Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.2010, Side 33

föstudagur 9. júlí 2010 viðtal 33
Sigríður Beinteinsdóttir Sigga er
miðjubarnið í hópi sjö systkina og ólst
upp við Elliðaárnar. Mynd Sigtryggur Ari
ur upp úr þessari lægð. Bjartsýni og já-
kvæðni.“
Fræg hjá EuroviSionFjöl-
MiðlAFólki
Sigga hefur verið með ann-
an fótinn í Noregi síðustu árin
en hún rekur söngskóla í ná-
grenni Óslóar ásamt systur
sinni. Hún rak um tíma söng-
skóla með Maríu Björk en
ákvað að stíga út úr því til að
einbeita sér að skólanum
ytra. „Ég var komin í svo
margt og var líka í Idolinu.
Ef þú ert í of mörgu sinn-
irðu engu nógu vel. Skól-
inn okkar gengur vel og
við erum með 600–700
nemendur á aldrinum
10–35 ára,“ segir hún.
Þrátt fyrir velgengni
í Eurovision segist hún
ekki vera þekkt andlit í
Noregi. „Ef atvikið kem-
ur upp í samræðum muna
einhverjir eftir mér og ein-
hverra hluta vegna muna flestir eftir
rauða kjólnum. Ég hef bara einu sinni far-
ið í þennan kjól og það var þetta kvöld en
í dag húkir hann uppi á háa lofti. Ég verð
nú eiginlega að koma honum á safn svo
aðrir fái að njóta hans. Í kringum Eur-
ovision-keppnina fæ ég alltaf e-mail og
skilaboð á Face book frá fólki úti um all-
an heim sem man eftir mér og síðast þeg-
ar ég fór, með Silvíu Nótt árið 2006, þurfti
ég að mæta í fullt af viðtölum hjá blaða-
mönnum sem mundu eftir mér. Enda eru
þetta mikið sömu fjölmiðlamennirnir
sem mæta ár eftir ár.“
Aðspurð segir hún lagið þurfa að vera
afar sterkt til að hún færi fyrir Íslands
hönd í fjórða skiptið. „Ætli ég sé ekki búin
að fara nógu oft,“ segir hún hlæjandi og
bætir við að allt sé þegar þrennt er. „Það
sem togar mest í mann er hvað þetta er
hrikalega gaman og þegar út er komið
byrjar gamanið fyrir alvöru. Ég er mikil
keppnismanneskja og yrði að hafa rosa-
lega trú á laginu en auðvitað myndi ég
skoða allt.“
BArnlAuS BArnAgælA
Sigga ólst upp við Elliðaárnar í stórum
systkinahópi en hún er í miðjunni af sjö
börnum. Sex ára fluttist hún með fjöl-
skyldunni í Neðra-Breiðholtið og gekk í
Breiðholtsskóla. Hún minnist æsk-
unnar með bros á vör en viður-
kennir að tímarnir hafi ekki
alltaf verið auðveldir. „Ég
erfði fötin frá eldri systur
minni og bræður mín-
ir gengu í fötum hver
af öðrum og mamma
saumaði á okkur úr
gömlum fötum. Þetta
voru erfiðir tímar og
ég man varla eftir
að hafa séð pabba.
Hann var bara alltaf
í vinnunni að vinna
fyrir þennan barna-
skara.
Ég er ekki gömul
en það er ekki lengra
síðan epli tilheyrðu
jólum og sælgæti
og kók var eitthvað
sem maður fékk í af-
mælum. Við liðum
samt aldrei skort.
Mamma vann
heima og hugsaði
um okkur börn-
in og heimilið og
okkur leið vel,“
segir hún og bæt-
ir við að hún sé í
góðu sambandi
við öll systkini
sín sem öll búi
á höfuðborg-
arsvæðinu nema sú sem búi í Noregi.
