Lögmannablaðið - 01.06.2014, Blaðsíða 18
18 LÖgmannaBLaðið TBL 02/14
lAGADAGUrinn 2014
en orðstír deyr aldregi
Á VeL HePPnuðum Lagadegi 2014
sótti undirrituð rökstóla um þá
fornu íþrótt Íslendinga að standa í
meiðyrðamálum. Þátttakendur voru
elfa ýr gylfadóttir, fram kvæmda-
stjóri fjölmiðlanefndar, hæsta réttar-
lögmennirnir gunnar ingi Jóhannsson
og Vilhjálmur Hans Vilhjálmsson og
blaðamaðurinn Þórður Snær Júlíusson,
ritstjóri Kjarnans. Stjórnandi var Ása
ólafsdóttir, dósent við Lagadeild
Háskóla Íslands.
Æskilegt að „afrefsivæða“
ærumeiðingalöggjöfina
gunnar ingi lýsti með greinargóðum
hætti af hverju lagabreytinga væri þörf
á þessu sviði sem og viðhorfsbreytinga
hjá dómstólum landsins. Æskilegt
væri að færa ærumeiðingalöggjöfina
úr hegningarlögum yfir í einkamála-
löggjöfina enda væri engin ástæða til
að beita refsingum við brotum sem
þessum. Í því sambandi benti hann
á að önnur ríki heims væru ýmist
búin að „af-refsivæða“ málaflokkinn
eða beittu ekki refsingum þrátt fyrir
heimildir. Þá taldi hann engin rök
fyrir því að málaflokkurinn væri
undanþeginn dómstólagjöldum.
gunnar ingi gagnrýndi að stefn-
endur þyrftu almennt ekki að sýna
fram á að þeir hafi orðið fyrir tjóni
því þeir krefðust almennt miskabóta
vegna meintra ærumeiðingabrota án
þess að styðja það gögnum. eðlilegra
væri að gera þá kröfu til stefnenda að
þeir geri miska sinn sennilegan. Þá
fallist dómstólar almennt, sé stefndi
sakfelldur, á kröfu stefnanda um bætur
vegna birtingar dóms í fjölmiðli en
gunnar ingi vissi ekki nein dæmi þess
að slíkur dæmdur kostnaður hafi verið
nýttur í raun til greiðslu við birtingu
dómsniðurstöðu og velti af þeim sökum
upp hver raunverulegur tilgangur slíks
tildæmds kostnaðar úr hendi stefnda
væri. Þá taldi hann að rökstuðningur í
ærumeiðingamálum væri almennt ekki
nógu greinargóður þar sem oftar en
ekki væri eini rökstuðningurinn að með
vísan til málsatvika ,,yrði að telja hin
umstefndu ummæli ærumeiðandi“. Það
væri ólíkt dómum mannréttindadómstóls
evrópu þar sem sakfelling væri rökstudd
með mjög ítarlegum hætti.
gunnar ingi gagnrýndi að máls-
kostnaður sé almennt látinn niður
falla í ærumeiðingamálum ef stefndi
er sýknaður sérstaklega ef stefndi er
fjölmiðill eða starfsmaður fjölmiðils.
Að lokum sagði hann gagnrýnisvert
hve erfitt væri að fá áfrýjunarleyfi í
þessum málaflokki og undraðist mjög
að blaðamenn fengju ekki að áfrýja á
þeim grunni að úrslit málsins varðaði
mikilvæga hagsmuni þeirra.
gagnrýni á refsileysi
Vilhjálmur Hans velti upp þeirri
spurningu af hverju dómarar dæmdu
almennt ekki refsingu þegar um
æru meið ingabrot væri að ræða og
taldi að þeim bæri skylda til þess á
meðan löggjöfin væri með þeim hætti
sem hún er. Varðandi miskabætur
sagði hann löglíkur fyrir að þolandi
ærumeiðinga hafi orðið fyrir ólögmætri
meingerð svo ekki væri unnt að gera
ríkari kröfur til sönnunar þar um,
ekki frekar en til miskabótakrafna
í öðrum málaflokkum. Þá ræddi
hann um ábyrgð fjölmiðla hvað
ærumeiðingabrot varðar.
meiðyrði notuð til þöggunar
Þórður Snær ræddi um áhrif æru-
meið ingamála á rekstrarumhverfi
fjölmiðla og möguleg skaðleg
áhrif þeirra á þjóðfélagsumræðu.
Fjölmiðlar, líkt og sá sem hann
ritstýrir, séu mjög viðkvæmir fyrir
óvæntum kostnaðarliðum og þrátt
fyrir að ærumeiðingamál vinnist sitji
fjölmiðillinn uppi með mikinn kostnað
sem ekki fæst bættur. Þannig væri í
raun unnt að keyra fjölmiðil í gjaldþrot
með því að höfða ítrekað tilhæfulausa
málsókn gegn honum með tilheyrandi
kostnaði fyrir fjölmiðilinn þrátt fyrir
fullnaðarsigur í málinu. Þetta geti því