Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.2012, Blaðsíða 10

RisastóRt æxli talið tRosnuð hásin
n Davíð Davíðsson leið vítiskvalir í tæplega tvö ár áður en fóturinn var tekinn af honum n Synir hans afar ósáttir við meðferðina sem hann fékk
B
ræðurnir Davíð Bergmann
Davíðsson og Arnar Snær
Davíðsson eru sárir yfir því
að heyra Guðbjart Hannes-
son velferðarráðherra tala
um að skipulagsleysi hafi átt þátt í
því að faðir þeirra, Davíð Davíðsson,
79 ára, leið ótrúlegar kvalir í tæplega
tvo ár án þess að fá rétta greiningu
hjá læknum. Eftir að læknar höfðu
upphaflega talið að stöðugir verk-
ir í fæti hans væru vegna trosnaðr-
ar hásinar, kom í ljós í mars á þessu
ári að hann var með æxli á stærð við
páskaegg númer þrjú í fætinum. Um
leið og það uppgötvaðist var ekki
annað í stöðunni en að taka fótinn
af. Þar áður hafði hann margsinnis
verið sendur heim af spítalanum
með lyfseðil fyrir sterkum verkja-
lyfjum. Þeir segja söguna af pabba
sínum vera skýrt dæmi um að heil-
brigðiskerfið sé komið út fyrir ystu
þolmörk. Of fáliðað sé á spítölum og
fólk vinni undir allt of miklu álagi.
Eins og að stíga á glerbrot
Davíð, sem nú dvelur á sjúkrahóteli,
byrjaði að kenna sér meins í hæln-
um í byrjun árs 2011. Þeir segja að
hann hafi lýst verkjum sínum eins
og það væri eitthvað undir hælnum
í skónum hans. Svipað og að hann
væri sífellt að stíga á stein eða gler-
brot. Æxlið hafi því líklega aðeins
verið í hælnum á þeim tíma.
„Pabbi var búinn að vera veikur
í marga mánuði og náði sér aldrei
upp úr einhverri umgangspest.
Hann er kall sem hefur unnið með
hörðum höndum allt sitt líf. Hann
hefur verið til sjós og skilað sínu til
samfélagsins. Hann var aldrei veik-
ur og hefur alltaf verið til staðar, alla
tíð. Svo veikist gamli maðurinn af
umgangspest. Honum var alltaf að
slá niður,“ segir Davíð Bergmann
sonur hans við DV.
Sagður með trosnaða hásin
„8. ágúst 2011 hringdi móðir mín í
mig. Hún sagði mér að pabba verkj-
aði mikið og að hann væri ósjálf-
bjarga inni á baðherbergi. Hún hélt
bara að hann væri að deyja. Ég kom
heim og þá sá ég gamla manninn.
Hann var ekki með sjálfum sér, þar
sem hann lá algjörlega ósjálfbjarga
á gólfinu. Ég hringdi á sjúkrabíl og
hann sagði mér það sjálfur seinna
að hann mundi ekki eftir neinu fyrr
en hann var kominn í sjúkrabíl með
súrefni,“ segir Davíð Bergmann.
Þegar á sjúkrahúsið var kom-
ið var hjartalínurit tekið af föður
þeirra. Þeir segja að engar blóðpruf-
ur hafi verið teknar né hafi hann
verið sendur í myndatöku. Niður-
staða lækna var sú að hann væri
með trosnaða hásin og bólgan á
fætinum stafaði af því.
Arnar Snær segir að faðir sinn
hafi átt erfitt með gang í marga
mánuði áður en þetta gerðist. „Þeir
héldu að þar sem þetta væri gam-
all skrokkur væri þetta mjög lík-
lega tengt brjósklosi og þess vegna
væri verkurinn niður í fót. Það sem
við viljum helst vita er af hverju var
aldrei framkvæmd nein sýnataka, af
hverju fór hann ekki í myndatökur?
Ef það hefði verið gert þá væri hann
með fót í dag,“ segir Arnar.
