Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2011, Blaðsíða 12

12 | Fréttir 9. mars 2011 Miðvikudagur
Sigurgeir Ingimundarson fylgdist
með því þegar átta ára sonur hans
lenti í einelti. Eineltið var stöðugt
eftir það, drengurinn var útskúfað-
ur og niðurlægður allt þar til skóla-
göngunni lauk. Þá fór hann brot-
inn út í lífið, stútfullur af höfnun og
minnimáttarkennd. Lífi hans lauk
þegar hann var 21 ára gamall því
hann sá ekki aðra lausn. Núna er sjö
ára sonur hans líka lagður í einelti
og Sigurgeir er ráðalaus.
Lengi í afneitun
Eftir að Berglind Þorvaldsdóttir
sagði frá því að sonur hennar hefði
haldið sig heima í heilan mánuð
vegna eineltis ákvað Sigurgeir að
segja sína sögu líka. Þau voru lengi
nágrannar og hann þekkir því vel
til. „Ef maður setur sig upp á móti
einhverju hérna er fjölskyldan lögð
í einelti líka. Þannig að ég hef ekki
tjáð mig mikið um þetta út á við,“
segir Sigurgeir en líkt og Berglind
býr hann í Hveragerði. „Strákurinn
minn er sjö, að verða átta. Hann hef-
ur verið greindur ofvirkur og með
athyglis brest. Við vorum lengi í af-
neitun og ýttum þessu frá okkur. Við
litum lengi á þetta sem strákapör, en
það er ekki hægt.“
Sonur hans var enn í leikskóla
þegar hann byrjaði að tala um ein-
elti. „Þar varð enginn var við neitt
þannig að ég upplifði sjálfan mig
sem ómerking þegar ég talaði um
þetta, eins og ég væri að búa þetta
til. En síðan hélt þetta áfram í skól-
anum og nú er ástandið orðið ólíð-
andi. Hann kemur arfapirraður
heim úr skólanum og við fáum að
heyra það á hverjum einasta degi að
strákarnir hafi verið að stríða hon-
um.“
Skítur í skólatöskunni
Fyrir nokkrum vikum hvarf taskan
hans en fannst aftur nokkrum dög-
um síðar þegar vinkona þeirra hjóna
gekk fram á skóladótið hans á kvöld-
göngu. „Það lá þarna á víð og dreif
og þetta var meira og minna blautt
og skemmt. Við tilkynntum þetta
en fáum alltaf sömu svörin frá skól-
anum, að þeir hafi ekki tekið eftir
neinu. Þetta minnir mig stundum á
apana þrjá sem sjá ekki, heyra ekki
og tala ekki.
Steininn tók þó úr fyrir rúmum
mánuði þegar hann kom heim út-
úrpirraður og argur í skapinu og
sagði að eldri strákar hefðu komið
inn í stofuna og sett grænt slím ofan
í eitt hólfið í töskunni hans. Við vor-
um á leiðinni út og þetta gleymdist.
Nokkrum dögum seinna var ég að
ganga frá nestinu í töskuna hans og
fann svona svakalega fýlu að ég kúg-
aðist aftur og aftur.
Þá var búið að smyrja skít í hólf-
ið, þetta var þvílíkur viðbjóður. Task-
an var þvegin mörgum sinnum og
látin liggja dögum saman í hreinsi-
„Hann hefur komið
heim allur marinn
á bakinu, fötunum hans
hefur verið stolið og
á tímabili þorði hann
ekki að borða nestið í
skólanum þannig að hann
kom alltaf svangur heim.
Sonur minn fyrirfór Sér
n Sigurgeir Ingimundarson grætur enn son sinn n Sonurinn svipti sig lífi
21 árs eftir langvarandi einelti n Horfir upp á yngri son sinn lenda í því
sama n Eineltið byrjaði í leikskólanum n Er sjö ára og niðurbrotinn
legi. Konan mín hringdi í skólann og
talaði við skólastjórann sem sagðist
ætla að setja eitthvert eftirlitsteymi af
stað. Í kjölfarið fékk sonur minn um-
sjónarmann með sér út í frímínútur
og í nokkra daga var hann mjög sæll.
