Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.2008, Síða 48

fimmtudagur 25. september 200848 Vesturland
Skylda okkar
að jafna muninn
„Við vissum af því þegar verkefn-
ið var í uppsiglingu að það yrði leit-
að eftir stuðningsfjölskyldum. Þá var
ég strax ákveðin í að taka þátt í þessu.
Svo kom að því að eftir stuðningsfjöl-
skyldum var auglýst og þá sótti ég
um,“ segir Inga Sigurðardóttir, íbúi
á Akranesi. Inga og fjölskylda eru á
meðal þeirra sem veita flóttafólkinu,
sem kom til Akraness fyrir skemmstu,
stuðning. Hver írösk fjölskylda hefur
þrjár íslenskar á bak við sig en skipu-
lagið og stuðningsfjölskyldurnar eru
á vegum Rauða krossins.
Eigum að jafna muninn
Spurð um ástæður þeirrar ákvörð-
unar að gerast stuðningsfjölskylda
segir Inga að þær séu aðallega tvær.
„Annars vegar finnst mér að manni
beri skylda til að jafna þennan mis-
mun sem er í heiminum. Við hér á Ís-
landi búum við mikið öryggi á með-
an fjöldi fólks býr við manngert og
viðvarandi óöryggi út í heimi. Mér
finnst það okkar skylda að taka þátt
í að jafna þennan mikla mun á að-
stæðum fólks eins og frekast er kost-
ur,“ segir hún. „Hin ástæðan, sem er
kannski meira eigingjörn, er sú að
ég hef gaman af því að kynnast nýju
fólki, kynnast nýrri menningu og tak-
ast á við ný verkefni. Þetta er tækifæri
til þess líka,“ segir Inga.
Erfitt að flytja til
framandi lands
Hlutverk stuðningsfjölskyldna
er að aðstoða fólkið við aðlögun
að samfélaginu. „Þessar fyrstu vik-
ur er það í okkar höndum að kenna
þeim á praktíska þætti í samfélag-
inu. Við sýnum þeim hvar búðirn-
ar eru og hvernig lífið gengur fyrir
sig. Þegar fram í sækir mun andleg-
ur eða félagslegur stuðningur örugg-
lega koma meira inn,“ segir Inga en
bendir á að fólkið geti auðvitað leit-
að til stuðningsfjölskyldna með allar
þær spurningar og vangaveltur sem
upp koma. „Við þurfum líka að hafa
einangrun í huga. Ég þekki af eig-
in raun hversu erfitt getur verið að
flytja til framandi lands. Það er allt-
af gott að hafa aðgang að einhverjum
sem þekkir til og er fús til að hjálpa“
segir Inga um hlutverk stuðningsfjöl-
skyldna.
Bera sig vel
Mæðurnar sem hingað fluttu eru
átta talsins. Þær eiga 21 barn en eiga
flestar það sameiginlegt að vera ekkj-
ur. Þær misstu menn sína í átökunum
í Bagdad. Fjölskyldan sem Inga styð-
ur er fimm manna; einstæð móð-
ir með fjögur börn á aldrinum átta
til sautján ára. Þetta er allt fólk sem
kemur úr al-Waleed-flóttamanna-
búðunum. Þær eru í eyðimörkinni
nálægt landamærum Íraks, Sýrlands
og Jórdaníu. Inga segir að þar hafi
fólkið dvalið í tvö til þrjú ár. „Þess-
ar flóttamannabúðir eru taldar það
hættulegar að hjálparstarfsmenn
mega ekki vera þar á nóttunni. Búð-
irnar eru taldar á meðal þeirra verstu
í heimi,“ segir Inga.
Hún segir þó að fólkið beri sig
merkilega vel, miðað við úr hvaða
umhverfi það kemur. „Það er ekki
annað að sjá á þeim en að þau séu
hress. Andleg líðan þeirra mun þó
ekki koma í ljós fyrr en eftir nokkra
mánuði. Við erum búin að fá fræðslu
um áfallastreitu en þar var okkur
sagt að minningarnar og vonbrigðin
í kjölfar dvalarinnar í flóttamanna-
búðunum gætu hellst yfir síðar, þeg-
ar lífið er komið í fastar skorður,“ seg-
ir Inga. Hún segir þó að þau séu afar
glöð yfir því að finna fyrir öryggi og
að vera komin með þak yfir höfuðið.
