Glóðafeykir - 01.09.1976, Side 78

78
GLÓÐAFEYKIR
Selá 1944 til æviloka SteingTÍms. „Eins og að líkum lætur voru svo
tíðir búferlaflutninoar lítt vænleoir til auðsældar, enda var Stein-
o o 7
grímur jafnan fátækur, en komst þó vel af“. Böm þeirra hjóna voru
þrjú: Ingibjörg, húsfr. á Akureyri, Isafold, húsfr. á Selá, látin. og
Þorsteinn, dvelur nteð móður sinni á Selá.
„Steingrímur var í hærra meðallagi á vöxt en fremur grannvax-
inn, nokkuð toginleitur í andliti, dökkhærður og gráeygur. Hann
var talinn góður verkmaður, ágætlega verklaginn; einnig þótti hann
góður sjómaður". (Að mestu eftir Gunnst. Steinss.).
Árni Árnason, bóndi á StóraVatnsskarði, lézt þ. 5. ágúst 1971.
Hann var fæddur í Borgarey í Vallhólmi 5. sept. 1888, sonur Árna
snikkara og bónda í Borgarey, Jónssonar bónda og smiðs á Hauks-
stöðum í Vopnafirði, Sigurðssonar, og konu
hans Guðrúnar Þorvaldsdóttur bónda á
Framnesi i Blönduhlíð og Ingibjargar konu
hans Guðmundsdóttur frá Mælifellsá. Var
Árni albróðir Jóns Árnasonar bankastjóra,
en hálfbróðir, sammæðra, Benedikts bónda
Péturssonar á Vatnsskarði, sjá Glóðaf. 1972,
13. h. bls. 70.
Faðir Árna andaðist áður en drengurinn
fæddist. Óx hann upp með móður sinni og
síðara manni hennar, Pétri Gunnarssyni frá
Syðra-Vallholti, fyrst í Borgarey og á
Löngumýri, en hvarf þaðan með þeim að
Stóra-Vatnsskarði árið 1899 og átti þar heima alla ævi síðan. Hann
reisti bú á Vatnsskarði árið 1924 og bjuggu þeir bræður, Benedikt
og hann, á sinni hálflendunni hvor um 40 ára skeið unz Benedikt
lézt árið 1964. Lét Árni af búskap um þær mundir, enda þá og
mjög þrotinn að þreki og var síðustu árin langdvölum á sjúkrahúsi.
Báðir höfðu þeir bræður góð bú, allmargt sauðfjár og hrossa, báðir
góðir hestamenn. Árið 1929 reistu þeir heimilisrafstöð á Vatnsskarði,
eina meðal hinna fyrstu á landi hér. Um alla hluti voru þeir sam-
hentir í bezta lagi — og var að vísu svo um þau Vatnsskarðssystkyni
öll, en þau voru 6, er upp komust til fullorðinsára, 3 af fyrra og 3
af síðara hjónabandi Guðrúnar Þorvaldsdóttur, er verið hafði mæt
kona og mikill skörungur.
Árni á Vatnsskarði var ágætur verkmaður; virtist að vísu fara sér
hægt, en sakir verkhyggni og einstakrar verklagni vannst honum