Dagblaðið Vísir - DV - 22.08.2014, Blaðsíða 34

Helgarblað 22.–25. ágúst 201434 Fólk Viðtal
að koma okkur saman til að klára
hana þannig að við stefnum á að gefa
hana út á næsta ári.“
Hefur nóg fyrir stafni
Þrátt fyrir að hafa haldið sig frá sviðs-
ljósi fjölmiðla undanfarin ár hefur
Krummi haft nóg á sinni könnu. Auk
þess að vinna að hinni væntanlegu
plötu með Mínus hefur hann einbeitt
sér mikið að hljómsveitinni Legend
sem og eins manns sveitinni Döpur.
„Legend hefur verið númer eitt,
tvö og þrjú hjá mér síðastliðin tvö ár
og ég hef ferðast mikið með henni er-
lendis til að spila á hinum og þessum
tónlistarhátíðum og klúbbum. Síðan
hef ég verið mjög iðinn við að styrkja
neðanjarðartónlistarsenuna hér í
Reykjavík með því að styðja við lítil
plötufyrirtæki sem eru að gefa út tón-
list og reyna sjálfur að gefa út tónlist
á þessum jaðarmarkaði. Ég stofnaði
til dæmis eins manns tónlistarverk-
efni sem heitir Döpur þar sem ég er
bara einn að seðja mína löngun fyr-
ir öfgafulla jaðargeðveikistónlist. Ég
hef mjög gaman af því og það lætur
mér líða vel að vera í kringum fólk í
þessari jaðarsenu.“
Þunglyndi fylgir eirðarleysi
Krummi er ávallt með mörg járn í
eldinum og verkefnin hlaðast upp.
„Ég verð alltaf að vera upptekinn
við að gera eitthvað. Annars fer mér
að leiðast og þegar mér leiðist þá
líður mér ekkert sérstaklega vel. Þá
verð ég eirðarlaus og eirðarleysi er
eitthvað sem er ekki gott fyrir mig því
það er stutt í þunglyndið frá eirðar-
leysi,“ segir hann.
Aðspurður segist hann þó ekki
kljást við eiginlegt, alvarlegt þung-
lyndi.
„Ekki svo mikið. Það hefur stund-
um komið þunglyndi af því að þegar
maður er í sköpunarferlinu sjálfu, að
gera plötu eða þess háttar, þá er mað-
ur rosalega hátt uppi. Maður er að
nota mikið af efnum í heilanum og
síðan þegar ferlið er búið þá kemur
smá fall. Þá er maður búinn að nota
efnaskiptin í heilanum svo mikið að
maður getur dottið í þunglyndi, sem
gerist eiginlega alltaf. Og það kemur
fyrir flesta. Svo það hefur alltaf verið
svona vægt þunglyndi í gangi. En ég
get ekki sagt að ég eigi við alvarlegt
þunglyndisvandamál að stríða eins
og sumir þurfa að ganga í gegnum.
Þannig að ég er lánsamur og þakk-
látur fyrir það.“
Erfitt að missa nákomna
Krummi hefur þó horft upp á ófáa
vini sína kljást við þunglyndi og
önnur geðræn vandamál.
„Það er alltaf erfitt að sjá kær-
komna berjast við þunglyndi og
önnur geðræn vandamál. Ég hef
misst marga sem hafa fallið fyrir
eigin hendi út af slíku, sem er eitt-
hvað sem þykir víst erfitt að tækla
hérna á þessu landi, það virðist
alltaf vera eitthvað tabú. Síðan hef
ég líka misst vini sem hafa lent á
götunni, hafa misst tökin á lífinu og
endað með því að láta lífið. En mað-
ur verður bara að geyma það fólk vel
í minningunni,“ segir hann.
„Það er rosalega erfitt að missa
nákomna. Það er partur af lífinu en
það er alltaf mjög erfitt.“
Hristi af sér rokk stjörnu stælana
En hvernig er að vera rokkstjarna á
Íslandi?
