Jökull


Jökull - 01.12.1978, Page 76

Jökull - 01.12.1978, Page 76
Við tjölduðum kl. 7, og höfðum við farið 31 km um daginn. Kuldinn var 18°C. Við átum góðan kvöldverð og fórum siðan í húðfötin. Það má furðulegt heita, hve fljótt maðurinn venst öllum sköpuðum hlutum. Hér lögðumst við til svefns í 18°C kulda, kvíðalausir og ánægðir eins og við hefðum aldrei þekkt annað náttból. Og þó hafði enginn okkar legið úti fyrr að vetrarlagi, nema ég. Áður en við fórum hafði ég sofið eina nótt úti á Landa- kotstúni til þess að prófa útbúnaðinn. En þó getur enginn sofið fastar og værar, þótt hann hafi dúnsæng bæði yfir sér og undir, heldur en við sváfum þarna uppi á öræfum. Miðvikudaginn 25. mars fórum við á fætur kl. 5V2. Kuldinn var 10°C og loft skýjað. Færðin var enn sem fyrr góð, en með því að veðrabrigði virtust í lofti, lögðum við upp sem fyrst við máttum. Skyggnið var hið versta, við sáum ekkert fram undan okkur, og þó var veður svo bjart, að vel sá til fjalla. Allt var hvítt, mjallhvítt, augað gat hvergi hvílst á dökkum díl. Einn gekk á undan og eins og þreifaði sig fram, hann fann að hann tróð snjó, en hann sá það ekki. Það var eins og að svífa í lausu lofti. