Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2012, Blaðsíða 28

Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2012, Blaðsíða 28
28 Viðtal 21.–23. september 2012 Helgarblað þrjátíu ár. „Við giftum okkur ekki strax. Strákarnir voru orðnir þriggja og fimm ára gamlir þegar við giftum okkur og það var bara til þess að gera það. Við héldum ekkert stórbrúðkaup heldur fórum í litla kirkju með nokkra af okk- ar nánasta fólki. Nema hvað við gleymdum að bóka kirkjuna og ég gleymi því aldrei þegar allir sátu úti á plani í fýlu. Þetta var ömurlegasti brúðkaupsdagur sem nokkur hefur upplifað. Organistinn beið gnístandi tönnum og presturinn var kominn úr jafnvægi,“ segir hún og dæsir. „En ókei. Á endanum vorum við gefin saman og héldum smá veislu heima. Síðan fórum við með strákana í sólarlandaferð, það var okkar gleði,“ segir Elín sem veit fátt skemmtilegra en að vera með strákunum sínum. „Ég einsetti mér að börnin væru vinir mín- ir og vildu vera með mér. Að ég væri ekki mamma sem kæmi eins og úr öðrum heimi heldur tæki þátt í þeirra veröld. Þannig að ég var farin að safna dótakörlum eins og þeir og var mjög spennt yfir því. Ég er svolítið klikkuð,“ viðurkennir hún hlæjandi og bætir því svo við að hún sakni þeirra rosalega. Hundur í stað barna Þeir eru núna 25 og 27 ára gamlir og farnir að heiman. „Núna verð ég að passa mig, því mamma er ekki aðalat- riðið í þeirra lífi, enda væri það fárán- legt. En stundum verð ég að tala við sjálfa mig og minna mig á að nú þegar tengdadæturnar eru komnar í spilið verði ég að draga mig í hlé. Það getur verið erfitt að sleppa tök- unum en lífið er svo skrýtið að það venst allt. Þeir eignast nýja fjölskyldu og þá er hún aðal og foreldrarnir koma þar á eftir, þannig á það líka að vera. En núna er ég komin með barnabarn og þá fer ég í sömu stellingarnar aftur,“ segir hún og glottir. Hundurinn hefur líka komið svo- lítið í þeirra stað. Hann heitir Erró, líkt og listmálarinn en ekki í höfuðið á honum. „Þetta er allt of virðulegur listamaður til að það sé hægt að skýra hund eftir honum,“ útskýrir Elín, „en hann heitir samt sama nafni. Það er svolítið fyndið, ég lét barna- uppeldið taka mjög mikinn tíma og núna læt ég hundinn taka mjög mik- inn tíma. Hann þarf náttúrulega að fara út á hverjum degi og það hent- ar mér vel því þá hreyfi ég mig mik- ið,“ segir Elín sem gengur á Úlfarsfellið einu sinni til tvisvar í viku, fer upp á Esjuna með Erró og hringinn í kring- um Rauðavatnið reglulega. „Það er fínt því þegar maður eldist hægist á lík- amsstarfseminni og það verður auð- veldara að fitna þannig að ég þarf á hreyfingunni að halda.“ Á fáa vini Annars á hún ekki mörg áhugamál og sækir ekki mikið í annað fólk. „Ég á fáa vini. Ég veit ekki hvort það er starfsins vegna eða af því að ég er eins og ég er. Ég er sjálfri mér næg og sækist ekki eft- ir félagsskap annarra. Ég á ekki marga vini og mér finnst ég ekki hafa tíma í svona létt hjal og kannski er það ekki bara það, ég myndi sækja meira í það ef það gæfi mér eitthvað. Ég fæ bara ekkert út úr því að sitja og tala um bara eitthvað. Mér finnst ég heppin að því leyti því ef ég hefði verið í krefjandi starfi auk þess að sinna öðrum hugðarefnum þá hefði það bitnað á fjölskyldunni. Þá hefði ég ekki haft tíma fyrir strákana. Það var líka ágætt þegar ég missti vinnuna af því að þá missti ég ekki vini mína um leið. Það var ekkert að missa. Ég hef alltaf átt góð samskipti við mitt samstarfsfólk en þau ná ekki inn á persónulega stigið. Ég var ennþá bara ég og ég, við tvær saman, ég með sjálfri mér. Ég held að það hafi hjálpað mér.