Honum leið mjög vel og var greini-
lega látinn í friði. En svo hætti það.“
Rosaleg vanlíðan
Drengurinn á einn vin sem hef-
ur haldið tryggð við hann. Annars
er hann einn. „Sá strákur segir okk-
ur frá því sem gerist en oft eru þetta
eldri strákar sem eru að stríða syni
mínum. Hann hefur komið heim all-
ur marinn á bakinu, fötunum hans
hefur verið stolið og á tímabili þorði
hann ekki að borða nestið í skólan-
um þannig að hann kom alltaf svang-
ur heim. Ég fékk aldrei skýringar á
því. Hann æfði fótbolta með Hamri
en við urðum að láta hann hætta.
Hann hljóp með en boltinn var aldrei
gefinn á hann.“
Vanlíðanin leynir sér ekki. „Hann
borðar og borðar og ég á ofsalega erf-
itt með að hemja hann. Hann skell-
ir hurðum, grýtir hlutum og stríðir
systur sinni sem er nákvæmlega það
sama og hann verður fyrir sjálfur.
Hann er vælinn og grátgjarn og líður
mjög illa.
Það fylgja því mikil átök að koma
honum í skólann því hann vill ekki
fara þangað. Þannig að við fylgjum
honum í skólann á hverjum degi.
Við getum ekki annað. Ef við leyfum
honum að sleppa því að fara þá opn-
um við fyrir flóttaleið. En ég trúi því
og treysti að það verði tekið á þessu.
En vitaskuld er ótti í mér. Ég er búinn
að ganga í gegnum þetta einu sinni
með mjög sársaukafullum hætti.“
Grætur enn son sinn heitinn
Sonur hans úr fyrra hjónabandi var
í Árbæjarskóla. Frá átta ára aldri var
hann lagður í einelti. „Sonur minn
fyrirfór sér 21 ára gamall þegar hann
var búinn að gefast alveg upp. Sjö ár
eru síðan þetta gerðist en ég held að
ég sé ekki enn búinn að ganga í gegn-
um sorgina. Það er ekki rétt að tím-
inn lækni öll sár. Ég fékk taugaáfall
og gat ekki tekist á við þetta. Enn fæ
ég grátköst, leggst í djúpt þunglyndi,
rosalegan söknuð og ofsalega reiði
út í kerfið því eineltið í Árbæjarskóla
var þekkt á þessum tíma en það var
ekki tekið á því. Skólinn viðurkenndi
aldrei eineltið. Ansi víða virðist það
vera þannig að skólayfirvöld sjá ekki
hvað er að gerast. Kannski er líka erf-
itt að bregðast við þessu.
Allavega var þetta þannig að
drengurinn minn fékk aldrei að vera
með og upplifði sig utangarðs þar til
hann gafst upp og svipti sig lífi.“
Af því að við erum öryrkjar?
Með þessa reynslu að baki er erfitt
að horfa upp á eineltið sem yngri
sonur hans verður nú fyrir. „Ég missi
mig þegar ég sé að sjö ára strákur-
inn minn er að verða fyrir því sama.
Fyrst eftir að við komum til Hvera-
Guðjón Sigurðsson, skóla stjóri í
Grunnskólanum í Hveragerði, seg-
ir að einelti sé ekki liðið í skólan-
um. Berglind Þorvaldsdóttir sagði í
DV á mánudaginn að sonur henn-
ar hefði ekki mætt í skólann í mán-
uð út af einelti. Guðjón getur ekki
rætt um einstök mál en segir að
þetta sé mál sem ekki hafi tekist að
leysa. „Drengurinn hefur ekki mætt
í skólann þannig að við höfum ekki
getað unnið með hann en þetta er
einstakt tilfelli sem er mun flóknara
en almenn eineltismál. Ég gef ráðu-
neytinu skýrslu um þetta mál,“ segir
hann en ráðuneytið óskaði eftir upp-
lýsingum um málið eftir umfjöllun
DV. „Við höfum mjög markvissar og
skýrar vinnureglur varðandi einelti.