Hafa ágæta menntun
Börnin eru nú byrjuð í skóla en
þau hafa ágæta grunnmenntun að
sögn Ingu. „Þau kunna að lesa og
skrifa og að því leyti ágætlega í stakk
búin til að falla inn í skólakerfið.
Þau eru farin að nema íslensku, rétt
eins og mæðurnar sem eru komnar
í „prógram“ á milli níu og þrjú alla
virka daga.“
Nokkrar af mæðrunum hafa há-
skólamenntun frá því þær voru í
námi í Bagdad. „Konan sem ég hjálpa
hætti í skóla að loknum grunnskóla.
Þá eignaðist hún sitt fyrsta barn.
Hana langar hins vegar að læra
meira,“ segir Inga en reiknað er með
því að þær verði farnar að vinna eft-
ir um sex mánuði. Þá er stefnt að því
að þær verði fjárhagslega sjálfstæðar
eftir ár.
Hring eftir hring
Inga segir að tungumálaerfiðleik-
ar geri öll samskipti erfið. Sumir tali
hrafl í ensku en hún segist þó reyna
að tala bara íslensku og nota handa-
bendingar til að gera sig skiljanlega.
„Það er erfiðast að geta ekki tjáð sig
óheft en hræðslan við misskilning er
kannski verst,“ segir hún en reglulega
hittast fjölskyldurnar með túlki.
Inga segir að í heildina hafi verk-
efnið gengið afar vel. „Það koma auð-
vitað alltaf upp einhver vandamál en
þau hafa hingað til verið smávægi-
leg. Einhverjir krakkarnir fengu hjól
um daginn og léku sér að því að hjóla
hring eftir hring á móti umferð í einu
hringtorginu. Í kjölfarið var ákveð-
ið að lögreglan héldi hraðnámskeið
í umferðarfræðslu,“ segir hún létt í
bragði.
Efasemdir á undanhaldi
Áður en flóttafólkið kom til Ís-
lands spruttu upp fáeinar raddir efa-
semda. Hæst bar hljóm Magnúsar
Þórs Hafsteinssonar sem gagnrýndi
þessa ákvörðun frá upphafi. Inga er
gagnrýnin á aðferðir hans. „Á með-
an þetta var í umræðu hjá bæjaryfir-
völdum tók Magnús Þór, bæjarfull-
trúi og formaður félagsmálaráðs, sig
út úr og fór að tjá sig í fjölmiðlum um
að hann væri á móti þessu. Það var
áður en félagsmálaráð hafði form-
lega fjallað um málið. Hann tók ekki
umræðuna innan frá heldur fór strax
með hana út. Það er fordæmalaust,“
segir Inga og bætir við: „Hann fékk
með sér einhverja fylgjendur en mín
tilfinning er sú að þeir séu í miklum
minnihluta. Margir hafa snúist eft-
ir að verkefnið fór í gang og ég finn
ekki mikið fyrir fordómum. Magnús
Þór talar enn um að þetta sé vitleysa
en ég er ekki viss um að margir deili
þeirri skoðun hans. Þetta hefur geng-
ið prýðilega hingað til og efasemda-
raddir eru allavega ekki áberandi,“
segir hún að lokum.
baldur@dv.is
Inga Sigurðardóttir veitir flóttamönnum stuðning Lítur á það sem skyldu okkar Íslendinga að jafna mismun í heiminum.
„Einhverjir krakkarnir fengu hjól um dag-
inn og léku sér að því að hjóla hring eftir
hring á móti umferð í einu hringtorginu.
Í kjölfarið var ákveðið að lögreglan héldi
hraðnámskeið í umferðarfræðslu.“
Inga Sigurðardóttir er ein þeirra sem tóku að sér að veita flóttamönnunum sem settust að á Akranesi stuðning. Hún
segir hlutverk stuðningsfjölskyldna að hjálpa þeim að aðlagast breyttum aðstæðum og svara þeim spurningum sem
upp koma. Inga finnur ekki mikið fyrir fordómum í garð fólksins og segir efasemdaraddir á undanhaldi.
Al-Waleed flóttamannabúðirn-
ar Þarna dvaldi flóttafólkið í tvö til
þrjú ár áður en því bauðst að koma
í Íslands. búðirnar eru sagðar á
meðal þeirra verstu í heimi.