Dagblaðið Vísir - DV - 22.08.2014, Blaðsíða 33

Helgarblað 22.–25. ágúst 2014 Fólk Viðtal 33
„Ég lít ekki á mig
sem rokkstjörnu“
bróðurinn Sigurð Þór.
„Hann er mér mjög kær og ná-
inn líka. Hann er hálfbróðir okk-
ar Svölu og er elstur. Siggi er alveg
yndisleg manneskja og á yndislega
fjölskyldu sem við erum í góðu sam-
bandi við og höfum verið alveg síð-
an ég fæddist. Þannig að ég er mjög
þakklátur fyrir að eiga einn bróður
líka. Það eru ekki margir sem vita af
því að við eigum bróður en það hef-
ur aldrei verið neitt leyndarmál.“
Þurfti frekar að sanna sig
Það vakti mikinn áhuga fjölmiðla
þegar sonur Björgvins Halldórsson-
ar hóf að reyna fyrir sér sem tónlist-
armaður.
„Þegar ég var að byrja í tónlist
höfðu fjölmiðlar rosalega mikinn
áhuga á mér af því að ég var son-
ur Björgvins. Það var alltaf verið að
biðja mig um að koma í viðtöl, fá að
kíkja í fataskápinn minn og eitthvað
álíka fáránlegt. En ég hef bara ekkert
gaman af því að vera í fjölmiðlum,
það eru ekkert allir sem vilja það.“
Krummi segist hafa þurft að
sanna sig frekar sem tónlistarmað-
ur, verandi sonur föður síns.
„Fólk hélt að maður hefði feng-
ið þetta beint upp í hendurnar og
að pabbi hefði gert þetta allt fyr-
ir mann. Ég þurfti kannski alltaf að
sanna mig aðeins meira en aðrir
því það voru kannski gerðar meiri
væntingar til manns. Ég þurfti að
leggja meiri metnað í hlutina. En
það gerði mig bara að betri lista-
manni fyrir vikið svo ég er þakklát-
ur fyrir það.“
Ætlaði að verða
myndlistarmaður
Þrátt fyrir að alast upp á miklu tón-
listarheimili stefndi Krummi ekki á
það að verða tónlistarmaður.
„Ég hafði mikinn áhuga á mynd-
list á yngri árum og langaði að starfa
við það. Ég hafði reyndar rosalega
mikinn áhuga á tónlist líka og var
ungur byrjaður að glamra á gömul
hljóðfæri sem lágu í kringum mann
heima, en ég var alltaf að teikna og
mála og ætlaði mér að verða mynd-
listarmaður. Ég fór til dæmis og
lærði iðnhönnun og ætlaði að leggja
það fyrir mig.“
Meðfram myndlistinni varði
Krummi þó ávallt miklum tíma í
tónsmíðar og hljóðfæraleik og end-
aði á því að stofna hljómsveitina
Mínus.
„Síðan einhvern veginn óx
áhuginn á tónlistinni alltaf meira
og meira og ég fann að þetta var
eitthvað sem ég var ágætlega flink-
ur í. Einhvern veginn hafði ég svo
ekki lengur þolinmæði í að teikna
og mála eins og ég hélt að ég hefði
þannig að tónlistin varð númer eitt
hjá mér og myndlistin númer tvö.“
Krummi er þó engan veginn
hættur að teikna og mála.
„Ég geri það bara heima í felum,
svona til þess að hreinsa hugann. Ég
geri til dæmis flestöll plaköt og „flyer
-a“ fyrir Mínus og hinar hljómsveit-
irnar mínar, Legend og Döpur. Mér
finnst gaman að leika mér og gera
þetta í kringum tónlistarverkefnin
mín. Mér finnst líka bara gaman að
loka mig inni og skíta mig allan út í
olíumálningu og hlusta á tónlist og
gleyma umheiminum. Það er svona
eins og gott jóga.“
Ógleymanlegur tími
Brátt átti tónlistin hug Krumma
allan. Rokksveitin Mínus vann
Músíktilraunir árið 1999 og náði
gríðarlegum vinsældum hérlend-
is. Í kjölfarið fylgdu mikil ferða-
lög hljómsveitarmeðlima um allan
heim.
„Við ferðuðumst stanslaust í sjö
ár sem gekk náttúrlega alveg fram
af okkur. Þessu fylgir mikil þreyta og
álag. Þetta var ekkert auðvelt,“ segir
Krummi er hann rifjar upp gullald-
arár Mínuss.
„Við vorum kannski að koma
heim í viku og fara aftur út í mánuð,
koma heim í tíu daga og fara aftur út
í mánuð. Stundum vorum við úti í
þrjá mánuði samfellt. Þetta eru mik-
il ferðalög og þrátt fyrir að við höf-
um verið ungir og fullir af krafti þá
tekur það sinn toll að vera rótlaus í
svona langan tíma.“
Þrátt fyrir hið mikla álag hugsar
Krummi með hlýjum hug til þessara
ára.
