Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2014, Síða 12

Vikublað 1.–3. apríl 201412 Fréttir
„Ég er nú bara dýra-
vinur, væni minn“
H
ann tók í höndina á mér
og sagði fyrirgefðu. Svo
fór hann bara,“ segir Anna
Guðjónsdóttir, áttræður
íbúi á Njálsgötu, sem varð
fyrir líkamsárás í bakgarði á Njáls-
götu á föstudag. Anna var að kjá í
hund þegar eigandi hundsins réðst
á hana og skallaði svo stórsér á
andliti Önnu. Stórt dökkt mar hef-
ur myndast á enni hennar og und-
ir augum. „Ég er aum þegar ég kem
við þetta,“ segir Anna sem ber sig
samt mjög vel eftir árásina.
Ég var að horfa á elsku hundinn
„Ég stóð bara þarna við vegginn um
eftirmiðdaginn. Ég var búin að vera
að labba einn hring í garðinum. Ég
var að horfa á elsku hundinn – og
hundurinn á mig,“ segir Anna um
atburði föstudagsins. Hundurinn
sem um ræðir var svartur og frekar
stór segir hún. Anna fylgdist með
honum þar sem hann var tjóðrað-
ur niður í næsta garði. Sjálf stóð
hún við vegg sem aðskilur garðana
á Njálsgötu. „Hann hafði verið að
gelta en var hættur því,“ segir hún.
„Þá kemur maðurinn askvaðandi
og segir: „Láttu hundinn í friði.“
Svo skallar hann mig svona,“ segir
Anna.
Dýravinur
„Ég skil þetta bara ekki. Ég sagði
við hann: „Ég er nú bara dýravinur,
væni minn. Hver andskotinn er eig-
inlega að þér?“ segir hún. „Svo kom
hann til mín, rétti mér höndina og
sagði fyrirgefðu. Ég tók nú í kruml-
una á honum,“ segir Anna og bæt-
ir við: „Bað mig bara afsökunar á
að hafa kýlt mig. Ég ætlaði ekki að
trúa þessu,“ segir hún. Anna sner-
ist á hæl og fór aftur heim í íbúðina
sína. „Ég var samt ekkert völt. Ég
stóð alveg keik. En ég þorði ekki að
leggjast niður þegar ég kom heim,“
segir hún og segir það hafa verið af
ótta við höfuðáverka. „En barna-
börnin mín voru mjög ákveðin og
fóru með mig á slysó um kvöldið.
Ég fékk ekkert val, þau bara sögðu:
„Þú kemur með upp á slysó“.“ Í kjöl-
farið ræddi hún við lögregluna. „Já,
ég ætla að kæra þetta. Maður á að
gera það,“ segir hún og á mánudag
ætluðu lögreglumenn að heim-
sækja hana til að taka skýrslu.
Elskar dýr
Atburður sem þessi á sér ekki for-
dæmi á Njálsgötunni segir Anna
þar sem lífið hefur verið gott þessa
rúmu fjóra áratugi sem hún hef-
ur búið þar. „Ég elska hunda og
ketti,“ segir Anna og í þann mund
labbar kötturinn Zorro fram hjá
dyragættinni. „Hún leggst nán-
ast niður á götuna til að kjá í þá,“
segir Guðlaugur L. Guðmundsson,
sambýlismaður Önnu, og bros-
ir og segir að þrátt fyrir liðagigtina
sem Anna glími við láti hún dýrin
sig varða. Nágrannar Önnu taka í
sama streng í samtali við DV. Anna
býr á Njálsgötu og hefur gert það í
rúm fjörutíu ár. Hún unir hag sín-
um vel þar en í sama stigagangi
býr önnur dætra hennar og hef-
ur gert í nokkur ár. „Barnabörnin
mín voru þess vegna hérna bara í
næstu íbúð þegar þau voru að al-
ast upp,“ segir Anna og brosir. „Ég
á þrjú börn, fimm barnabörn og
þrjú langömmubörn,“ segir hún og
bendir á myndir sem sitja á hillu í
stofunni. Þar gefur að líta mynd-
ir af fjölskyldu hennar. Myndir af
barnabörnunum og langömmu-
börnum þekja nánast hálfan vegg
í svefnherberginu hennar. „Ég
hætti að vinna þegar ég var tæp-
lega fimmtug. Þá var ég orðin svo
slæm af gigt,“ segir hún og rétt-
ir fram hendurnar. „Ég er með
gerviliði hér,“ segir hún og sýn-
ir blaðamanni hvar hún hefur far-
ið í aðgerðir á úlnliði, hnúum og á
fingrum.
Ekki hrædd
„Ég er mest hissa að ég skyldi ekki
verða hrædd. Ég skil það ekki, ég
var ekkert hrædd, ég var bara svo
reið. Ég hefði átt að rjúka um koll
við höggið, en ég gerði það ekki,“
segir Anna um atburði föstudags-
ins. „Ég bara vorkenni fólki að vera
svona. Ég vorkenni hundinum,“
segir hún. Þrátt fyrir að bera sig vel
segist Anna vona að maðurinn láti
ekki sjá sig í götunni aftur.
