Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.2012, Page 6

„Útbrunnin eftir
aðeins ár í starfi“
6 Fréttir 31. október 2012 Miðvikudagur
Þ
etta er eiginlega ógeð. Ég
veit ekki hvernig ég á að lýsa
því öðruvísi. Það er krónískt
undirmannað. Oftast var
maður að vinna vinnu
þriggja á einum degi. Maður var með
skurðstofu, deild og með vakt. Þetta
eru stöður sem þrír einstaklingar
ættu eiginlega að manna en það var
eiginlega alltaf þannig að einn var
með allavega tvennt ef ekki þrennt
af þessu í einu,“ segir læknir sem vill
ekki koma fram undir nafni en starf­
aði sem unglæknir á Landspítalanum
þar til fyrir um rúmu ári. Þegar hún
hafði starfað í um ár á skurðdeild
spítalans hafði hún fengið nóg og
ákvað að flytja til útlanda. Hún segir
vinnuaðstæður hafa verið óásættan­
legar, alltof mikið álag og of undir­
mannað. Mikið hefur verið rætt um
fækkun lækna hérlendis en margir
virðast sækja út þar sem um minna
álag er að ræða og hærri laun. „Ég
var eiginlega útbrunnin eftir aðeins
ár í starfi. Ég var nýútskrifaður lækn­
ir og allt spennandi og svona, svo var
maður bara búinn að fá ógeð,“ segir
hún og kennir þar miklu álagi um.
Ástandið bitnar á sjúklingum
„Þetta var þannig að það fór öll orkan
í vinnuna og fjölskyldan sat á hakan­
um. Þegar maður kom heim þá lagð­
ist maður bara niður og eyddi öllum
helgum í að hlaða batteríin. Þetta var
ekkert líf.“ Hún ákvað því að drífa sig
út í sérnám. „Ég hafði ekki einu sinni
valið mér neina sérgrein, ég bara
ákvað að fara.“ Hún segir ástandið
ekki síst bitna á sjúkl ingum sem
koma á spítalann. „Þetta ástand er
ekki gott fyrir neinn sem er að leggj­
ast inn á þennan spítala. Þetta bitnar
á sjúklingunum. Það er ekki hægt að
segja annað.“
Læknum hefur fækkað
„Þó að við höfum ekki nákvæmar töl­
ur um það hversu margir hafa flutt til
útlanda þá er okkar tilfinning sú að
það sé klárt mál að læknum hefur
verið að fækka,“ segir Þorbjörn Jóns­
son formaður Læknafélags Íslands.
Margir íslenskir læknar hafa farið
að vinna erlendis eftir hrun þar sem
oft er um mun hærri laun að ræða,
sveigjanlegri vinnutíma og minna
álag. Mikið hefur verið rætt um auk­
ið álag í heilbrigðiskerfinu þar sem
stöðugt sé skorið niður. Þorbjörn
segir þá telja að síðan 2009 hafi ver­
ið um 10 prósenta fækkun í lækna­
stéttinni á Íslandi.
Fækkað um 10 prósent
„Það er alveg sama hvort maður lítur
á fjölda stöðugilda sem eru áætluð út
frá greiddum launum, út frá félags­
gjöldunum eða hreinlega hversu
margir höfðu atkvæðisrétt um síð­
asta kjarasamning sem við gerðum
í fyrra. Það voru klárlega færri sem
höfðu atkvæðisrétt en áður. Þannig
að við teljum að fækkunin hafi verið
um 10 prósent. Það er þessi tala sem
við höfum miðað við og ég held hún
sé svona nokkuð nærri lagi,“ segir
hann. Samkvæmt þeim skráningum
sem Læknafélagið hefur haldið utan
um og sýnir hversu margir lækn­
ar hafa farið utan og hversu margir
komið heim á móti þá eru það rúm­
lega 200 læknar sem hafa farið utan
og um 70 sem hafa komið til landsins
frá því maí 2009 til ágúst 2012. Þor­
björn tekur þó fram að tölurnar séu
ekki alveg örugg heimild.