“ Upplifði frelsi Ferillinn hefur ekki verið áfallalaus, hann hefur verið ein rússíbanareið, hoppukastali eins og Elín orðar það sjálf. „Ætli það hafi ekki verið þegar ég missti fréttastjóratitilinn í fyrsta sinn sem ég fattaði að það var allt í lagi, það skipti engu máli. Ég var enn ég og ég gat gert allt sem ég hafði gert áður og jafnvel betur en þá, þegar ég var ekki lengur króuð af inni í þessum turni. Ég upplifði frelsi. Síðan hefur þetta ekki skipt mig neinu máli. Ég hef auðvitað metnað en mér finnst aldrei vont að fara til baka. Ég segi það frá hjartanu, ég er ekki að þykjast,“ segir hún og leggur áherslu á orð sín. „Ég er ánægð með það í fari mínu. Árið 1996 var mér sagt upp sem fréttastjóri hjá Stöð 2. Þá fór ég aft- ur á DV og þaðan inn á fréttastofu sjónvarps árið 1998. Ég kom inn sem óbreyttur starfsmaður og þrátt fyrir að ég væri að koma úr æðstu stöðu inn- an fréttaheimsins fannst mér ég þurfa að sanna mig. Ég sem hafði verið með risastóra skrifstofu, flott fundarher- bergi og aðstoðarmann var allt í einu komin í það að þurfa að snapa mér skrifborð þar sem það var laust hverju sinni. En ég átti ekki erfitt með það, mér fannst skemmtilegt að vinna verk- in á gólfinu. Það er gott að finna að það er engin ein braut í lífinu. Það eru alls kyns leið- ir og afleggjarar í boði og stundum hef ég verið á einni braut en dottið niður á einhvern afleggjara og þar opnast ný tækifæri fyrir mér.“ Stefnir á framboð Eftir að hafa verið í hálfgerðum hreinsunarfasa síðustu tvö ár þar sem hún fór í gegnum gamalt og henti því út til að skapa rými fyrir nýtt er hún loks að átta sig á því hvaða stefnu hún vill taka. „Fjölmiðlaþátttöku minni er lokið. Þetta er orðið fínt, ég á þrjátíu ára feril að baki og nú er kominn tími til að halda á nýjar slóðir.“ Elín velti því lengi fyrir sér að fara í forsetaframboð en sá fljótlega að það var ekki rétti vettvangurinn fyrir hana. „Það er mun formlegra starf en ég hef áhuga á auk þess sem forsetinn hefur takmörkuð völd, þótt það megi auðvit- að segja að núverandi forseti hafi auk- ið völd sín með túlkun sinni á stjórn- arskránni.“ Eftir sextán ára valdasetu hans fannst henni komið nóg. „En ég vissi líka að ef ég myndi stíga þetta skref þá væru önnur verkefni sem ég var að sinna í uppnámi. Eftir töluverðar vangaveltur komst ég að þeirri niðurstöðu að stjórnmál eru rétti vettvangurinn fyrir mig, þar get ég haft áhrif, stuðlað að jákvæð- um breytingum og fylgt málum eft- ir. Þannig að ef það verður prófkjör í Suðvesturkjördæmi þá fer ég fram fyrir Sjálfstæðisflokkinn.“ Hefur áhyggjur af þinginu Á sínum ungdómsárum var hún í Vöku og í stjórn Heimdallar. Hún sagði sig svo úr flokknum þegar hún byrjaði í fjölmiðlum, „… því þar verður maður að vera allra flokka,“ útskýrir hún. Í sumar skráði hún sig aftur í flokk- inn og nú iðar hún í skinninu þegar hún segir frá þessu og er augljóslega spennt fyrir þessari ákvörðun. „Ég geri þetta ekki með hangandi hendi, ég er ekki að leita mér að þægilegri inni- vinnu ef einhver heldur það. Ég mun sækjast eftir þriðja sæti á lista.“ Þar með gerir hún ráð fyrir að kom- ast á þing. „Ég hef áhyggjur af því hvað Alþingi nýtur lítillar virðingar á meðal þjóðarinnar og held að það sé hægt að breyta mjög miklu þar. Stundum fæ ég að heyra að ég sé enn einn fréttaþulurinn sem vill á þing. Þá bendi ég fólki á að minnsti hluti starfsins felst í því að lesa frétt- ir. Auðvitað eru til þulir sem lesa bara en flestir eru á ellefu stunda vökt- um sem þeir ljúka með fréttalestri. Ég er líka á því að að mörgu leyti séu fréttamenn ágætlega til þess fallnir að starfa í stjórnmálum því þeir hafa víð- tæka þekkingu og hafa kynnst innvið- um samfélagsins og vita hvernig það virkar. Ég var yfirstjórnandi á tveimur stærstu fréttastofum landsins um árabil, þannig að ég bý yfir mikilli reynslu sem stjórnandi og tel mig hafa þá þekkingu sem til þarf.