Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.2008, Blaðsíða 28

mánudagur 1. september 200828 Fókus
Inga og Barði eru að fara að ganga
í það heilaga eftir þriggja ára sam-
búð og samkvæmt eindregnum ósk-
um brúðarinnar, sem hefur háróm-
antískar hugmyndir um brúðkaup,
stendur til að pússa parið saman í
lítilli sveitakirkju. Myndin hefst þeg-
ar kærustuparið og brúðkaupsgestir
tínast upp í tvær rútur í dæmigerðu
stressi og rugli sem einkennir brúð-
kaupsstúss.
Frá fyrstu mínútu er ljóst að ein-
hver annarleg ógæfa vomir yfir
blessuðu brúðkaupinu enda virðast
allir sem að málum koma þjakað-
ir af ýmist komplexum, fóbíum eða
leyndarmálum og deginum ljósara
að ferðalangarnir fara létt með að
kjaftfylla allar farangursgeymslur af
beinagrindum af ýmsum stærðum
og gerðum.
Rúturnar eru tvær þar sem sú
regla er vitaskuld höfð í hávegum að
guminn megi ekki sjá brúðina fyrr en
við altarið. Þessi ferðatilhögun hent-
ar frásögninni einnig býsna vel þar
sem hún býður upp á alls kyns mis-
skilning, leynimakk og rugl með því
að skipta þessum ósamstæða hópi
niður á tvær rútur sem eru tengdar
með talstöðvasambandi.
Ætli það sé ekki frekar regla en
undantekning að þegar tveimur ís-
lenskum fjölskyldum er steypt sam-
an sé voðinn vís. Í rútunum tveimur
bergmála því allar helstu steríótýp-
ur íslenskrar þjóðarsálar ásamt ís-
lenskum tilbrigðum við alþjóð-
leg fyrirbæri á borð við alkóhólista,
skápahomma, seníl gamalmenni
og taugaveiklaðar miðaldra konur á
breytingaskeiðinu.
Spennan í hópnum vindur svo
jafnt og þétt upp á sig og undirliggj-
andi gremja blossar upp þegar kirkj-
an finnst ekki og öll stórkostlegu
plönin á bak við þennan fullkomna
dag renna hægt og bítandi í sand-
inn.
Leikhópurinn sem kennir sig við
Vesturport er áberandi í myndinni
og eins og alþjóð veit leiðist því ágæta
fólki ekkert sérstaklega að spinna
og myndin öll ber þess sterk merki.
Einungis var lagt upp með grunn-
hugmynd Valdísar að söguþræði
og persónum en sagan og persónur
þróuðust síðan í samvinnu hópsins,
auk þess sem hver persóna átti sér
leyndarmál sem var ekki dregið fram
í dagsljósið fyrr en tökur hófust.
Leikararnir hafa prýðileg tök á
þessu lausbeislaða formi og sagan
rúllar áfram og er bæði sannfærandi
og skemmtileg. Ætli Sveitabrúðkaup
sé ekki bara fyndnasta íslenska bíó-
myndin frá því Sódóma var og hét
og afrekið er umtalsvert þar sem
fátt virðist reynast Íslendingum jafn
erfitt og að vera fyndnir í bíó. Eft-
ir því sem sögunni vindur fram og
einkenni persónanna verða skýrari
verða uppákomurnar og árekstrarn-
ir kostulegri og meðvirkni áhorfand-
ans vex í jöfnum hlutföllum.
Leikararnir standa sig upp til
hópa með stakri prýði. Sigurður
Sigurjónsson klikkar ekki í hlutverki
taugaveiklaðs föður brúðarinnar
sem hefur minni stjórn á familíunni
en Geir Haarde á ríkisstjórninni. Þá
er Nanna Kristín auðvitað jafn sæt
og dásamleg og við var að búast og
Ólafur Darri er alltaf sami trausti
kletturinn. Kristbjörg Kjeld fer á
sínum alkunnu kostum og Theodór
Júlíusson er í toppformi, rétt eins og
Þröstur Leó, Ágústa Eva og Ingvar E.
Sigurðsson. Þá taka Víkingur Kristj-
ánsson og Árni Pétur Guðjónsson
dúndurspretti. Hér er hreinlega
ekki pláss til þess að fara út í enda-
lausan mannjöfnuð leikhópsins en
ég minnist þess hreinlega ekki að
hafa séð jafn þéttan og samstilltan
hóp í íslenskri kvikmynd.
Um þátt leikstjórans, Valdísar
Óskarsdóttur, mætti auðvitað líka
fara mörgum fögrum orðum. Hún
er auðvitað klippari á heimsmæli-
kvarða og getur verið hæstánægð
með þessa frumraun sína á leik-
stjórastóli. Heildarmyndin hefði þó
getað verið sterkari og á stundum er
hún með nokkuð laus tök á fljótandi
forminu þannig að það er frekar að
einstök, laustengd en mögnuð at-
riði standi upp úr heldur en mynd-
in í heild.
Þetta breytir svo aftur engu um
það að sagan flæðir svo áreynslu-
laust og skemmtilega að maður hefði
vel getað hugsað sér að sitja und-
