19. júní - 19.06.2007, Blaðsíða 11

Finnst þér við hafa gengið til góðs
fram veginn þessi hundrað ár sem
liðin eru frá stofnun Kvenréttinda-
félagsins?
„Náttúrlega hef ég verið út úr
þjóðfélaginu í tuttugu ár vegna
aldurs og veikinda en mér finnst
gífurleg framför hafa orðið og
konur hafa haslað sér völl á öllum
mögulegum sviðum sem þær
komu ekki nálægt í minni tíð.
Sérstaklega er það starfsmennt­
unin sem gildir og konur ættu að
leggja áherslu á að hafa starfs­
menntun. Menntun og aftur
menntun, það er lykillinn.“
Hvað er þér minnisstæðast frá
starfi þínu með Kvenréttinda-
félaginu?
„Í heild fannst mér þetta skemmti­
legasta félag sem ég hafði komið
í. Mér leið svo vel í þar. Þarna
voru saman komnar gáfuðustu og
menntuðustu konur sem ég hafði
fyrirhitt. Svona konur voru ekki í
öðrum félögum. Kvenfélögin voru
kannski fjölmennari en í sumum
þeirra var kannski aðeins ein
kona sem gat haldið ræðu eða
skrifað blaðagrein. Í Kvenrétt­
indafélaginu voru konurnar allar
meira og minna menntaðar.
Sumar höfðu ekki prófgráðu upp
á það en engu að síður höfðu
þær mikla menntun því þær
komu úr einhverjum hópum sem
voru menningarhópar.
En við áttum aldrei peninga til
nokkurs skapaðs hlutar. Þetta var
ekki basarfélag og það var alveg
rétt sem Lára Sigurbjörnsdóttir
sagði einu sinni: „Það er einkenni
á öllum kvenfélögum að þar eru
aldrei til peningar.““
Telur þú að framtíð íslenskra
kvenna sé tryggð? Finnst þér þú
skilja við okkur öruggar og á réttri
leið?
„Já, það hefur orðið gífurleg
framför á öllum sviðum. Ég kvíði
engu nema ég sé að þær eiga
erfitt uppdráttar í pólitíkinni. Nú
er tveimur konum færra á þingi
en var. Þetta er slæmt. En nú
gegna fjórar konur ráðherra­
embættum og vonir standa til að
konum muni fjölga sem ráðherr­
um í ríkisstjórn í framtíðinni. Það
er gleðilegt því nauðsynlegt er að
konur gegni æðstu embættum
þjóðarinnar jafnt á við karla.“
Kominn er tími til að slá
botninn í viðtalið en að lokum má
nefna að arfleifð Sigurveigar er
sterk því dætur hennar hafa allar
barist fyrir kvenréttindum hver á
sinn hátt. Guðrún og Margrét
tóku þátt í stofnun Kvennalistans
og voru fulltrúar í nefndum á
vegum þeirra samtaka. Margrét
var ein af stofnendum R­listans
og varaborgarfulltrúi í Reykjavík í
sex ár. Gullveig stýrði tímaritinu
Nýju Lífi í yfir tuttugu ár. Það
tímarit hefur m.a. fjallað um
baráttu kvenna við að gera sig
gildandi í þjóðlífinu.
11