Són - 01.01.2006, Blaðsíða 146

146 AÐALHEIÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
6, en þar birtu meðal annarra skáldin Heiðrún Rut Baldursdóttir,
Jakob Grétar Sigurðsson, Tinna Kristjánsdóttir, Theodór Kr. Þórðar-
son og Þorsteinn frá Hamri ljóð sín, og Húnavöku, þar sem Guð-
mundur Helgi Helgason, Hjálmar Freysteinsson, Ingibjörg Eysteins-
dóttir, Ragnar A. Þórarinsson, Rúnar Kristjánsson og Sigríður Hösk-
uldsdóttir birtu ýmist ljóð eða vísur. Af öðrum bókum og tímaritum
sem birtu ljóð árið 2005 eru meðal annarra Múlaþing 32 (Bragi Björns-
son frá Surtsstöðum og Helgi Gíslason frá Hrappsstöðum), Húni 2004
(útg. 2005) (Ingibjörg Blöndal), Glettingur 15 (Kristín Jónsdóttir), Freyr
( Jónas Tryggvason), Vísbending 23 (Einar Már Guðmundsson),
Goðasteinn 41. árgangur (Pálmi Eyjólfsson á Hvolsvelli) og Á sprekamó
(Anna Ingólfsdóttir, Jósep Ó. Blöndal og Ragnar Ingi Aðalsteinsson –
endurprentað kvæði – og Þórhildur Sigurðardóttir. Ýmsar vísur og
kveðlingar eru auk þess prentuð í samhengi við lausamálstexta). Þá er
ýmiss konar kveðskapur, einkum frá liðnum öldum, birtur í Brageyra,
afmælisriti Kristjáns Eiríkssonar.
Upptalningin hér að framan sýnir að frumútgáfa ljóða á liðnu ári var
bæði umfangsmikil og fjölbreytileg. Margar bókanna fengu umfjöllun
í fjölmiðlum, einkum ritdómum, en aðrar hafa kannski vakið athygli
innan ákveðinna hópa og orðið tilefni skoðanaskipta og þar með hluti
af umræðunni. Í eftirfarandi umfjöllun verður stiklað á stóru, helst í
þeim tilgangi að gefa lesendum nokkurt sýnishorn af því sem ljóð-
skáld buðu landsmönnum upp á síðasta árið. Val á skáldum er bæði
persónulegt og tilviljanakennt en skýrsluhöfundi gafst hvorki tími til
að lesa allt það sem gefið var út á árinu né fjalla um allar þær bækur
sem hann þó las. Umfjöllunin nær því einungis yfir brot af því sem
prentað var en hver veit hvaða perlur kunna að leynast í því sem ekki
verður reifað? Vonandi sem flestar.
Það þykja að jafnaði tíðindi þegar Þórarinn Eldjárn sendir frá sér
ljóðabók og því er ef til vill ekki að undra að nýjasta bók hans – Hættir
og mörk – skyldi lenda á leslista þeirrar sem þetta skrifar. Þórarinn á
auðvelt með að tala til fólks og ljóð hans eru yfirleitt mátulega
auðlesin. Ætli sterkasta hlið hans sem ljóðskálds liggi ekki mikið til í
hnyttninni, hvernig honum tekst að sjá og sýna lesendum sínum lífið
í skoplegu ljósi, jafnvel stundum svolítið grátbroslegu. Það er að jafn-
aði skemmtilegt og þægilegt að lesa ljóð Þórarins, ef til vill vegna þess
hversu vel honum tekst að ná til lesandans með óþvinguðum og allt
að því „kunnuglegum“ hætti; hann er eitthvað svo „íslenskur“ í hugs-
un og það sem hann hefur að segja segir hann umbúðalaust og án