Glóðafeykir - 01.09.1976, Blaðsíða 64

64
GLÓÐAFEYKIR
vænum skepnustofni. Árið 1945 keypti hann jörðina Bakka í Hólmi,
reisti bú og bjó þar til æviloka; hafði löngum gott bú, margt sauð-
fjár og hrossa, en eigi kýr.
Skammt er milli Bakka og Löngumýrar og liggja löndin saman.
Bæjarhús á Bakka voru eigi til frambúðar, er Reimar hóf búrekstur
á jcirðinni. Þótti honum eigi taka því að hressa þau við eða reisa ný
yfir sjálfan sig, einhleypan mann, kom þar hins vegar upp ágætum
fjárhúsum og hlöðu. Sjálfur hélt hann til á Löngumýri, þótt bóndi
væri á Bakka, hafði þar húsnæði og fæði, lengstum hjá Ingibjörgu
skólastýru, dóttur þeirra Löngumýrarhjóna, og mátti hún raunar
kallast uppeldissystir hans. Á Löngumýri var þ\ í hið eiginlega heim-
ili Reimars alla ævi frá 12 ára aldri. Og bæði var það honurn gott
heimili og sjálfur hann eigi síður góður heimilismaður. Þar tók
hann margt handtakið, enda hjálpfús og fljótur til, gTeiðamaður ein-
stakur og geðfelldur hverjum manni. Svo mátti kalla, að Reimar
væri ástmögur allra skólameyja húsmæðraskólans, þær kepptu eftir
hylli hans, þessa óvenjulega og orðslynga manns, honum fylgdi líf
og fjör og hressandi gustur, í návist hans var öllum glatt í geði.
Reimar var góður bóndi, fór vel með allar skepnur, var vinur
þeirra. Löngum stundum undi hann í fjárhúsunum, og þar hneig
hann að lokum örendur niður með hneppi í fanginu. Hann var
hestamaður og tamningamaður, átti stóð og hafði ánægju af.
Reimar Helgason var gildur meðalmaður á vöxt, stórskorinn
nokkuð í andliti og eigi smáfríður, yfirbragðsmikill, augun grá og
glettnisleg, svipurinn löngum hýr og stundum eins og tvíræður.
Hann var greindur vel, glaðsinna, geðprúður, heiðlundaður og
trygglyndur. Eigi var hann tilhaldssamur í fasi né framkomu, hröslu-
legur stundum hið ytra, en hlýr í raun, alvörumaður og næmgeðja,
þótt eigi sæi á ytra borði. Hann var hnyttinn í ináli, oft með afbrigð-
um, sagði vel frá, kunni og manna bezt að haga svo orðum, að öll-
um var skemmt.
Reimar á Bakka var mikill dugnaðarmaður, karlmenni, æðru-
laus, ötull og ókvalráður, kröfuharður við sjálfan sig og hlífði sér
hvergi, frábærlega trúr í starfi. Hann var drengur hinn bezti, átti
sér ens;an að óvini, öllum samferðamönnum eftirminnileour.
Hann dó ókvæntur og barnlaus.