Frá árinu 2004 höfum við unnið eftir
Olweus-eineltisáætluninni.“
Glíma við gamla drauga
Hann segir að Grunnskólinn í
Hveragerði hafi verið á meðal fyrstu
skóla sem tóku þessa eineltisáætlun
upp. „Í gamla daga var þetta þaggað
niður eins og þú veist. Menn vissu
ekki hvað þetta var þannig að eng-
inn gerði neitt. Eins og aðrir sitjum
við uppi með gamla drauga. Það var
ekki tekið á þessu af því að menn
vissu ekki hvað þetta var og á með-
an kvöldust menn og píndust. Nú
er þetta fólk að stíga fram þannig að
það verður heilmikið mál fyrir okk-
ur að vinna okkur út úr þessu. Það
er skelfilegt að vita til þess að ég hafi
útskrifað nemendur sem fara ósáttir
frá skólanum.“
„Allt á réttu róli“
Hann segir einelti koma upp í
Hveragerði eins og alls staðar. „Þess
vegna erum við að vinna með það.
Ef allir vinna saman, skólasamfé-
lagið allt, foreldrar, kennarar og
nemendur, þá tekst að leysa þetta,
ef allir dansa saman í takt. Það er
því miður ekki alltaf þannig. Það
er misjafnt hvernig það gengur að
hafa samskipti við heimili. En þetta
er allt á réttu róli eftir því sem um-
ræðan er opnari. Það er í rauninni
jákvætt í sjálfu sér að umræðan fari
af stað. Þeim mun meiri líkur eru
á að við náum að vinna alveg með
þetta. Það eiga allir rétt á því að
þeim líði vel og það höfum við lagt
áherslu á.“
Sár stimpill
„Einelti er viðbjóður sem hvergi
á að líðast og eftir því höfum við
unnið. Allir starfsmenn skólans
eru meðvitaðir um það út á hvað
þetta gengur, nemendur og foreldr-
ar, þannig að við erum vakandi fyr-
ir þessu og það eru umsjónarfund-
ir í öllum bekkjum þar sem rætt er
um einelti. Deildarstjórar viðkom-
andi stigs stíga síðan inn í málið ef
hitt dugar ekki til. Þetta gengur allt
út á það að stoppa gerendur. Þeir
vita ekki hvað þeir eru að gera, því
það er enginn svo illa innrættur að
hann vilji vísvitandi láta öðrum líða
illa. Námsráðgjafinn er yfir þessari
áætlun og hann vinnur líka með
nemendum. Við gefumst aldrei
upp. Þess vegna finnst mér svolít-
ið sárt að við séum að fá þennan
stimpil á okkur því við teljum okkur
vera að vinna faglega. Niðurstöður
sýna að nemendum í grunnskólan-
um hér líður betur en annars stað-
ar, eða um 95% nemenda. En auð-
vitað þurfum við að ná til þessa
fimm prósenta hóps líka.“
„Við sitjum uppi
með gamla drauga“
n Skólastjórinn í Hveragerði segir skólann ekki líða einelti
7. mars 2011
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
Sigurbjörn Guðni
Sigurgeirsson
f . 1 . d e s e m b e r 1 9 8 1
d . 2 . s e p t e m b e r 2 0 0 3
„Ég vildi ekki
valda þeim
vonbrigðum yfir því
hve misheppnaðan
son þau áttu.
Davíð Michelsen Reyndi að
verjast eineltinu með öllum
mögulegum leiðum.