Davíð segir að faðir þeirra hafi
verið sendur heim af sjúkrahúsinu
samdægurs með íbúfen og panódíl.
„Þeir sögðu honum að það gæti ver-
ið gott að fara til sjúkraþjálfara. Þeir
höfðu samband við heimilislækn-
inn og honum var komið til sjúkra-
þjálfara. Hann var látinn éta sterk
verkjalyf í tæplega tvö ár, eða þar til
maginn þoldi ekki meira og sagði
einfaldlega stopp. Þá tók ekki betra
við en að hann var settur á morfín-
plástur. Allan þennan tíma var hann
með stanslausa verki, hann gat
hvorki gengið né sofið,“ segir Davíð.
Sá svart af sársauka
Arnar Snær segir að sjúkraþjálfarinn
hafi nuddað fótinn á föður þeirra og
um leið æxlið. „Hann lýsti því að
þegar hann stóð upp af bekknum
að þá sá hann svart. Sársaukinn var
svo mikill að hann missti næstum
því meðvitund í hvert sinn. Hann fór
nokkrum sinnum í viku til sjúkra-
þjálfara í marga mánuði. Að lokum
sagði sjúkraþjálfarinn pabba að það
hlyti að vera eitthvað annað að hon-
um,“ segir hann og tekur fram að
hann telji ekkert við sjúkraþjálfar-
ann að sakast.
„Við erum ekki að álasa neinum
persónulega,“ segir Arnar Snær.
„Við skiljum það fjársveltið sem
sjúkrastofnanir búa við gerir það
að verkum að fólk er að vinna und-
ir rosalegu álagi og biðlistarnir eru
langir, en þetta er ekki rétt. Það
er ekki rétt að svona hlutir þurfi
að gerast. Maðurinn var fárveik-
ur, fékk ekki rétta meðhöndlun og
endaði á því að missa fótinn,“ seg-
ir hann.
Davíð tekur undir með bróður
sínum. Hann segir þetta sýna skýrt
að heilbrigðiskerfið sé sprungið.
„Það sem mér gremst mest er þegar
velferðarráðherra kom fram og sagði
að við værum með besta heimilis-
læknakerfi á Norðurlöndum. Ég bý
í Grafarvogi þar sem búa meira en
25.000 manns. Þar eru átta heimilis-
læknar. Þú getur ímyndað þér álagið
á þeim. Fólk er að drukkna í vinnu
og þannig verður þetta til. Ágæti vel-
ferðarráðherra, þetta er mjög ein-
falt. Kerfið er sprungið.“
Hann tekur dæmi um að hann
sendi tölvupóst á Jósep Blöndal,
lækni í Stykkishólmi, til þess að
koma föður sínum undir hendur
hans, sem Davíð segir vera frábær-
an lækni. „Það tókst því miður ekki.
Kerfið er sprungið og það kemst
enginn að.“
Hann hefði dáið
Ólafur Baldursson, yfirlæknir lækn-
ingasviðs Landspítalans, sagði við
RÚV á dögunum að niðurskurður-
inn hefði bitnað harðlega á sjúkra-
húsinu en sagði að ekkert hefði ver-
ið athugavert við meðferðina sem
faðir þeirra fékk áður en hann fékk
loksins rétta greiningu á veikindum
sínum. Arnar Snær furðar sig á þess-
um ummælum læknisins. „Hann er
væntanlega bundinn þagnareiði og
má ekki koma með sprengjur sem
yfirmaður, en hann hefði ekki þurft
að segja þetta, því það er greinilegt
að á þessu tímabili hefði verið hægt
að koma í veg fyrir að hann missti
fótinn,“ segir Arnar.
Eftir að faðir þeirra hafði liðið
vítis kvalir mánuðum saman og oft-
ar en einu sinni fallið í yfirlið, fékk
hann loksins rétta greiningu á veik-
indum sínum, í síðari hluta mars á
þessu ári. Arnar Snær bjó á þeim
tíma á heimili foreldra sinna. Dag
einn heyrði hann skyndilegan dynk.