„Ég lít ekki á mig sem rokk-
stjörnu. Ég gerði það um tíma
þegar ég naut ágætis velgengni
með Mínus; við vorum að ferðast
mikið og það var kannski komið
fram við okkur eins og rokkstjörn-
ur á einhverjum tímapunkti. En ég
fann mig aldrei í því, mér fannst
það alltaf hálfasnalegt og fékk hálf-
gerðan aulahroll við það. Þannig að
um leið og ég fékk tækifæri til að
hrista það af mér, þá gerði ég það.“
Krummi viðurkennir þó að afar
auðvelt sé að láta frægðina stíga sér
til höfuðs.
„Það er mjög auðvelt og það
gerðist hjá okkur öllum á sínum
tíma enda vorum við ungir og fullir
af hormónum. En það gerist í smá
tíma og síðan hverfur það bara.
Síðan bara hristi ég þetta af mér og
fannst þetta bara asnalegt. Og það
fer svolítið í taugarnar á mér þegar
fólk kemur upp að mér og heldur
að ég líti á mig sem rokkstjörnu og
kalli mig rokkstjörnu og vill kannski
bara tala við mig af því að ég er
rokkstjarna eða eitthvað svoleiðis.
Ég lít bara fyrst og fremst á mig sem
listamann.“
„Heimsins mesta heimska“
„Mér finnst frægð ekki eðlilegur
hlutur. Hún er mannskemmandi.
Það er svo skrýtið að fólk „ídolíseri“
aðra manneskju. Auðvitað er alveg
auðvelt að gera það, að hafa mikl-
ar mætur á einhverjum listamanni
eða manneskju sem gerir einhverja
ótrúlega mikilfenglega hluti sem
þú hefur mikinn áhuga á og hef-
ur haft mikil áhrif á líf þitt. Ég skil
það fullkomlega. En þessi frægð
sem er verið að selja sem kemur frá
hinum vestræna heimi; öll þessi
slúðurblöð og allt þetta kjaftæði
er náttúrlega bara heimsins mesta
heimska.“
Hefur þroskast mikið
Mikið vatn hefur runnið til sjávar síð-
an Krummi lifði eins og rokkstjarna
og túraði með Mínus um allan heim.
„Ég hef þroskast töluvert,“ segir
hann.
„Ég er samt mjög ungur í hjarta og
líður alltaf svolítið eins og ég sé bara
átján ára. En ég er miklu skilvirkari,
áreiðanlegri, ábyrgari og tillitssam-
ari. Það er bara eitthvað sem kemur
eðlilega og ósjálfrátt með aldrinum.
Þegar þú ert kominn yfir þrítugt þá
byrjarðu að finna svolítið fyrir aldr-
inum, finna fyrir framtíðinni og ferð
aðeins að hugsa meira um ellilíf-
eyri og svoleiðis hluti. En annars læt
ég það ekkert trufla mig, ég tek öllu
bara eins og það er. Maður getur ekki
endalaust verið rótlaus en maður
verður samt alltaf að hafa smá skerf
af rótleysi til að finna fyrir frelsinu.“
En hvar sér Krummi sjálfan sig í
framtíðinni?
„Ég sé sjálfan mig bara enn þá
í því að semja tónlist og gefa út
plötur. Þetta árið er ég líka búinn
að vera mikið að læra hljóðvinnslu,
sem sagt að vera hljóðmaður á tón-
leikum, og hef mikinn áhuga á því
þannig að ég sé það kannski fyrir
mér sem eitthvert aukastarf. Svo vil
ég bara halda áfram að skapa list og
njóta lífsins.“ n
„Við unnum hart og
djömmuðum hart
Unnu og djömmuðu
hart „Við vorum engir
englar. Þetta var samt
oft stórlega ýkt hérna í
blöðunum. Fólk hélt að
við værum í sprautunum
og svona sem var náttúr-
lega engan veginn satt.
Við vorum bara eins og
hver annar Íslendingur á
þessum aldri. Við unnum
hart og við djömmuðum
hart,“ segir Krummi um
árin í Mínus.
M
y
n
d
S
ig
tr
y
g
g
U
r
A
r
i