Glóðafeykir - 01.11.1971, Side 29

GLOÐAFEYKIR
29
Gíslason veitti forstöðu, Gránufélagsverzlun, er Baldvin Jónsson var
fyrir og síðar Jóhann Möller, Kristján Gíslason, Sigurgeir Daníels-
son verzlaði hér líka og svo Briem. Mikkelsen stundaði i'trsmíði og
hafði einnig dálitla verzlun. Þremur árum eftir að ég fluttist hingað
byrjaði svo Haraldur Júlíusson og um svipað leyti, að mig minnir,
Jón Heiðdal frá Kimbastöðum. Nú, ísleifur Gíslason rak alltaf ofur-
litla verzlun.
— Var ekki lítið um peningaviðskipti?
— Jú, mjög lítið fyrstu árin. Þetta voru aðallega vöruskipti. F'lest-
ar verzlanir tóku landbúnaðarafurðir og svo tóku menn út á inn-
leggið. Briem og Sigurgeir voru í félagi með sauðfjárafurðirnar.
— Vöruúrval hefur líklega verið minna en nú?
Já, mikil ósköp, og þó var þetta furðu fjölbreytt og vörur oft góð-
ar. Briem hafði sérstaklega góðar vörur og seldi ekki dýrt. Hann
hafði verið í þrjit ár hjá stóru firma í Englandi, fékk vefnaðarvörur
þaðan og þær líkuðu mjög vel.
— Var ekki vinnutíminn langur hjá verzlunarfólki?
— Jú, líklega mundi hann þykja það nú. Verzlanir voru opnar frá
kl. 8 á morgnana til kl. 8 á kvöldin og í kauptíðinni þótti ekki til-
tökumál þótt opið væri til kl. 9, það var talið sjálfsagt, ef svo stóð á
oe fannst enmim mikið.
— Svo hafa peningarnir farið að koma?
— O-já, smátt og smátt. Fyrstu árin mín hjá Briem var kaupið 25
aurar á klukkutímann, eða kr. 2.50 fyrir 10 tíma vinnu. En það, sem
telja má upphafið að því að menn fóru að hafa einhverja peninga
handa á milli hér í þorpinu, var vegavinnan, landssjóðsvinnan, sem
svo var stundum kölluð, þegar hennar fór að gæta að nokkru ráði.
Þá fór einnig smám saman í vöxt að bændur greiddu kaupafólki í
peningum, og eitthvað var um það að fólk hér í bænum réði sig í
kaupavinnu yfir sumarið. Og loks fóru alltaf einhverjir suður á ver-
tíð á hverjum vetri.
— Hvenær fórstu svo til Kaupfélagsins?
— Það var 1938. Þá var Sigurður Þórðarson orðinn kaupfélags-
stjóri. Hann tók við því starfi af tengdaföður sínum, sr. Sigfúsi Jóns-
syni, sem féll frá í kosningabaráttunni vorið 1937. Ég átti alltaf dá-
lítið erfitt með að losa mig til fulls við þá hugmynd að vera bóndi,
og þó að ég væri orðinn meira en hálf-fimmtugur þegar ég hætti
störfum hjá Briem, þá var það mjög ofarlega í mér að fara að búa.
En Sigurður kaupfélagsstjóri lagði mjög fast að mér með að koma