Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 51

GLÓÐAFEYKIR
51
hendi, var og trúmennsku hans og samvizkusemi við brugðið. Hann
var kjörinn heiðursfélagi Útvegsmannafélags Sauðárkróks.
Oddgnýr Ólafsson var frekar lítill maður vexti, kýttur nokkuð í
herðum. Hann var hægur í framgöngu, hlýr
í viðmóti. Skapbráður var hann nokkuð, en
innan stundar samur og jafn. Hann giftist
hvorki né átti börn, var einbúi löngum og
sá að öllu um sig sjálfur; vildi helzt enga
aðstoð þiggja, en var hins vegar mjög hjálp-
samur við aðra. Hann var maður hinna
fornu dyggða: traustur og orðheldinn, spar-
samur og nýtinn og vildi um fram allt
standa á eigin fótum, enda veitandi jafnan
fremur en þiggjandi. Hann var trúmaður
og kirkjurækinn, gaf kirkju sinni stóra pen-
ingagjöf og sjúkrahúsinu aðra.
Saga Oddgnýs Ólafssonar er engin umbrotasaga. Hann vann að
sömu störfum alla ævi. Hann var einrænn nokkuð og ákaflega fá-
skiptinn og óhlutsamur. En hann var þvílíkur gerðar, að allir virtu
hann og báru til hans hlýjan hug.
Guðmundur Benjaminsson, bóndi að Smiðsgerði í Kolbeinsdal,
andaðist 30. des. 1961. Hann var fæddur á Ingveldarstöðum í Hjalta-
dal 5. marz 1883, sonur Benjamíns bónda þar Friðfinnssonar og
konu hans Elínar Guðmundsdóttur. Var
Guðmundur albróðir Sigurjóns bónda á
Nautabúi og Ingveldarstöðum, sjá Glóðaf.
1969, 9. h. bls. 50.
Guðmundur ólst upp með foreldrum sín-
um á Ingveldarstöðum til fullorðinsára.
Gekk í Hólaskóla og lauk búfræðiprófi
1906. Var eftir það lausamaður á Ingveldar-
stöðum og kom sér upp bústofni, en sinnti
jafnframt sjómennsku á vertíðum. Hann
reisti bú á Hrafnhóli í Hjaltadal 1916 og
bjó þar til 1919, þá á hluta af \'iðvík eitt ár,
en fór byggðum að Smiðsgerði 1920 og bjó
þar til æviloka. A fyrstu árum sínum þar keypti hann jörðina og
einnig Sviðning, nágrannabýli, skömmu síðar, en sú jörð fór í eyði
eftir snjóflóðið mikla 1925. Féll þá Sviðningur undir Smiðsgerði.
Guðm. Benjaminsson
Oddgnýr Ólafsson