Hærri laun og betri vinnutími
Þorbjörn segir að það séu ýmsar
ástæður fyrir því að læknar fari út
að vinna. Aðallega séu það þó hærri
laun og þægilegri vinnutími sem og
vinnuaðstæður sem heilli. Þó séu
líka læknar sem fari út í sérnám líkt
og læknirinn sem sagði sögu sína hér
að ofan. „Það er margt sem spilar inn
í. Það er líka bara tilkomin almenn
óánægja hjá læknum. Það er búið
að þrengja að starfskjörum, menn
þurfa að vinna hraðar og launakjörin
hafa auðvitað versnað eins og hjá svo
mörgum öðrum. Svo vitum við þetta
eins og búið er að skrifa um, við erum
að dragast aftur úr til dæmis hvað
varðar tækjabúnað og annað. Það eru
margar orsakir, ég held það sé alveg
óhætt að fullyrða það,“ segir hann og
segir íslenska lækna og heilbrigðis­
starfsfólk almennt vera undir miklu
álagi. „Það er mikið álag. Það er alveg
óhætt að segja það.“
Ekki hægt að líkja saman
Þorbjörn segir það líka þekkt að lækn­
ar hafi minnkað við sig starfshlutfall og
fari út að vinna til að drýgja tekjurnar.
„Þeir kannski búa hérna og vinna er­
lendis. Fljúga bara á milli,“ segir hann.
Launin úti séu mun hærri en hér
heima. „Maður heyrir misvísandi tölur
um þetta en það munar töluvert miklu.
Ég myndi halda að það gæti verið alla­
vega tvöfalt,“ segir Þorbjörn.
Áðurnefndur læknir tekur undir
orð Þorbjarnar. „Ég er með tvöfalt
hærri laun hér og mikið þægilegra
vinnuálag. Það er eiginlega ekki hægt
að líkja þessu saman. Það er allt full­
mannað hérna. Maður tekur alltaf
hádegismat og tvo kaffitíma. Heima
var maður heppin að geta komist á
klósettið meðan á vaktinni stóð. Núna
vinn ég 24 tíma vaktir sem hljómar
mjög illa en miðað við álagið sem er
þá er það allt öðruvísi. Ég vann 16 tíma
vaktir heima en það var allt öðruvísi
því þá varstu undir stöðugu álagi allan
tímann. Hérna vinnur maður bara ró­
legan vinnudag, er svo á kvöldvakt en
sefur yfirleitt á nóttunni. Heima voru
það yfirleitt 16 tímar í algjörri geð­
veiki.“
Margt þarf að breytast
Þorbjörn segir að þrátt fyrir fækkun­
ina sé ekki mikið auglýst eftir lækn­
um hérlendis. „Þó hefur verið mikið
auglýst eftir heimilislæknum og það
hefur nú verið umfjöllun um það í
blöðunum. Það sækir bara enginn
um. Þá hafa menn brugðið á það
ráð að ef ekki tekst að ráða sérfræði­
menntaða lækna þá hefur stöðunum
verið breytt í námsstöður. Þá er ekki
verið að tala um sams konar stöður,
jafnvel þótt þú ráðir inn lækni.“
Hann segir margt þurfa að breyt­
ast til þess að ekki fækki enn frekar í
stéttinni og fleiri læknar velji sér að
starfa hérlendis. „Mér finnst eigin­
lega ekki vera að rofa til. Ég held það
sé ekki mikil breyting þar á. Ég held
að það sé óhætt að fullyrða það,“ seg­
ir hann og telur að aðstæður þurfi að
breytast mikið, sérstaklega með til­
liti til vinnuálags. „Ég held að það sé
ekki síst það. Við gerum okkur grein
fyrir því að launakjörin verða ekki
sambærileg launum í Skandinavíu
á einni nóttu. Þannig að það þyrfti
að bæta starfsumhverfið þannig að
vinnan væri hóflegri og jafnari,“ segir
Þorbjörn.
