Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1957, Síða 26

24*
Búnaðarskýrslur 1954
1952 1953 1954
Eyrarbakkahr., Árn 1 675 3 403 1 717
Hrunamannahr., Árn 1 298 4 042 1 707
Biskupstungnalir., Árn 666 1 124 823
Af tölum þessum virðist mega ráða, að garðrækt sé yfirleitt árvissari sunuau
lands en norðau. Þessi þrjú ár, 1952—54, verða geysilegar sveiflur á uppskerunui
í helztu garðyrkjusveitum Norður- og Austurlands, Öngulsstaðalireppi, Svalbarðs-
strandarhreppi og Fellahreppi. Sunnan lands eru sveiflurnar mestar í Rangárvalla-
hreppi, en það er ekki að marka, því að sum árin voru þar gerðar tilraunir með
kartöflurækt í stórum stfl, en önnur ekki.
Gulrófnarækt hefur verið minni liér á landi síðan 1945 en var um skeið.
Orsökin er útbieiðsla kálmaðks, sem hér var lítt þekktur fyrir 1940.
Tafla III (bls. 8) um framleiðslu gróðurhúsanna og framleiðslu kálmetis
utan þeirra er að mestu samin eftir skýrslum í Garðyrkjuritinu og nokkrum við-
bótarupplýsingum frá Sölufélagi garðyrkjumanna. En til samanhurðar við hana
eru svo tölur um þessa sömu framlciðslu 1954 samkvæmt framtölum til skatts og
búnaðarskýrslu.
5. Tala búpenings 1952—54.
Number of livestock 1952—54.
Töflur IV—VI á bls. 10—21 sýna tölu búpenings í árslok 1952, 1953 og
1954 eftir sýslum og tafla VII á bls. 22 eftir hreppum. Töflur IV—VI eru tví-
skiptar (A: heildartölur, B: bændur sérstaklega), en tafla VII er óskipt og er þar
sýnd búpeningseign í lieild eftir hreppum.
Búfjártölur búnaðarskýrslna liafa oft verið vefengdar, og hefur Hagstofan
því reynt að atliuga nokkuð, hversu öruggar þær eru. Framtöl nautgripa hafa þó
ekki verið athuguð, nema þar sem sérstök hætta þótti á, að eitthvað væri van-
talið, en mjög lítið virtist kveða að því. Þó munu kálfar ekki alveg fulltaldir alls
staðar.
Dálítið öðru máli gegnir um sauðfé og hross, einkum hrossin. í Búnaðar-
skýrslum 1951 (bls. 15*—16* í inngangi) voru framtöl sauðfjár borin saman
við böðunarskýrslur frá sama ári á hálfu landinu, og virtist samkvæmt þeim saman-
burði vanta um 5,4% sauðfjárins á búnaðarskýrslu. Ætlunin var að gera sams
konar samanburð fyrir árið 1954. En er til átti að taka, voru færri böðunarskýrslur
til frá því ári, og sumar þeirra, er fyrir lágu, virtust ekki öruggar. Virðist svo, að
í sumum hreppum liafi menn ekki liirt um að fylgja því fram, að allt sauðfé væri
baðað, líklega vegna þeirrar ástæðu, að „hvorki hefur sézt færilús né önnur mein-
dýr síðastliðin tvö ár“, svo að orð séu tekin úr einni böðunarskýislunni. En saman-
burður, sem gerður var á búnaðarskýrslum og böðunarskýrslum, sem virtust ör-
nggar. er a þessa lcið: Fjártaia Mismunur
Hreppar Skv. böðunarsk. ^Skv. búnaðarBk. Alls %
Borgarfjarðarsýsla.............. 4 9 792 9 446 346 4,5
Húnavatnssýsla ................. 2 13 818 12 855 963 6,0
Skagafjarðarsýsla.................. 11 34 781 33 477 1 304 3,7
Þingeyjarsýsla .................... 10 40 298 39 032 1 266 3,1
Vestur-Skaftafellssýsla ............ 3 19 639 18 234 1 405 7,2
Samtals 30 118 328 113 044 5 284 4,5
Ef þessir 30 hreppar mega skoðast fullgilt úrtak fyrir allt landið, ætti raun-
veruleg tala sauðfjár að hafa verið um 30 þús. liærri 1954 en búnaðarskýrslur