Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.2011, Blaðsíða 10

10 | Fréttir 28. mars 2011 Mánudagur
„Ég var að vinna við kerfóðrun í
álverinu þegar ég og félagi minn
sáum að skautklemma sem er járn-
biti um þrír til fjórir metrar á lengd
og þrjú til fjögurhundruð kíló að
þyngd dettur ofan á stelpu sem var
að vinna þarna rétt hjá okkur. Við
stukkum til og í einhverju adrena-
línsrússi náðum við að lyfta bitan-
um af henni á meðan aðrir drógu
hana undan,“ segir Þórarinn Björn
Steinsson, þrítugur fjögurra barna
faðir, sem árið 2005 vann mikla
hetjudáð þegar samstarfskona
hans í Norðuráli Grundartanga
lenti í alvarlegu vinnuslysi.
Ekki viðurkennt sem vinnuslys
Þórarinn og félagi hans, Helgi Val-
ur Árnason, sýndu snarræði þegar
þeir komu stúlkunni til hjálpar en
afleiðingar þess hafa gert Þórar-
in Björn óvinnufæran. Við að lyfta
stálbitanum brást eitthvað í baki
hans og eftir innlagnir á sjúkrahús
og margra ára sjúkraþjálfun þarf
hann að reiða sig á verkjalyf til að
komast í gegnum daginn og nota
svefntöflur til að sofa. Án þeirra
vaknar hann oft á nóttu vegna
verkja.
Norðurál vill ekki viðurkenna
að Þórarinn hafi orðið fyrir vinnu-
slysi og segir að Þórarinn hefði átt
að hugsa sig tvisvar um áður en
hann lyfti bitanum af stúlkunni.
Þórarinn Björn stendur nú í mála-
ferlum við Norðurál og Sjóvá en
málið á sér engin fordæmi á Ís-
landi.
Leit illa út
„Þetta gerðist þannig að mitt teymi
var í pásu akkúrat þarna. Stelp-
an var að taka skautklemmuna úr
krananum, en þá er hún látin síga
niður á skaut og henni húkkað úr
krananum. Við stóðum álengdar, ég
og þessir strákur sem stökk í þetta
með mér og vorum að spjalla sam-
an þegar við sjáum að skautklemm-
an losnar úr krananum og dettur
ofan á stelpuna. Stelpan hafði stað-
ið ofan á skauti og þegar skautk-
lemman féll ofan á hana klemmir
hún fæturna á henni fastar og búk-
urinn liggur niður á gólfið. Það stóð
bolti úr skautinu sem stelpan stóð á
og hann stakkst djúpt inn í lærið á
henni. Þetta leit mjög illa út og hún
öskraði eins og stungin grís á hjálp.
Við vorum tveir sem stukkum strax
til og losuðum hana undan bitan-
um á einhverjum tíu sekúndum eða
svo. Það voru svo einhverjir aðrir
sem drógu hana undan honum og
lögðu hana á gólfið. Allan tímann
emjaði hún af sársauka og við ótt-
uðumst að hún væri brotin og al-
varlega slösuð.“
Sjúkrabíll kom á staðinn stuttu
seinna og fór með stúlkuna á
sjúkrahús. Þórarinn fann fyrir smá
eymslum í bakinu og settist inn á
kaffistofu til að athuga hvort verk-
urinn myndi ekki líða hjá. „Seinna
þegar ég ætlaði að standa upp gat
ég mig hvergi hreyft og þá er mér
skutlað niður á sjúkrahús líka. Þar
var ég sprautaður niður með mor-
fíni og látinn liggja fram á kvöld. Ég
var myndaður og þá kom í ljós byrj-
un á brjósklosi og að einn liðþófi
hafði fallið saman. Fyrir slysið var
ég aldrei með nein bakvandamál og
læknar hafa staðfest að þessi meiðsl
urðu við að lyfta bitanum.“
Eigin viðbrögðum að kenna
Þórarinn var frá vinnu í mánuð fyrst
eftir slysið. Þar sem vinna við ker-
fóðrun er líkamlega mjög erfið fékk
hann sig fluttan yfir í kerskálan eft-
ir að hafa gert tilraun til að vinna
áfram við kerfóðrun sem varð til
þess að hann þurfti aftur að hverfa
frá vinnu vegna verkja. „Í kerskál-
anum stendur maður með fjarstýr-
ingu og stjórnar krönum og svona
en það tók mjög á og suma daga var
ég alveg frá vinnu. Síðasta hálfa árið
er ég búinn að vera á sjúkradagpen-
ingum og núna er ég að bíða eftir að
komast inn á endurhæfingarlífeyri.“
Eftir slysið var Þórarni og félaga
hans hrósað fyrir snarræðið og lof-
uðu yfirmenn hans hversu fljótt og
vel þeir brugðust við. „Daginn eft-
ir slysið var þrýst á mig að koma
upp eftir og gefa skýrslu, sem ég
gerði þrátt fyrir mikla verki. Starfs-
mannastjórinn hrósaði mér fyr-
ir þetta og sagði að það væri gott
að hafa menn eins og mig í vinnu.