ir hremmingum þessa prúðbúna
fólks í tvo klukkutíma til viðbótar.
Sveitabrúðkaup er sallafín mynd og
þótt titillinn sé nett fráhrindandi og
einhverrar brúðkaupsþreytu gæti
gætt hjá íslenskum bíógestum eft-
ir frábæra brúðkaupsmynd Baltas-
ars Kormáks þá ætti enginn að gera
þau mistök að missa af Sveitabrúð-
kaupi.
Þórarinn Þórarinsson
á m á n u d e g i
Hvað veistu?
1. Hver notaði fjórar einkaþotur til að koma sér og fylgdarliði sínu til Íslands á dögunum?
2. Hversu margir leikmenn handboltalandsliðsins voru valdir í úrvalslið Ólympíuleikanna?
3. Lög hvaða íslenska tónlistarmanns voru flutt á tónleikum stórsveitar reykjavíkur í
Háskólabíói um helgina?
Í blÍðu
og strÍðu
Opinskár
rithöfundur
Einn helsti akkurinn í því að hafa
aðgang að efni Ríkissjónvarpsins eru
heimildarmyndirnar sem þar eru
reglulega sýndar. Þegar ég sá auglýst
að þeir í Efstaleitinu hygðust sýna
breska heimildarmynd um J.K. Row-
ling, höfund bókanna um Harry Pot-
ter, í síðustu viku hugsaði ég mér því
gott til glóðarinnar. Ég hef ekki lesið
staf í Potter-bókunum en hafði samt
sem áður mikinn áhuga á að kynnast
lítillega höfundi þessa gríðarlega vin-
sæla bókaflokks.
Það er skemmst frá því að segja að
myndin stóð vel undir væntingum.
Helsti plús hennar var hversu nálægt
spyrillinn komst að Rowling, hvað
hún var opinská. Fylgst var með ári í
lífi hennar, á þeim tíma sem hún setur
síðasta punktinn í síðustu bókinni um
Potter og fylgir útgáfu hennar eftir.
Fróðlegt var að heyra að sambands-
leysi Rowling við föður hennar hefur
töluverð áhrif á skrif hennar, og að
hana dauðlangar að skrifa meira um
galdrastrákinn. Ekki var síður eftir-
minnilegt að sjá tilfinningaumrótið
sem fór af stað þegar kvikmyndagerð-
armennirnir fóru með Rowling í litlu
íbúðina sem hún bjó í í Edinborg þeg-
ar hún skrifaði fyrstu bókina í flokkn-
um. Þá var hún atvinnulaus, einstæð
móðir auk þess að kljást við þung-
lyndi. Tárin flæddu og sagðist Rowling
myndu vakna upp í þessari íbúð, ef
þetta væri draumur eftir allt saman.
Fleiri svona heimildarmyndir takk.
Kristján Hrafn Guðmundsson
Lauryn býr í ljótum bæ og gengur í
ljótum fötum. En hún á sér draum
um að verða svaðalegur dansari rétt
eins og mamma hennar. Mamma
hennar sneri baki við draumnum til
að sinna fjölskyldufyrirtækinu. Nú
þarf Lauryn að gera upp við sig hvort
hún elti drauminn eða raunveru-
leika smábæjarins. Myndin fjallar
um að gera sitt, sama hvað hver seg-
ir, og í samræmi við það mótar Laur-
yn sinn eigin dansstíl sem hún veðj-
ar öllu á. Hún flytur í stórborgina og
hittir MTV-krakkana sem eru svaka
flippaðir. Hún dansar um á stræt-
um Chicago alein, bara á leiðinni út
í sjoppu, meðan rýkur úr ræsunum.
Hún dansar ein í miðjum polli á ein-
hverju torgi og ég skil ennþá ekki af
hverju. Nema hvað, hún hittir K-Fed-
legan tónlistarmann sem, rétt eins
og hún, er feiminn við sitt eigið sjálf
í sinni listsköpun. Þau mata hvert
annað á ís, við upplifum sambanda-
drama og auðvitað er vonda stelpan
á sínum stað.
Þetta er unglingamiðuð formúlu-
mynd með dans sem grunn. Dans-
myndir eru nú satt að segja sjaldnast
góðar, síst af öllu ef dansinn er ekki
góður. Hér er teflt fram burlesque í
bland við hiphopp, klassísk og alls-
kyns frístæl. En aðalleikkonan er
bara alls enginn stórdansari. Klárar
ekki hreyfingarnar og hálf sálarlaus í
dansinum.
Dansmyndir gera eðlilega út á
dansinn og töluvert minni áhersla er
á góðan leik, handrit og annað sem
gerir kvikmynd góða. Svolítið eins
og klámmynd, söguþráðurinn skipt-
ir engu og mökunarsenur eru aðal-
atriðið. Myndin hlýtur því að vera
dæmd út frá því sem hún á að hafa
fram að færa. Ekki einu sinni dansinn
er það merkilegur að það taki því að
hanga yfir þessu. Dans-Öskubuskan
má því halda sig við eldhússtörfin
mín vegna.
Erpur Eyvindarson
Öskubusku-heilkenni dansgeirans
Svör: 1. roman abramovich 2. Þrír 3. bjarkar
kvikmyndir
Sveitabrúðkaup HHHHH

