Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.2008, Side 28

fimmtudagur 25. september 200828 Vesturland
„Ég held að við séum nokkuð dug-
legar þó að við séum ekki margar,“
segir Sigríður Diljá Guðmundsdótt-
ir, formaður kvenfélagsins Gleym
mér ei á Grundarfirði.
Félagið hefur verið starfrækt í 76
ár eða frá árinu 1932. Einn stofnfé-
lagi er enn á lífi og er 92 ára.
„Við erum eitthvað í kringum
fjörutíu konur af öllum stigum þjóð-
félagsins og á öllum aldri. Það vant-
ar aðeins af yngri kynslóðinni. Við
erum alltaf að reyna að upphugsa
eitthvað til þess að laða ungu kon-
urnar að,“ útskýrir Sigríður og hlær,
en margar konur leita í kvenfélag-
ið ekki einungis til að leggja sitt af
mörkum heldur líka vegna félags-
skaparins.
Redda því sem þarf að redda
Óhætt er að segja að kvenfélag-
ið Gleym mér ei spili stórt hlutverk
á Grundarfirði. „Okkar helsta mark-
mið er að hjálpa öðrum. Það gengur
allt út á að safna peningum sem fara
síðar aftur út í samfélagið. Við gáf-
um til dæmis samkomuhúsinu leir-
tau í vor sem sárlega vantaði. Einn-
ig fékk grunnskólinn saumavélar. Í
raun göngum við í það sem vantar,“
segir Sigríður.
Kvenfélagskonurnar halda árlegt
sjómannakaffi á sjómannadaginn
sjálfan. Fyrsta sunnudag í aðventu
standa dömurnar síðan fyrir fjár-
öflun sem er ávallt vel sótt að sögn
Sigríðar.
„Allur ágóði af þeim degi renn-
ur í líknarsjóð okkar,“ segir Sigríður
en þessi líknarsjóður var stofnaður
á sínum tíma til þess að hjálpa fólki
í samfélaginu sem á við veikindi eða
þess háttar að stríða.
Samhugurinn á Grundarfirði
er gríðarlegur og segir Sigríður
að kvenfélagið myndi ekki virka
án stuðnings íbúa Grundarfjarð-
ar. „Kvenfélagið byggist á fólkinu í
plássinu og eru allir mjög duglegir
að styðja við bakið á okkur. Við vær-
um ekki til án þeirra.“
Til staðar er eitthvað bjátar á
Á Grundarfirði búa innan við
eitt þúsund manns og segir Sigríður
samheldnina gífurlega, sérstaklega
þegar áföll dynja yfir. „Við sjáum oft
um erfidrykkjur. Þá er samhugurinn
í verki, ekki bara hjá kvenfélagskon-
unum. Við höldum kannski utan
um erfidrykkjurnar en hér hjálp-
ast allir að,“ segir Sigríður og bæt-
ir við: „Haldin var stór erfidrykkja
fyrir nokkrum árum. Þá kom lækn-
ir sem var hjá okkur og hann talaði
um muninn að koma í kaffi hjá okk-
ur og kaffi í Reykjavík. Hann vildi
meina að við legðum alltaf svolítið
af sál okkar í þetta líka. Maður finn-
ur að þegar eitthvað bjátar á eru all-
ir boðnir og búnir, alveg sama hvert
maður leitar, það segir enginn nei.
Ætli það sé ekki það góða við að búa
í litlu samfélagi?“
Flinkar að baka
Sigríður segir allar konurnar í
kvenfélaginu vera mikla félaga. „Við
léttum okkur líka lífið. Við skrepp-
um oft í leikhús allar saman og alls
kyns ferðir. Fórum í fyrra í helgar-
ferð á Hvolsvöll og skoðuðum Suð-
urland. Við finnum okkur alltaf eitt-
hvað að gera.“
Konurnar í kvenfélaginu eru
löngu orðnar þekktar fyrir að vera
myndarlegar í eldhúsinu. „Sveitar-
félagið leitaði til okkar í sumar fyrir
Green Globe-vottunina á Snæfells-
nesi. Við sáum um veitingarnar þar.
Við erum mjög duglegar og flinkar
að baka,“ segir Sigríður og skellir upp
úr. „Gott fyrir ungar konur sem vilja
læra að baka að koma til okkar.“
Einnig baka elstu meðlimir kven-
félagsins enn. Ein þeirra hefur ver-
ið meðlimur síðan 1929 eða frá því
að hún var 19 ára. Sigríður segir þær
enn baka þegar þær eru beðnar um
það og eru kleinurnar þeirra alltaf
jafngóðar.
hanna@dv.is
Kvenfélagið Gleym mér ei á Grundarfirði hefur verið starfrækt síðan árið 1932. Meðlimirnir eru um fjörutíu
kvenskörungar sem eru boðnir og búnir til að leggja lið öllum þeim sem til þeirra leita.
„Við erum mjög
flinkar að baka“
Myndarlegar pálína, Helga og bryndís á fullu við baksturinn.
Gleym mér ei Vigdís gunnarsdóttir
með barnabarnið sitt, Hermann á
skallabúðum. Vigdís er einn af
meðlimum kvenfélagsins gleym mér ei.
Spjallað guðrún margrét Hjaltadóttir, sigríður diljá guðmundsdóttir, Helga maría Jóhannesdóttir, mjöll guðjónsdóttir og bryndís theodórsdóttir á spjallinu. auðvitað er
kökukeflið með á myndinni.
Góður félagsskapur dagfríður
gunnarsdóttir með ömmu sinni,
pálínu gísladóttur, og Huldu
Jeremíasdóttur á góðri stundu.