En svo kemur að því að ég fer í mál
því þeir hjá Norðuráli vilja ekki við-
urkenna þetta sem vinnuslys sem
þýðir að ég á engan rétt á bótum.
Þeir beita því fyrir sig að ég hafi ekki
lent sjálfur í slysinu, heldur að þetta
hafi bara verið mínum viðbrögðum
að kenna. Það er nú bara þannig
að í alvarlegum slysum skiptir hver
sekúnda máli og þegar maður sér
einhvern í hættu þá stekkur maður
til hjálpar.“
Erfitt að halda á eins árs dóttur
Stelpan sem fékk bitann ofan á sig
hefur náð sér að fullu eftir slysið og
einu verksummerki þess er stórt
ör á öðru lærinu eftir boltann sem
stakkst þar á kaf.
Þrátt fyrir alla erfiðleikana sem
hann hefur gengið í gegnum sér
Þórarinn ekki eftir að hafa hjálpað
stúlkunni á raunarstundu og myndi
ekki hika við að koma manneskju
í neyð til hjálpar. „En mér finnst
þetta undarleg skilaboð sem fyrir-
tækið sendir, þegar maður á ekki að
koma starfsfólki þess til hjálpar eins
fljótt og hægt er. Þetta voru bara
fyrstu viðbrögð að hlaupa til henn-
ar. Og jú, það hefði verið hægt að
nota kranann til að lyfta bitanum,
en það hefði tekið fimm, sex mín-
útur að útbúa það allt.“
Aðspurður um batahorfur seg-
ir Þórarinn Björn að það sé erfitt að
segja til um slíkt. „Læknarnir geta ekk-
ert sagt um það. Kannski næ ég mér
eftir ár en kannski mun ég aldrei ná
mér að fullu. Ég lagðist í viku inn á
Reykjalund árið 2009 og er í eft-
irmeðferð þaðan núna og mun
sennilega leggjast aftur inn í
sumar. Verkirnir hafa farið
versnandi en það er kannski
vegna þess að maður hef-
ur verið að pína sig áfram
í vinnu. Ég lenti á sjúkra-
húsi 2009 en þá fékk ég svo
miklar bólgur í bakið að
ég missti allan mátt í fót-
unum. Ég lá á sjúkrahúsi
í tvær vikur og gat ekkert
hreyft fæturna. Þá hafði
ég verið að vinna í versl-
un sem er nú engin erf-
iðisvinna.“
Þórarinn Björn á
fjögur börn á aldr-
inum eins til tólf ára
og hafa bakmeiðsl-
in haft áhrif á fjöl-
skyldulíf sem og tóm-
stundir. „Maður getur
ekki gert hvað sem er
með börnunum og
ég á stundum erfitt
með að halda á þess-
ari yngstu sem er eins
árs. Ég get ekki lyft
krökkunum og þetta
getur oft verið mjög
leiðinlegt fyrir okkur
öll.“ Fyrir slysið æfði
Þórarinn keilu en vegna
bakmeiðslanna getur
hann ekki stundað hana
lengur. Einnig hafði hann
gaman af því að spila fót-
bolta með félögunum sem
er ekki lengur í boði. „Þetta
hefur áhrif á allt og er einnig
búið að taka sinn toll af and-
legu hliðinni. Maður hefur oft
farið ansi langt niður. Ég er bara
þrítugur og á allt eftir.“
DV hafði samband talsmann
Norðuráls á föstudaginn. Hann
hefur enn ekki brugðist við
spurningum blaðsins
um málið.
ÓVINNUFÆR EFTIR
BJÖRGUNARAFREK
n Slasaðist við að koma samstarfskonu til hjálpar
í Norðuráli n Óvinnufær vegna bakmeiðsla en
fyrirtækið segir atvikið ekki flokkast undir vinnuslys
n Á erfitt með að halda á eins árs dóttur vegna verkja
Hanna Ólafsdóttir
blaðamaður skrifar hanna@dv.is
„Það er nú bara þannig
að í alvarlegum slysum
skiptir hver sekúnda máli og
þegar maður sér einhvern í
hættu þá stekkur maður til
hjálpar.
Sýndi snarræði Þórarinn
Björn Steinsson kom sam-
starfskonu sinni til hjálpar
þegar þungur stálbiti féll
ofan á hana. Í dag er hann
óvinnufær vegna bak-
meiðsla en fær ekki bætur
þar sem Norðurál telur
bakmeiðslin hans eigin við-
brögðum að kenna.