„Ég ætla bara að vona að þessi
maður komi ekki aftur hérna. Mað-
ur er hræddur að hafa hann nálægt
sér,“ segir Anna. Þau Guðlaugur
höfðu lítil afskipti haft af mannin-
um en höfðu þó séð honum bregða
fyrir á Njálsgötunni. „Mér skilst af
þeim sem leigir honum að hann
hafi verið látinn fara,“ segir hún en
DV fékk það staðfest frá leigusala
mannsins að hann yrði látinn yfir-
gefa íbúðina. Sama kvöld var mað-
urinn handtekinn fyrir að brjóta
rúður í bifreiðum í Norðurmýrinni.
Hafa áhyggjur
Þar sem blaðamaður og Anna sitja
og ræða um föstudaginn hringir
síminn af og til. Það eru helst ætt-
ingjar og vinir sem vilja vita um
líðan Önnu. Guðlaugur kemur í
n Anna ber sig vel eftir árás n Elskar dýrin í hverfinu n Ekki hrædd í árásinni n Vill ekki að Guðlaugur komi aftur
„Árásarmaðurinn gerir sér enga grein fyrir
því hversu mikil áhrif þetta getur haft,“ segir
fórnarlamb líkamsárásar sem átti sér stað í
janúar 2011. Árásin var því sem næst tilefn-
islaus, en maðurinn sem um ræðir var að
skemmta sér í hópi með öðrum þegar einn
úr hópnum kýldi hann í andlitið. Maðurinn
datt aftur fyrir sig og höfuðkúpubrotnaði
og var fluttur á sjúkrahús í lífshættu. Hann
jafnaði sig á endanum en bataferlið var
langt. Hann segir að áhrifanna hafi ekki
síst gætt hjá aðstandendum hans. „Konan
mín fékk áfall og þurfti að búa sig undir
að segja dóttur minni að ég myndi jafnvel
deyja. Áhrifin eru svo margvísleg, þótt ég
hafi fundið mest fyrir þeim líkamlega þá
hefur fjölskyldan mín fundið fyrir þeim
tilfinningalega. Þetta er eitthvað sem ég
hef forðast að ræða mikið,“ segir maðurinn
og vill ekki koma fram undir nafni. Málið er
eitt fjölmargra sem hafa komið upp eftir
annasamar nætur á skemmtistöðum borg-
arinnar, þaðan sem reglulega berast fréttir
af slagsmálum og líkamsárásum. „Fyrir
mig að horfa
á þetta, hvort
sem ég heyri af
slagsmálum eða
árásum, þá hugsa ég
alltaf til þess að einhver verður fyrir áverk-
um og jafnvel slæmum höfuðáverkum. Það
er alltaf jafn ömurlegt að heyra, sorglegt í
rauninni. Refsingin er að mínu alltof væg,
í mínu tilviki sat árásarmaðurinn í einn
mánuð í fangelsi og var á skilorði í aðra sjö.
Slík refsing er alltof væg.“
Ásta Sigrún Magnúsdóttir
Rögnvaldur Már Helgason
astasigrun@dv.is/rognvaldur@dv.is
Tilefnislaus árás breytti lífinu
„Hver
andskotinn
er eiginlega að þér?
„Önnu þekkja
allir sem búa
hérna“
„Hún er hvers manns hugljúfi, tekur sína
reglulega göngutúra um hverfið hérna
og reynir jafnvel að þekkja kettina okkar
með nafni,“ segir nágranni Önnu Guð-
jónsdóttur. Hann varð vitni að árásinni á
föstudaginn og varð einnig var við Guð-
laug Helga aðfaranótt laugardagsins þar
sem hann var að stela garðhúsgögnum
og luktum, að sögn nágrannans. Því næst
hafi hann haldið út á bílastæði þar sem
hann braut bílrúður áður en lögreglan
náði að hafa hendur í hári hans. „Önnu
þekkja allir sem búa hérna, hún spjallar
við alla og það er virkilega leiðinlegt
að sjá svona gerast. Nú er bara að vona
að málið fari rétta leið, ég hef rætt við
eiganda íbúðarinnar sem hann leigir
hjá og mér skilst að hann sé með málið
í ákveðnum farvegi,“ segir nágranninn.
Í hverfinu búa mörg börn og að sögn
mannsins er fólk hrætt við að setja börn
sín út í vagna eða út að leika á meðan
ástandið sé eins og það er.
Annar nágranni tekur undir þau orð
að Anna sé vinsæl í hverfinu og segist ekki
hafa ímyndað sér að slíkt gæti komið fyrir
hana. Hann varð einnig vitni að árásinni
og segir að málið sé allt hið versta. „Við
horfðum á þetta gerast út um gluggann,
heyrðum læti. Ég sá manninn rífa í kápu
konunnar með báðum höndum og skalla
hana beint í andlitið. Það var virkilega
óhugnanlegt að verða vitni að þessu,“
segir nágranninn. Hann býr í sama stiga-
gangi og Guðlaugur og segir að garðurinn
sé illa farinn eftir hundinn og segir að
Guðlaugur hafi ekki hugsað sérstaklega
vel um hann. Einnig segir hann að sam-
búðin hafi ekki gengið áfallalaust fyrir sig
frá því í janúar. Árásin sé þó algjörlega sér
á báti en nágranninn hefur orðið var við
læti sem berast úr kjallaraíbúðinni. „Ég
þori varla að fara út með ruslið eftir að
þetta gerðist og mér líður ekki sérstak-
lega vel hér heima við svona óöryggi.“