„Sem betur fer hittumst við mikið og eig-
um gott samband og þegar einhver á af-
mæli og allir mæta með börn og barna-
börn er þétt setið. Þá er sko partí.“
Sjálf er Sigga barnlaus en hefur alltaf
unnið mikið með börnum og ung lingum.
„Ég er mikil barnagæla og hef rosalega
gaman af því að vinna með börnum. Börn
tala frá hjartanu, eru hrein og bein og það
er ekkert vont í þeim. Þau eru yndisleg og
mér finnst voðalega gaman að fá systkina-
börnin í kósíkvöld til mín en þá horfum
við á vídeó, poppum og höfum það gott.
En svo er líka gott að geta skilað þeim til
foreldra sinna,“ segir hún og brosir.
Sigga hefur bæði unnið með börnum
í söngskólanum og við gerð geisladisk-
anna Söngvaborg sem hafa slegið ræki-
lega í gegn hjá yngstu kynslóðinni en all-
ir fimm diskarnir hafa náð platínusölu.
„Næst á dagskrá er að gera söngleik um
Söngvaborg sem við stefnum á að koma á
svið eftir áramót. Söngvaborg hefur geng-
ið vonum framar og við höldum áfram að
gefa þær út á meðan fólk vill kaupa.“
Egg á Bílinn og húSið
Ólíkt mörgum poppurum hefur Siggu tek-
ist að halda einkalífi sínu frá sviðs ljósi
fjölmiðla í gegnum árin og sjálf segist hún
aldrei hafa haft þörf fyrir athyglina. „Ég
hef bara lifað mínu lífi og hef fengið að
gera það í friði. Kannski hefur alveg vant-
að í mig alla athyglissýki. Ef ég er ekki að
syngja eða koma fram er ég að spila golf
og svo er ég líka með bíladellu.
Ég hef verið mjög upptekin síðustu
sumur svo þetta er fyrsta sumarið sem
ég get spilað eitthvað af viti og ég er enn
þá byrjandi og ekki með lága forgjöf, ein-
ungis 36. Áður en ég byrjaði skildi ég ekki
hvernig fólk nennti að eltast við þetta en
golf er frábært sport. Í golfi breytist til-
veran, allt annað en þessi litli bolti og hol-
an sem hann á að fara ofan í hverfur og
hugurinn tæmist, sem er mjög gott þeg-
ar þú ert einyrki eins og ég og ert alltaf að
velta upp hugmyndum og reyna að búa
eitthvað til.“
Varðandi bílaáhugann viðurkennir
hún að kunna lítið á bíla en hafa gaman
af því að keyra flotta, kraftmikla kagga. „Í
dag ek ég Range Rover en sú tegund þykir
minna ansi mikið á góðærið. Þótt ég hafi
ekki komið nálægt útrás og hafi hingað til
átt alla mína bíla skuldlausa, þá fékk ég
bæði egg á hann og húsið mitt þegar reiði
fólks var sem mest eftir hrunið. Ég veit
ekki hvað ég á að hafa gert af mér og tel að
fólk verði að gera greinarmun á þeim sem
hafa unnið hörðum höndum alla ævi fyr-
ir sínu og þeim sem rændu banka innan
frá eða tóku þátt í hinni alræmdu útrás. Ég
tók lítið erlent lán fyrir bílnum sem hefur
tvöfaldast en samt er ég ekki í svo slæm-
um málum. Sem betur fer.