“ Rangar áherslur Hún hrífst af því stefi sem kemur fram í frumstefnu flokksins, „… stétt með stétt. Með því að gefa einstaklingn- um tækifæri og hvetja hann til dáða á hans forsendum í stað þess að setja á hann hömlur fær hann frelsi til þess að blómstra, í hvaða stétt sem hann er. Það er svo fallegt við Ísland að hér getur faðir verið í einni stétt og sonur í annarri, það er enginn stéttfastur.“ Uppáhaldssetningin hennar er þessi: Ríkið er til fyrir einstaklingana en einstaklingurinn er ekki til fyrir rík- ið. „Mér finnst það hafa snúist harka- lega við á undanförnum árum. Ríkið á að þjóna einstaklingunum sem borga fyrir hlut í ríkinu. Ég velti því fyrir mér hversu mikið er rétt að einstaklingur- inn vinni til að halda ríkinu gangandi, hvernig farið er með fólkið og hvaða virðing er borin fyrir fjármunum þess. Hver maður þarf að vinna fram í júlí til þess að geta staðið skil við ríkið og svo getur hann farið að vinna fyrir pening- um sem hann ráðstaðar sjálfur. Það er rangt. Manngæskan getur aldrei verið rík- isvædd en ég er hrifin af því að Sjálf- stæðisflokkurinn vill hjálpa þeim sem þurfa á aðstoð að halda. Ég skil ekki af hverju það vantar lífsnauðsynleg tæki á Landspítalanum eða af hverju það er ekki til stuðningsmiðstöð fyrir veiku- stu börnin í landinu og spyr hvort sitj- andi ríkisstjórn sé að forgangsraða rétt. Ég myndi segja nei,“ segir hún ákveðin. „Ég vil fara í gegnum þetta allt. Að sumu leyti er ríkið illa rekið og ég er sannfærð um að ef færir stjórnendur taki við þá sé hægt að snúa rekstrin- um við. Það er ekki hægt að fara alltaf út og sækja meiri peninga, skattleggja einstaklingana í stað þess að taka til í eigin ranni.“ Meirihlutinn ræður Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið gagnrýndur fyrir að hreinsa ekki al- mennilega út eftir hrun. Þess vegna vonar Elín að það verði alls stað- ar prófkjör. „Þá fær fólk tækifæri til að vega þetta og meta. Þannig kemur þetta úr jarðveginum en ekki sem til- skipun að ofan. Ef fólk kýs áfram menn sem tengdust hruninu með einum eða öðrum hætti þá er það vilji fólksins og við verðum að taka því.“ Hún hefur engar áhyggjur af því og segir að lokum að fólk þurfi að átta sig á því að við búum í lýðræðisríki þar sem meirihlutinn ræður. „Það þýðir ekki að vera alltaf að argast yfir því þótt maður sé ósammála meirihlutanum og láta öllum illum látum. Maður verður bara að taka því með reisn en það krefst ákveðins þroska, sem kemur meðal annars með aldri og reynslu. Ég veit að það er eitthvað sem ég get gert.“ n „Ég veit ekki hvað hann var orðinn gamall þegar ég hékk enn úti á bílastæði að fylgjast með úr fjar- lægð. „Þetta var ömur- legasti brúðkaups- dagur sem nokkur hefur upplifað. Organistinn beið gnístandi tönnum og presturinn var kominn úr jafnvægi. Óvægin gagnrýni Elín hefur í gegnum tíðina fengið að heyra að hárið á henni sé ljótt á litinn, hún eigi ekki að klæðast fötunum sem hún er í og svo framvegis. Hún segir að þetta fylgi því bara að vera opinber persóna og þótt það sé óþægilegt reyni hún að láta það ekki á sig fá. Og nú ætlar hún á þing. Mynd: EyþÓR ÁRnaSon. FöRðUn: GUðRún V. þÓRaRinSdÓttiR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.