Bridge - 12.09.1957, Page 24

24
BRIDGE
hann hafði öðlast sjálftraust sitt
ákvað hann að reyna eina sér-
fræðingasögn. Og þá höldum við
áfram.
Norður
A K 7 5
V 10 8
♦ 32
♦ Á K D G 10 6
Vestur Austur
AÁ842 ♦ D 6
V KD 6 5 3 VÁG
♦ Á D G 4 ♦ K 10 5
Jt, Ekkert * 9 7 5 4 3 2
Suður
♦ 10 9 6 3
♦ 9 7 4 2
♦ 9 8 7 6
♦ 8
Jón Jónsson gaf og opnaði á
einu laufi. Vestur doblaði og Norð
ur passaði auðvitað. Austur pass-
aði einnig, og ekki er hægt að á-
fellast hann fyrir það.
Jón Jónsson — án sjötta skiln-
ingarvits — breytti í einn tígul.
Aftur doblaði Vestur. Eftir nokkra
umhugsun passaði Norður einnig,
þar sem hann áleit, að ef hann
segði tvö lauf myndi félagi hans
aðeins breyta því í tvo tígla. Aust
ur passaði og Jóni Jónssyni fór að
líða einkennilega. Það var einnig
önnur ástæða til þess, því á meðan
á sögnunum stóð, hafði hann óvart
litið á blaðið og þar stóð -Á
-H-Æ>T-T-U- en því hafði hann
ekki veitt athygli í upphafi. En
það fannst honum greinilegt, að
hann yrði að reyna eitthvað og ná
sögn, sem ekki yrði dobluð. Og
því sagði hann eitt hjarta.
Vestur doblaði strax og nú ákvað
Norður að skipta sér eitthvað af
málinu og sagði eitt grand! Aust-
ur passaði og svo lengi, sem sögn
var ódobluð var Jón ánægður að
passa hvað sem var. En Veslur
doblaði, Norður og Austur pöss-
uðu fljótlega og að lokum gerði
Jón Jónsson það einnig. En hann
þorði ekki að líta á félaga sinn, og
bjóst við heldur betur skömmum
að spili loknu.
Norður reisti sig hins vegar til
hálfs í stólnum, þegar Austur ó-
vænt spilaði út litlu laufi. Hann
myndi þó fá sex slagi hvað sem
öðru liði. En þegar Vestur átti
ekkert spil í litnum, urðu laufa-
slagirnir ekki nema fimm, þar sem
átta Suðurs blokkeraði litinn.
En Norður var nú kaldur karl
og honum fannst 500 of mikið
straff og lét því sexið frá eigin
hendi, og bað um lítinn spaða úr
blindum. Hefði Vestur nú haft tvö-
falda sjón, þá hefði hann auð-
vitað látið ásinn og skipt yfir í
rauðu litina. En hann skynjaði
ekki hættuna, sem beið við horrið
og lét lítinn spaða. Norður stakk
upp kóngnum og lagði síðan spil-
in á borðið, þar sem hann átti
sjö slagi og gaf afganginn.
Jón Jónsson dró djúpt andann
og lofaði sjálfum sér að hann
skyldi aldrei, aldrei gera þetta
aftur. . . .
Þegar leiknum var lokið kom í
Ijós, að sveit Jóns Jónssonar
hafði unnið með nokkrum stigum.
Hún fókk fagran bikar og þar
sem sigurinn var ekki svo lítið að
þakka þessum tveimur sveifluspil-
um var Jóni Jónssyni falinn
gæsla hans.
Og hver átti það frekar skilið?