Leikstjóri: Valdís Óskarsdóttir
Aðalhlutverk: nanna Kristín magnúsdóttir,
björn Hlynur Haraldsson, nína dögg
Filippusdóttir, sigurður sigurjónsson.
Áreynslulaust og skemmtilegt
„sagan flæðir svo áreynslulaust og
skemmtilega að maður hefði vel
getað hugsað sér að sitja undir
hremmingum þessa prúðbúna
fólks í tvo klukkutíma til viðbótar.“
kvikmyndir
Make it HappeN HHHHH

Leikstjóri: darren grant
Aðalhlutverk: Julissa bermudez, Leigh
enns, erik Fjeldsted
Miðlungs
moð
Það er óhætt að segja að leikur Aston
Villa og Liverpool á sunnudag hafi
verið bragðdaufur. Gott betur en það,
hann var bara hundleiðinlegur og
hið fornfræga lið Liverpool hefur ekki
verið jafn ósannfærandi í mörg ár og
í síðustu leikjum. Eina almennilega
færi leiksins átti Aston Villa en Pepe
Reina varði skotið ágætlega. Að því
undanskildu var boðið upp á miðl-
ungs miðjumoð þar sem nokkur hálf-
færi litu dagsins ljós.
Sem Púllari er erfitt að hafa ekki
áhyggjur af gengi liðsins á komandi
tímabili. Ég sé ekki hvernig nokk-
ur stuðningsmaður liðsins geti gert
raunhæfar kröfur til þess að Liverpool
berjist um titilinn frekar en undanfar-
in ár. Liðið er svo slakt fram á við að
það er sorglegt og þegar Gerrard og
Torres eru meiddir er þetta bara búið
spil. Dirk Kuyt, Ryan Babbel og Yossi
Benayoun eru bara ekki nægilega
sterkir leikmenn til þess að bera uppi
sóknarleik liðsins. Robbie Keane var
sá eini með lífsmarki og lagði upp tvö
góð færi en klúðraði svo aftur á móti
besta færi Liverpool.
Á meðan Chelsea, Manchester Un-
ited, Arsenal og jafnvel Tottenham
berjast um bestu bitana á markaðn-
um virðist Benitez halda áfram því
sem Gerard Houllier gerði svo vel.
Að kaupa mikið af miðlungs leik-
mönnum sem einfaldlega ná sér ekki
á strik. Í staðinn fyrir að berjast um
bestu bitana og borga pening eftir því.
Meðalmennskan virðist vera málið í
Bítlaborginni. Vona svo sannarlega að
ég þurfi að éta allt þetta svartsýnisraus
ofan í mig. Ásgeir Jónsson
SJÓnvArP
aStoN villa - liverpool
HHHHH

stöð 2 sport sunnudaginn 31. ágúst
SJÓnvArP
J.k. rowliNg: a Year
iN tHe life HHHHH

sjónvarpið sunnudaginn 31. ágúst