Fréttablaðið - 13.06.2015, Qupperneq 108
13. júní 2015 LAUGARDAGUR| MENNING | 50
„Ég vinn mest á pappír á þessari
sýningu en það eru þarna bæði tví-
og þrívíð verk, gjörningur, hljóðverk
og vídeó og dans þannig að við erum
alveg að klára þetta,“ segir Mireya
Samper um sýninguna Endurvarp
sem verður opnuð í Listasafninu á
Akureyri í dag.
Sýningin endurspeglar ferli og
áhrif sem Mireya hefur unnið með
og upplifað, bæði á Íslandi og í
Japan, undanfarin misseri. Fjallað
er um innri og ytri kosmós, óendan-
leikann, eilífðina, endurtekninguna
og hringrásina – innri og ytri hring-
rás.
Á sýningunni er að finna innsetn-
ingu, tví- og þrívíð verk eftir Mireyu
ásamt verkum eftir japönsku gesta-
listamennina Tomoo Nagaii sem
samdi hljóðverk með innsetning-
unni og vídeóverk eftir Higuma
Haruo unnið upp úr samvinnu hans
og Mireyu með sömu innsetningu. Þá
er einnig japanska gjörningalista-
konan Kana Nakamura þátttakandi
í sýningunni.
„Ég er búin að vera fjórum sinn-
um í Japan allt frá 2000 og mislengi
hverju sinni. Það kom fyrst þann-
ig til að ég var að sýna á lista hátíð
á Indlandi þar sem ég kynntist jap-
önskum listamanni sem bauð mér að
koma til Japans að sýna á listahátíð
þar. Ég heillaðist afskaplega mikið af
landinu og menningunni en þó fyrst
og fremst listheiminum. Þetta var
eitthvað sem togaði sífellt sterkar í
mig. Síðan þetta kom til hef ég mikið
verið að rannsaka menningu þeirra
og list, jafnhliða því að vera að garfa
í japönskum efnum og áhrifum.
Svo var ég þátttakandi í stórri
samsýningu í Litháen þar sem var
mikið af Japönum. Þegar ég var
að pakka saman þá gekk hjá virtur
sýningarstjóri, leit á verkin mín og
sagði: „Þetta er eftir japanskan karl-
mann.“ Mér fannst þetta afskaplega
skemmtilegt en það sýnir eflaust
líka hversu mikið þessi menning
hefur fallið að því sem ég er að
gera.“
Margir hafa á orði að í Japan sé
ákaflega hart samkeppnissamfélag
þar sem hraði og tækni ráða öllu.
En Mireya segist ekki finna mikið
fyrir þessu. „Nei, þetta er svo skipt
samfélag, en það er helst að þeir
Íslendingar sem hafa aldrei komið
til Japans finni hjá sér þörf til að
segja mér hvernig þetta er,“ segir
Mireya og hlær og bætir við: „Lista-
mannasamfélagið virðist ekki vera
litað af þessari hörðu samkeppnis-
hyggju. Japanskir listamenn eru
ljúfir hver við annan – jafnvel frem-
ur en íslenskir ef eitthvað er. Þeir
eru að minnsta kosti lausir við það
stress og þau formlegheit sem fólk
þekkir kannski frekar úr viðskipta-
heiminum.“
Mireya segir að það séu einhver
óræð en áþreifanleg tengsl á milli
Íslands og Japans, þessara tveggja
eldeyja í ólgandi hafinu. „Ég finn
mikið fyrir þessum tengslum. Lista-
menn þessara þjóða virðast eiga
það sameiginlegt að vera í sterkum
tengslum við náttúruna og menning-
arsögu sinna þjóða. Þetta er eitthvað
sem er farið að miklu leyti í Evrópu
og í þessum steinsteypusamfélögum.
Ég held að þetta sé alveg ómeðvitað
en strengurinn er til staðar enda
margt sameiginlegt með okkur eins
og að vættatrú lifir líka góðu lífi í
Japan. Vonandi munu sýningar gestir
líka finna þennan streng á sýning-
unni hér fyrir norðan. Hann er vel
þess virði.“ magnus@frettabladid.is
Óræður en áþreifanlegur strengur
Mireya Samper opnar í dag sýninguna Endurvarp í Listasafninu á Akureyri en hún hefur á síðustu árum unnið mikið í Japan og orðið fyrir
miklum áhrifum af japönskum list- og menningarheimi. Mireya hefur að auki í fylgd með sér þrjá japanska gestalistamenn alla leið til Akureyrar.
Ég finn mikið fyrir
þessum tengslum. Lista-
menn þessara þjóða
virðast eiga það sam-
eiginlegt að vera í sterk-
um tengslum við náttúr-
una og menningarsögu
sinna þjóða.
Rakel Steinarsdóttir sýnir í grafík-
sal Hafnarhússins um þessar mund-
ir sýninguna Snart hjarta. Sýningin
var opnuð fyrir liðlega viku og vakti
umtalsverða athygli en stendur þó
aðeins fram yfir helgina.
Rakel byggir gjarnan verk sín
á innsetningum í rými þar sem
umfjöllunarefnin eru ýmiss konar
hversdagslegir hlutir sem eru hluti
af ferli eða hringrás sem er skráð
og sett í annað samhengi. Hér
vinnur hún tímatengt verk þar sem
efniviðurinn er rekaviður.
Rakel segir að hugmyndir verk-
anna komi víða að og þau geta
skírskotað til margra hluta. „Oft
vinn ég þannig að náttúran eða
umhverfið skapar hluta af verkinu
og ég útfæri það svo, stundum á
undan og stundum á eftir.
Þegar ég tíndi rekann var krepp-
an mikið í umræðunni og fannst
mér því áhugavert að nýta mér
auðlind sem var fleygt á land eftir
dyntum veðurs og stöðu tungls. Í
gegnum aldirnar hefur rekinn auð-
vitað verið nýttur til margra hluta
eins og til húsbygginga og sem
girðingarefni.“ - mg
Snart hjarta
������������������������������������������������������������������������������������������������ �������������������������������������
�����������������������
�������������� ����
���������������������������
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�
�������������������������������������������������� �����
������������������������������������������������������������
������������������������������������������������������
��������������������������������������������������������
���������������� ��������������������������������������������
�������������������������������������������������������������
���������������������������������������������������������
�����������������������������������������������
�� ���������������������������������������������������������
���� ��������������������������������������������������
�������������� ���������������������������������������������
������������������� ����������������������������������������
���������������������������������������������������������
�������������������������������������������������
�����������������������������������������������������
�����������������������������������������������������������
�������������������������������������������������
�������������������������������������������������������
���������������������������������������������������������
�����������������������������������������������������
�������
���������������������������������
��������������������������������