Hann stökk til og kom að föður sín-
um meðvitundarlausum á baðher-
bergisgólfinu og hringdi beint á
sjúkrabíl til þess að fá forgang.
Davíð er ekki í nokkrum vafa um
að það sé bróður sínum að þakka að
pabbi þeirra er enn á lífi og að hann
hafi farið með á sjúkrahúsið. „Ég
er alveg með það á hreinu að hann
hefði dáið ef hann hefði ekki feng-
ið þessa greiningu á þessum tíma-
punkti,“ segir Davíð.
Arnar Snær segir að ástand
pabba þeirra hafi verið verulega
slæmt á þessum tíma. Hann segist
hafa neyðst til þess að hækka róm-
inn á sjúkrahúsinu og krefjast þess
að fá að ræða við sérfræðing. Það
gæti hreinlega ekki verið að það
væri aðeins trosnuð hásin sem væri
að plaga manninn. „Ég heimtaði
að það yrði tekin mynd og að það
yrðu tekin sýni. Þá kom annar ung-
ur læknir og hann viðurkenndi að
fóturinn á pabba væri mjög undar-
legur. Hann hefði aldrei séð þetta
áður. Þarna á spítalanum voru við-
brögð hans skoðuð í fyrsta sinn
með því að banka í hnéð. Fóturinn
var bara dauður. Hann komst síð-
an loks í myndatöku og sýnatöku.
Þær tökur leiddu í ljós að hann var
með krabbamein í fætinum. Hefði
ég ekki verið á staðnum hefði hann
verið sendur heim með annan mor-
fín plástur,“ segir Arnar.
Eftir að krabbameinið – sem var
á stærð við páskaegg númer 3 – var
uppgötvað, var hann settur í for-
gang og fóturinn tekinn af með að-
gerð 11. apríl á þessu ári. Æxlið var
þá búið að dreifa sér inn í beinið og
upp í kálfa. Læknarnir töldu að það
væri ekki hægt að skera það burt og
því þyrfti að taka allan fótinn.
Valgeir Örn Ragnarsson
blaðamaður skrifar valgeir@dv.is
„Það er ekki rétt að
svona hlutir þurfi
að gerast. Maðurinn var
fárveikur, fékk ekki rétta
greiningu og missti fótinn
að lokum.
10 Fréttir 9. júlí 2012 Mánudagur
Þorbjörn Jónsson, formaður Lækna-
félags Íslands, segir að læknar séu
undir mun meira vinnuálagi nú en áður.
Læknum hefur fækkað um 10 prósent frá
efnahagshruninu. Hann tekur undir orð
formanns lækningasviðs Landspítalans
sem sagði sífellt erfiðara að tryggja öryggi
sjúklinga. Þá hefur yfirmaður bráðamót-
töku Landspítalans sagt að deildin þar
sé komin að ystu þanmörkum. „Það er
á allra vitorði að kerfið er orðið svona.
Það var gerð starfsumhverfiskönnun á
Landspítalanum síðla árs 2010. Þá kom
í ljós að 50–60 prósent af yngri læknum
Landspítalans, sem vinna verulega mikið,
telja að þeir nái ekki að ljúka verkum sín-
um á þann hátt að þeir séu ánægðir með
þau. Þriðjungur af eldri læknum spítalans,
sem eru sérfæðingar og yfirlæknar eru á
sömu skoðun. Þetta getur ekki verið í lagi
þegar við erum að tala um svona vinnu.
Vinnuálagið er orðið mun meira en áður,“
segir Þorbjörn.
Ástæða þess að læknar hér á landi
flytja til nágrannalandanna til að vinna er,
að mati Þorbjörns, sú staðreynd að þeim
bjóðast betri kjör fyrir minni vinnu. Þar að
auki sé starfsumhverfið hér heima í heild
sinni ekki nægilega gott. „Það hefur verið
bent á að nýlega voru auglýstar stöður
7 heimilislækna á höfuðborgarsvæðinu
og það var enginn umsækjandi. Þetta
stemmir ekki við orð velferðarráðherra
um að það sé enginn skortur á heimil-
islæknum heldur snýst þetta meira um
skipulagið.“
Þorbjörn bendir á að fyrir nokkru
hafi verið auglýstar 6 stöður heimil-
islækna á Vesturlandi og aðeins einn
umsækjandi hafi verið um þær stöður.
