirgengilega erfið staða
„Sparisjóðurinn átti mjög gaml-
ar og stórar eignir í Kaupþingi og
í öðrum fyrirtækjum. Við sam-
einingu þess og Búnaðarbankans
fluttist sú eign yfir í félagið Meið,
sem seinna varð Exista. Það má
segja að mest allt eigin fé spari-
sjóðsins hafi orðið að engu við fall
þessara fyrirtækja. Lánalínur okk-
ar erlendis lokast og við höldum
áfram að reyna að standa skil á
þessum afborgunum okkar,“ segir
Kristján þegar hann rifjar upp fall
sparisjóðsins.
„Bankinn þornar upp, lausafjár-
staðan var allan tímann yfirgengi-
lega erfið. Þetta var alveg ömurleg-
ur rekstur. Ríkið harðneitaði því
gagnvart erlendu kröfuhöfunum
að svara því hvaða framtíðaráætl-
anir þeir hefðu með sparisjóðina.
Þeir hættu að nenna tala við okk-
ur og sögðu okkur að fara, og þetta
fór.“
Sárt að horfa upp á
„Mér finnst sárt að horfa á eftir eig-
um lífeyrissjóðsins sem töpuðust í
Sparisjóði Keflavíkur, Byr, SPRON
og víðar. Við töpuðum á Glitni og
Straumi-Burðarási. Þess vegna
þurfum við að skerða lífeyrisrétt-
indi og þetta er allt saman sárt,“
segir Kristján.
Aðspurður hvort stjórnend-
ur lífeyrissjóðanna í landinu þurfi
ekki að axla ábyrgð og segja af sér
vegna hins mikla taps er varð á fjár-
festingum þeirra, segir Kristján að
ekkert liggi fyrir um brot stjórn-
armanna. „Ef við erum brotlegir,
ef við förum ekki eftir reglum og
því sem ákveðið er á aðalfundum,
skulum við víkja. Ég lít ekki svo á
að mér hafi orðið á mistök í starf-
inu, og vildi sjá það sannað, áður
en umræða hefst um að ég eigi að
segja af mér. Ég myndi fagna rann-
sókn stjórnvalda bæði um spari-
sjóðina og lífeyrissjóðina. Mjög
stór hluti þeirra sem unnu hjá líf-
eyrissjóðunum situr nú undir bál-
kesti sem ósanngjörn umræðan
kyndir.“
SAT BEGGJA VEGNA BORÐS
Verkalýðsforkólfurinn Kristján Gunn-
arsson var stjórnarformaður Sparisjóðs
Keflavíkur þegar hann féll. Lífeyrissjóð-
urinn Festa tapaði á annan milljarð króna
vegna gjaldþrotsins. Kristján telur ekki
óeðlilegt að hann hafi setið beggja vegna
borðs og varar við nornaveiðum.
HELGI HRAFN GUÐMUNDSSON
blaðamaður skrifar: helgihrafn@dv.is
Sumir virðast halda að við í
lífeyrissjóðnum höfum
setið alla daga við að
taka rangar ákvarðan-
ir. En málið er ekki svo
einfalt.
Sparisjóður Keflavíkur Kristján lýsir tíma sínum sem stjórnarformaður sparisjóðsins sem „rústabjörgun“.
n Kristján Gunnarsson var með 1,2 milljónir í mánaðarlaun árið 2008. Hann er
formaður Starfsgreinasambandsins, Verkalýðs- og sjómannafélags Keflavíkur
og hefur setið í ýmsum stjórnum stofnana og fyrirtækja. „ Ég vann mikið þetta
ár, eins og ég hef reyndar gert alla ævi,“ segir Kristján. „Stundum er sagt að við
í verkalýðsfélögunum eigum að vera á sömu launum og við semjum um fyrir
skjólstæðinga okkar. En sannleikurinn er stundum sá að þeir fá oft hærri laun en
við.“ Samkvæmt Hagstofu Íslands voru meðallaun á Íslandi 355 þúsund krónur
árið 2008 og meðalheildarlaun 454 þúsund krónur. Árið 2008 voru meðallaun
verkafólks 226 þúsund krónur og meðalheildarlaun þeirra 339 þúsund krónur.
Kristján var því með um fjórföld verkamannslaun árið 2008.
Með fjórföld laun verkafólks