Það eru margir sem eiga erfitt og ég
held að þessi ríkisstjórn verði að fara að
taka á málunum af einhverri alvöru. Það
er örugglega gott að sitja á Alþingi á ágæt-
um launataxta en þau skilja ekki hvernig
fólkið þarna úti hefur það. Það hefur allt
hækkað, fólk er reitt og það eru margir í
slæmum málum sem sést best á land-
flóttanum. Fólk er að gefast upp og ef ekk-
ert verður að gert er þessi flótti bara byrj-
unin.“
FAnn áStinA Að nýju
Sigga skildi í fyrra eftir tíu ára samband
en fann nýlega ástina að nýju og er í dag
í sambúð með Birnu Maríu, markaðs-
stjóra hjá Hafmynd. Hingað til hefur hún
ekki verið áberandi í réttindabaráttu sam-
kynhneigðra en þegar nýju hjúskaparlög-
unum var fagnað mætti hún í Fríkirkjuna
og tók lagið. „Ég hef kosið að halda mínu
einkalífi út af fyrir mig því það kemur eng-
um við hvað ég er að gera, ekki frekar en
að ég færi að hnýsast í líf annarra. Þessi
athöfn í Fríkirkjunni var yndis leg og nýju
lögin eru að sjálfsögðu frábært mál og ís-
lenskir ráðamenn og þeir sem koma að
þeim málum mega fá plús í kladdann fyrir
að hafa komið Íslandi framarlega í þess-
um málum.
Ég hef aldrei falið kynhneigð mína en
hef heldur ekki verið að flagga henni og
ég veit að margir héldu lengi að við Grétar
værum par. Ég hef aldrei lent í neinu sem
hægt væri að kalla fordóma eða slíkt en
hef alveg fengið nokkur bónorðin án þess
að þekkja viðkomandi og stundum komu
ölvaðir menn sem vildu reyna sig og sögð-
ust geta snúið mér við í roðinu en það var
alltaf bara í góðu.
Samkynhneigðir eru bara venjulegt
fólk, ekkert öðruvísi en hver annar, og
sjálfri hefur mér bara alltaf fundist ég eðli-
leg. Ég er mjög hamingjusöm og ánægð
með lífið og það er það sem skiptir mestu
máli – að vera hamingjusamur, jákvæður
og brosa. Það er mitt lífsmottó. Lífið er svo
stutt og ef maður nýtur þess ekki á meðan
maður hefur það er það bara sóun.“
örlög, guðS gjöF EðA hEppni?
Þrátt fyrir erfitt efnahagsástand segir
Sigga framtíðina bjarta. „Draumur minn
er að halda í heilsuna og geta haldið áfram
að gera það sem mér finnst skemmtileg-
ast og það er að syngja. Ég mun syngja
á meðan aðrir vilja hlusta og þegar það
breytist syng ég fyrir sjálfa mig. Ég hugsa
aldrei langt fram í tímann en hef ákveð-
ið að vera jákvæð eins og amma mín, taka
hvern mánuð fyrir sig og nýta þau tæki-
færi sem bjóðast.“
Hún bætir aðspurð við að hún óttist
ekki að eldast. „Alls ekki, mér hefur fund-
ist tíminn frá 35 ára til dagsins í dag sá
skemmtilegasti hingað til. Eftir 35 er ekki
jafnmikið rót á manni og þegar maður var
yngri. Nú veit ég hvað ég vil og hvert ég
stefni. Hef komið mér upp mínu heimili
og þar sem ég er mjög jarðbundin kann ég
vel að meta að eiga minn stað þar sem ég
er örugg og get hlaðið batteríin.“
Aðspurð segist hún aldrei hafa pælt í
hvað hún væri að gera ef tónlistin hefði
ekki orðið fyrir valinu. „Kannski væri ég
að vinna við dúklagningar eða í málning-
arvinnu en svona iðnaðarstörf heilla mig
því þau eru fjölbreytt. Svo gæti ég hafa
lært grafíska hönnun eða arkitektúr auk
þess sem ég elska að vinna við sjónvarp,
það á mjög vel við mig. Ég átti greinilega
að fara þessa leið því söngurinn yfirtók
allt en ég hef ekki unnið við neitt annað
en tónlist frá árinu 1986. Hvort það séu
örlögin, guðs gjöf eða heppni veit ég ekki
en ég hef verið rosalega heppin. Það er
ekkert betra en að geta unnið við það sem
maður elskar. Það eru algjör forréttindi.“
indiana@dv.is
Söngurinn losaði mig við fei ina