Glóðafeykir - 01.11.1971, Síða 24

24
GLÓÐAFEYKIR
átt við búðina sjálfa, sem var nú, sannast að segja, í þá daga hvorki
sérlega hentugt né veglegt verzlunarhúsnæði, heldur Jón, sem með
árvekni sinni, lipurð og greiðasemi, gerði Ytri-búðina, þrátt fyrir
anrimarka húsnæðisins, að „beztu búð í heimi“.
En nú er Jón hættur störfum í þessari framúrskarandi búð og fer
þá vel á því, að Glóðafeykir eigi við hann smá spjall, og svo byrjum
við í hefðbundnum stíl:
— Hvar og hvenær ert þú fæddur, Jón?
— Ég er fæddur 17. nóv. 1891 í Hringsdal á Látraströnd í Suður-
Þingeyjarsýslu. Foreldrar mínir, Björn Björnsson, ættaður úr Svarf-
aðardal, og Guðbjörg Guðjónsdóttir frá Hólnravaði í Aðaldal, voru
þar vinnuhjú. Ekki varð samt dvölin löng í Þingeyjarþingi því að
þegar ég var eins og hálfs árs fluttist ég nreð foreldrunr mínunr af
Látraströndinni yfir í Svarfaðardal, þar sem þau bjuggu á ýnrsunr
stöðunr til ársins 1903. Þá var „setinn Svarfaðardalur“ og fengu for-
eldrar mínir þar hvergi jarðnæði til franrbúðar, en voru ýnrist í
húsmennsku eða bjuggu á hluta úr jörð. Seinnipart þessa vetrar,
1903, réð pabbi sig á hákarlaskip, eins og hann hafði reyndar stund-
nm áður gert. En áður en veiðar hófust bárust honunr orð unr laust
jarðnæði vestur í Skagafirði. Lagði hann þá þegar fölur á það og
fékk jákvætt svar. Vera má, að honunr hafi ekki verið það sárs-
aukalaust að yfirgefa ættbyggð sína, Svarfaðardalinn, en hann var
búinn að fá nóg af húsmennskunni og að hinu leytinu hálfgerðum
hornrekubúskap. Greiðlega gekk honum að fá sig lausan i'ir skip-
rúnrinu, enda var bróðir hans stýrimaður á hákarlaskipinu. Frétt-
irnar um lausu jörðina í Skagafirðinum og loforðið um að fá hana
til ábúðar reyndist örlagaríkt, því að eftir að bákarlaskipið lét úr
höfn spurðist aldrei til þess meir. Þannig spinna örlögin sinn óræða
vef.
— Hvaða jörð var þetta í Skagafirði, senr foreldrar þínir fengu til
ábúðar?
— Það voru Hrafnsstaðir, sem nú heita raunar Hlíð, í Hjaltadal.
F.nn sem fyrr var hann þó leiguliði, enda læt ég ósagt, að hann hefði
getað keypt jörðina, þótt föl hefði verið. Á Hrafnsstöðum bjuggu
foreldrar mínir í fimm ár, eða til ársins 1908. Þá áttu þau kost
ábúðar á Unastöðum í Kolbeinsdal og fluttu þangað. Mun nrestu
hafa ráðið um þá ákvörðun þeirra, að Unastaðir voru stærri jörð en
Hrafnsstaðir. Eftir sjö ára búskap á Unastöðum brugðu þau búi og
hugðu ekki á búskap upp frá því.