„Þetta var ógleymanlegur tími.
Við vildum heldur ekki gera neitt
annað en að ferðast og spila og vor-
um á góðum aldri til þess að gera
það. Þetta var rosalega gaman, en
stundum erfitt. Maður lærði mikið af
þessu, kynntist mörgu fólki og fékk
í raun að upplifa drauminn. Þetta
var það sem maður hugsaði um og
ímyndaði sér sem ungur strákur; að
fara á túr með rokkhljómsveit, spila
tónlistina sína fyrir nýja áheyrendur
og ferðast.“
Unnu sig upp
Aðdáendahópur Mínuss stækkaði
með hverju gigginu og aðbúnaður
og fríðindi hljómsveitarinnar jukust
í samræmi við það.
„Til að byrja með keyrðum við
alla Evrópu í gulum sendiferðabíl
með risagati á gólfinu. Þú gast bara
dottið í gegnum gatið sem var nátt-
úrlega stórhættulegt. Bíllinn var líka
alltaf að bila og við þurftum alltaf
að ýta honum áfram og svona. Svo
unnum við okkur upp. Það varð
alltaf meiri og meiri eftirspurn og
þá fengum við smám saman betri
díl. Brátt fengum við að gista á hót-
elum og svo enduðum við á því að fá
almennilegar Nightliner-rútur þar
sem maður sefur í rútunni. Þannig
að þetta byggðist allt saman upp.“
Unnu hart og djömmuðu hart
Vinsældir hljómsveitarinnar urðu
gríðarlegar og brátt voru strákarnir í
Mínus orðnar skærustu rokkstjörn-
ur landsins. Mikið bar á sögum um
óheilbrigt líferni hljómsveitarmeð-
lima, sem margir tengja einmitt við
líf rokkstjarna. Krummi segir þær
sögur þó stórlega ýktar.
„Það var svolítið erfitt að vera
mikið að djamma af því að við þurft-
um alltaf að pakka saman og fara
beint á næsta áfangastað. Mað-
ur var oft svo þreyttur að maður
fór bara beint að sofa. En þegar við
fengum frídag þá náttúrlega kíktum
við alveg á barina og fengum okk-
ur í glas, eins og ungir Íslendingar
gera. En það var alltaf hópur í kring-
um mann, umboðsmaður og „tour
manager“ og svona þannig að við
vorum alveg í vernduðu um hverfi,“
segir hann.
„En við vorum engir englar. Þetta
var samt oft stórlega ýkt hérna í
blöðunum. Fólk hélt að við værum í
sprautunum og svona sem var nátt-
úrlega engan veginn satt. Við vorum
bara eins og hver annar Íslendingur
á þessum aldri. Við unnum hart og
við djömmuðum hart.“
Unnu dag og nótt
Mínus túraði mikið með öðrum
hljómsveitum og kom fram á stór-
um tónlistarhátíðum um allan
heim.
„Við komum til dæmis fram á
stóra sviðinu á Reading Festival
sem var langþráður draumur okk-
ar allra. Það rættist mikið af því sem
okkur dreymdi um sem litlir strák-
ar. Við enduðum á forsíðum á þeim
tímaritum sem við lásum þegar við
vorum litlir sem var ótrúlega skrýt-
ið.“
Krummi segir velgengnina þó
ekki hafa komið af sjálfu sér. Síður
en svo.
„Við unnum rosalega hart, við
vorum algjörir vinnuþjarkar. Þegar
það var komið að því að spila, semja
eða fara í stúdíó þá unnum við dag
og nótt þannig að þetta var ekkert
sem kom bara af sjálfu sér. Við unn-
um virkilega hart að þessu og það
skilaði sér.“
Gistu hér og þar
„Við vorum allir miklir og nánir vin-
ir,“ segir Krummi, spurður um sam-
starfið innan hljómsveitarinnar.
Hann viðurkennir þó að oft hafi tek-
ið á að verja svo miklum tíma með
sama fólkinu.
„En það var bara eitthvað sem
var útkljáð mjög fljótt og sett til
hliðar. Við reyndum að taka engu
persónulega en auðvitað voru rifr-
ildi og fólk var stundum orðið hund-
leitt hvað á öðru. En þegar við kom-
um heim til Íslands tókum við pásu
hver frá öðrum. Þeir sem vildu hvíla
sig hvíldu sig og þeir sem vildu fara
og halda áfram að vera rokkstjörnur
gerðu það.“
Sjálfur segist Krummi hafa nýtt
flestar heimkomur hljómsveitar-
innar í hvíld.
„Við vorum náttúrlega svo rót-
lausir á þessum tíma. Maður var
bara að gista hér og þar og finna
sér kærustur hér og þar. Maður lifði
svolítið á vergangi. En það var gott
að maður gat alltaf farið heim til
mömmu og pabba ef maður þurfti á
góðri hvíld að halda.“
Fengu mikinn stuðning
En hvað fannst foreldrum Krumma
um Mínus-ævintýrið mikla?
