Bridge - 12.09.1957, Blaðsíða 22
22
BKIDGE
Jón Jónsson í keppni
Jón Jónsson er ágætur náungi,
sem hefir mjög gaman af br'dge.
Við sjáum hann alltaf á öllum
meiriháttar mótum — og hvar,
sem eitthvað skeður í bridgeheim-
inum.
En því miður er þekking hans
á hinu frábæra spili ekki í réttu
hlutfa'lli við áhuga hans. Hann hef-
ir lesið talsvert af bridgebókum —
rétt er nú það — en ekki virðist
hann hafa lært mikið af þeim, að
minnsta kosti finnst manni oft, að
hann spili eftir rangri blaðsíðu
úr einhverri bókinni.
góðrar ferðar á mótið, en þetta
verður fyrsta ferð þeirra beggja
til keppni í bridge á erlendri
grund.
Eins og áður segir munu margir
heimsfrægir bridgespilarar taka
þátt í þessu móti. Má til dæmis
nefna Charles Goren og Helen
Sobel (annað af tveimur pörum
frá Bandaríkjunum) Schneider og
Reithoffer frá Austurríki, Albarr-
an og Svarc frá Frakklandi. Kock
og Werner frá Svíþjóð, Besse og
Ortiz frá Sviss og Konstam og
Westall frá Englandi, en þeir
munu spila fyrir fyrirtækið, sem
að keppninni stendur. Mótið hefst
9. október og mun standa í þrjá
daga.
En Jón Jónsson hefir einn eigin-
leika, sem er mjög eftirsóknar-
verður; hann gerir hið bezta fyrir
sveit sína, mjög óhamingjusam-
ur ef eitthvað fer miður og það er
honum að kenna, og hann er á-
valt hinn fyrsti til að finna af-
sökun fyrir mistökum annarra.
Og það er einnig önnur hlið á
Jóni, sem verður að segja frá til
þess að gefa rétta lýsingu á hon-
um — hann er fæddur heppinn
Nei, nei, þetta er ekki hann . . .,
sem alltaf er í Ásaklúbbnum.
Stundum kemur fyrir Jón, þegar
hann er að spila, að vitlausasta
leiðin, sem til er og hann nátt-
úrlega velur, er sú eina rétta,
þegar allt kemur til alls. Og því
geta félagar hans í sveitinni ekki
leyst úr þeirri spurningu -— hvort
hann sé snillingur eða afglapi.
Enn nóg um það, tími er Kom-
inn til að kynnast Jóni Jónssyni
við græna borðið.
*
Félagið, sem Jón tilheyrir, hafði
þegið boð félags í næsta þorpi um
sveitakeppni. Og Jón Jónsson var
valinn til að spila fyrir félag sitt.
Þar sem þetta var í fyrsta skipti,
sem honum hafði veitzt sá heiður
að taka þátt í keppni fyrir félag
sitt, getur maður skilið, að taugar
hans voru ekki alveg í fullkomnu
lagi, þegar hann settist við borðið