„Eins og mér líður núna þá hef
ég engan áhuga á að fara heim. Ég
er enn að jafna mig eftir þetta ár á
spítalanum og langar ekki að vinna
á spítölunum heima í bráð,“ segir
læknirinn sem vitnað er í hér að
framan. n
n Læknir segir vinnuaðstæður hérlendis „ógeð“ n 10% fækkun á Íslandi
Viktoría Hermannsdóttir
blaðamaður skrifar viktoria@dv.is
Margir farnir Þorbjörn formaður Lækna-
félagsins segir að um 10 prósent fækkun sé í
læknastéttinni á Íslandi. Mynd LæknabLaðið
„Það
sækir
bara enginn
um
Mikið álag Læknir sem fluttur er úr landi
segist hafa brunnið út eftir eitt ár í starfi
hér á landi, álagið sé það mikið.
Breytti
lyfseðli
Lögreglan á Suðurnesjum var
kvödd að apóteki í umdæminu,
þar sem viðskiptavinur hafði reynt
að fá afgreitt lyf út á lyfseðil sem
búið var að breyta.
Starfsmanni apóteksins fannst
seðillinn grunsamlegur og hafði
því samband við lækninn sem gaf
hann út. Læknirinn kvaðst hafa
skrifað upp á parkódín fyrir þenn­
an tiltekna viðskiptavin. Búið var
að bæta „forte“ aftan við parkódín
þegar hinn árvökuli starfsmaður
fékk lyfseðilinn í, þannig að sá sem
framvísaði seðlinum hefði fengið
mun sterkara lyf afgreitt en ella.
Viðskiptavinurinn harðneitaði
að hafa breytt seðlinum, en kvaðst
hafa lagt hann frá sér og einhver
óviðkomandi líklega notað tæki­
færið og breytt honum.
Auður Lax-
ness látin
Auður Sveinsdóttir Laxness lést
þann 29. október síðastliðinn,
95 ára að aldri. Auður fæddist á
Eyrarbakka 30. júlí 1918 en ólst
upp á Bárugötu í vesturbæ Reykja­
víkur. Hún giftist Halldóri Laxness
rithöfundi í desember 1945 og
byggðu þau heimili sitt að Gljúfra­
steini í Mosfellsdal þar sem þau
bjuggu ásamt dætrum sínum, Sig­
ríði og Guðnýju. Auður var handa­
vinnukennari að mennt. Hún fékk
snemma áhuga á félagsmálum og
kvenréttindabaráttu og var meðal
stofnenda kvennablaðsins Mel­
korku árið 1944, sat lengi í ritnefnd
tímaritsins Hugur og hönd og
skrifaði greinar um vefnað, prjón
og fornar íslenskar listir í þessi rit.
Auk þess vann hún að hannyrðum
og hönnun, meðal annars á flík­
um úr íslenskri ull. Auður var ekki
einungis húsfreyja á Gljúfrasteini,
eiginkona, móðir og amma held­
ur var hún um langt árabil ritari
og nánasti samverkamaður Hall­
dórs. Óhætt er að segja að Auður
hafi verið Halldóri einstök stoð og
stytta fram til hinstu stundar hans.
Auður dvaldi síðustu ár á
dvalarheimilinu Grund í Reykja­
vík þar sem hún lést 29. október
síðastliðinn, að því er fram kemur í
tilkynningu frá fjölskyldu Auðar.
„Það elskast
allir á salsaballi
NFFG“
„Í stuttu málið var það svoleiðis
að nemendur létu gera auglýs­
ingar og settu upp og þeir voru
látnir taka þær niður,“ segir El­
ísabet Siemsen, aðstoðarskóla­
meistari Fjölbrautaskólans í
Garðabæ, um auglýsingar sem
gerðar voru fyrir salsaball skól­
ans. Auglýsingarnar hafa þótt
mjög umdeildar en á annarri
þeirra stendur: „Það elskast all­
ir á salsaballi NFFG“ og á hinni
stendur: „Það fara allir sáttir
heim af salsaballi NFFG.“ El­
ísabet segir málið mjög leiðin­
legt, sérstaklega í ljósi þess að
nemendur höfðu lagt mik­
ið upp úr því að skreyta skól­
ann að öðru leyti og það hafði
heppnast mjög vel.