„Þeim fannst þetta æðislegt. Þau
sáu mig svo lítið að þeim fannst bara
gaman þegar ég kom heim. Mað-
ur var svo mikið á ferð og flugi. En
þau studdu mig í þessu öllu saman.
Og foreldrar allra strákanna í hljóm-
sveitinni gerðu það líka þannig að
það var mjög mikill og góður stuðn-
ingur á bak við okkur og það trúðu
allir á þetta. Við vorum mjög þakk-
látir fyrir það.“
En gekk eitthvað að vera með
kærustur á þessum tíma?
„Það var svolítið erfitt. Ég og
Þröstur vorum aldrei með neinar
kærustur og þess vegna vorum við
alltaf látnir saman í hótelherbergi
og hlið við hlið í flugvélunum. Frosti
var held ég með einhverja kærustu á
tímapunkti og ég man að Bjarni og
Bjössi voru með kærustur og eign-
uðust börn þarna á miðri leið og ég
veit að það var erfitt. Það er náttúr-
lega erfitt að reyna að halda sam-
bandi og vera í burtu í svona langan
tíma, koma heim í stuttan tíma og
fara svo aftur út. En þeir tækluðu
þetta allt saman með prýði.“
„Það er smá einfari í mér“
Sjálfur á Krummi engin börn.
„Mig langar að eiga börn. Einn
daginn mun ég eflaust eignast börn.
Það gerist bara ef það gerist. En það
er nú svolítið langt síðan ég var síð-
ast í ástarsambandi. Ég er núna ný-
byrjaður að hitta stelpu sem ég hitti
nýlega á þessu ári og það gengur
mjög vel,“ segir Krummi. Sú heppna
heitir Linnea Hellström og er frá
Svíþjóð.
„Við erum búin að vera saman í
tæpt ár en kynntumst fyrir ári síð-
an. Við kynntumst á Dillon. Hún
var að vinna þar sem barþjónn og
ég var nýbyrjaður að vinna við að
bóka hljómsveitir fyrir staðinn. Hún
er reyndar ekki bara þjónn, hún er
lærður vegankokkur. Við smullum
alveg saman og urðum rosa góðir
vinir. Og það gengur bara mjög vel,“
segir hann.
„Annars er ég rosalega upptek-
inn af sjálfum mér, ég verð að viður-
kenna það. Ég hef alltaf nóg að gera
og það snýst allt svolítið mikið um
rassgatið á sjálfum mér þegar ég
lendi í einhvers konar sambandi.
Það er gert alveg óviljandi, ég er
bara svo vanur því að vera einn. Það
er smá einfari í mér; ég bý einn og
finnst gott að vera einn. Mér finnst
gaman að loka mig inni og skapa
eitthvað en það er rútína sem ég
þarf svo að brjótast út úr þegar ein-
hver kemur inn í líf mitt. En það
gengur bara helvíti vel í dag.“
Von á nýrri Mínusplötu
Árið 2008 hættu gítarleikarinn
Frosti Logason og bassaleikarinn
Þröstur Jónsson í Mínus. Sigurður
Oddsson var ráðinn í stað Þrastar á
bassann og hefur hljómsveitin starf-
að þannig síðan.
„Það var allt saman í góðu,“ seg-
ir Krummi er hann rifjar upp þessi
kaflaskil hjá hljómsveitinni.
„Við vorum búnir að vera saman í
hljómsveit síðan árið 1996 svo þetta
var alveg komið gott hjá sumum. Ég,
Bjarni og Bjössi héldum áfram og
túruðum þannig árið 2008. Við tók-
um Evróputúr og tókum síðan upp
plötu árið 2010 með þessari nýju
liðsskipan, sem er ekki enn þá kom-
in út í dag. Við erum enn að vinna í
plötunni, sem er í rauninni tilbúin.
Við eigum bara eftir að hljóðblanda
hana og hljóðjafna og bæta aðeins
meiri söng og smá aukahljóðfærum
en annars eru allar upptökur búnar.
En við erum alltaf smátt og smátt
„Fólk hélt
að maður
hefði fengið þetta
beint upp í hend-
urnar og að pabbi
hefði gert þetta
allt fyrir mann
Verður að hafa nóg
fyrir stafni „Ég verð alltaf
að vera upptekinn við að gera
eitthvað. Annars fer mér að
leiðast og þegar mér leiðist þá
líður mér ekkert sérstaklega
vel. Þá verð ég eirðarlaus og
eirðarleysi er eitthvað sem er
ekki gott fyrir mig því það er
stutt í þunglyndið frá eirðar-
leysi,“ segir Krummi.
Langar að verða faðir
„Mig langar að eiga börn.
Einn daginn mun ég eflaust
eignast börn. Það gerist bara
ef það gerist,“ segir Krummi.
Mynd SiGtryGGUr Ari
M
y
n
d
S
iG
tr
y
G
G
U
r
A
r
i