Jökull - 01.12.1978, Blaðsíða 69

Mynd 1. Gönguleiðin.
Aðfaranótt mánudagsins gerði frost, og
gátum við því lagt af stað um morguninn. En
með því að jörð var auð, urðum við að flytja
farangur okkar á 4 hestum, en ganga sjálfir.
Séra Gunnar hafði átt fullt í fangi með að fá
léða hesta handa okkur. Sjálfur hafði hann
ekki nógu marga á járnum, en bændur töldu
víst að við mundum drepa okkur á suðurferð-
inni og þóttust stuðla að því, ef þeir lánuðu
okkur hesta. En séra Gunnar þekkti allan út-
búnað okkar og sagði þeim, að hann mundi
hafa slegist með í förina, ef hann hefði haft
tíma til þess. En af þessu leiddi samt, að við
komumst ekki af stað frá Saurbæ fyrr en kl. 1
e. h. Komum við að Tjörnum kl. 5'á, og var
okkur tekið þar hið besta.
Þriðjudaginn 17. mars var 3°C hiti og út-
synnings rigning, svo að við urðum að sitja um
kyrrt. En um miðvikudagsmorguninn vorum
við vaktir kl. 550 og sögð þau tíðindi, að snjó-
flóð mikið hefði hlaupið yfir Úlfsá, sem er bær
í nágrenni við Tjarnir. Spruttum við þá á
fætur og klæddumst skjótlega og héldum
síðan til Úlfsár. Síðustu þrjár vikur hafði verið
sífelldur útsynningur niðri í byggðum, en áköf
snjókoma til fjalla, og nú hafði á einhvern hátt
losnað um snjódyngjurnar. Við vorum milli
vonar og ótta, þegar við nálguðumst snjóflóð-
ið. Skyldi fólkið vera lifandi? Flóðið var eins og
geysilegt hraun, og var oss torsótt yfir það. En
er við komum að bænum sáum við, að flóðið
hafði farið fram hjá bæjarhúsunum, en grafið
hesthús og fjárhús undir sér. Bóndinn og fólk
hans var enn þá í fasta svefni, en vaknaði nú
við vondan draum. Við tókum þegar að grafa
niður að hesthúsinu og heppnaðist okkur eftir
nokkra stund að bjarga öllum hestunum.
Erfiðara var að eiga við fjárhúsin. Fann-
dyngjurnar yfir þeim voru miklu dýpri og eftir
þriggja klukkustunda stritvinnu höfðum við
aðeins bjargað einni kind. En nú dreif að
múgur og margmenni úr sveitinni og var
verkinu haldið áfram þangað til allar kind-
urnar voru grafnar upp. Þær höfðu verið 34,
og voru 13 einar lifandi, en hinar dauðar. —
Fullyrtu menn, að þetta væri hið mesta snjó-
flóð, sem hlaupið hefði í Eyjafirði í manna
minnum. Var giskað á, að snjódyngjurnar
væru um IV2 millj. rúmmetra, og sumstaðar
voru þær 32 m djúpar. — Við höfðum tafist
svo við þetta allt saman, að ekki kom til mála
að leggja á fjallið þann dag, þó að veður væri
gott.
Ég fór nú að hugsa um, að ef til vill mundi
okkur veitast örðugt að fá menn til fylgdar við
okkur upp á fjallið, því að nú mundu allir
hræddir við snjóflóð. Þessi grunur reyndist þó
ástæðulaus, því að allir virtust ósmeikir og
ótrauðir að leggja okkur lið. Okkur var lofað,
að þrír menn og þrír hestar skyldu vera til-
búnir næsta dag, ef við þá gætum lagt upp. Ég
varð feginn þessu, því að óárennilegt var fyrir
JÖKULL 28. ÁR 67