„Yfirvöld þurfa að reyna að bregðast
við þessu með auknum fjárveitingum.
Það er orðið algjörlega nauðsynlegt
og það verður ekki gert öðruvísi. Það er
hægt að skoða það að breyta skipulagi
á skynsamlegan máta, en grunnvanda-
málið er fjárskortur. Við þekkjum að víða
hafa fjárveitingar til sjúkrahúsa minkað
um 20 prósent og það segir sig sjálft að
stofnanir geta ekki veitt sömu þjónustu
þegar einn fimmti af fjármagninu hverf-
ur á þennan hátt. “
Þorbjörn Jónsson, formaður Læknafélags Íslands:
Miklu meira álag á læknum nú
Afmyndaður fótur Fóturinn á Davíð bólgnaði upp eftir því sem æxlið stækkaði. Að lokum þurfti að taka fótinn af.
Héraðsdómur Reykjavíkur:
Borgara­
hreyfingin
þarf að
greiða laun
Héraðsdómur Reykjavíkur hef-
ur gert Borgarahreyfingunni að
greiða kvikmyndagerðarmönnun-
um Gunnari Sigurðssyni og Her-
berti Sveinbjörnssyni samanlagt
rúmlega 2,6 milljónir króna vegna
kynningarmyndbanda sem þeir
unnu fyrir flokkinn. Dómurinn var
kveðinn upp á föstudag. Flokkurinn
fékk þá Gunnar og Herbert til að
vinna stutt myndbönd fyrir flokk-
inn en ágreiningur kom upp sem
gerði það að verkum að þeir Gunn-
ar og Herbert luku ekki við stutt-
myndirnar. Af þeim sökum taldi
Borgarahreyfingin að þeir ættu
ekki rétt á launum þar sem verkið
var óklárað en Herbert og Gunn-
ar töldu að ráðningarsamning-
ur, til fimm mánaða, ætti að gilda.
Héraðsdómur féllst á rök Gunnars
og Herberts og var Borgarahreyf-
ingunni gert að greiða Gunnari
tæplega 1,1 milljón króna og Her-
berti rúmlega 1,5 milljónir króna.
Hátíðarsam­
koma á Alþingi
Í gær, sunnudaginn 8. júlí, voru
90 ár liðin frá því að Ingibjörg
H. Bjarnason var fyrst kvenna
kosin til setu á Alþingi. Hún var
landskjörinn alþingismaður frá
1922 til 1930.
Af því tilefni bauð forseti Al-
þingis, Ásta R. Jóhannesdóttir, öll-
um þeim konum sem tekið hafa
sæti á Alþingi, bæði sem þing-
menn og varaþingmenn, til há-
tíðarsamkomu í Alþingishúsinu.
Forseti Alþingis flutti ávarp og
tveir fyrrverandi þingmenn héldu
erindi, Kristín Ástgeirsdóttir fjall-
aði um Ingibjörgu H. Bjarnason
og Helga Guðrún Jónasdóttir um
stjórnmálaþátttöku kvenna.
Sektuð um
90 þúsund
Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu
stöðvaði þrjá ökumenn aðfaranótt
sunnudags vegna gruns um ölvun
við akstur. Meðal þeirra sem lög-
regla stöðvaði var átján ára stúlka.
Auk þess að vera undir áhrifum
áfengis ók hún langt yfir leyfilegum
hámarkshraða. Konan var stöðv-
uð um fjögur leytið í Hafnarfirði
en ökutæki hennar mældist á 107
kílómetra hraða þar sem hámarks-
hraði er 50 kílómetrar á klukku-
stund. Auk þess að fá sekt og missa
ökuréttindin fyrir ölvunarakstur-
inn á hún einnig von á 90 þúsund
króna sekt fyrir hraðaksturinn.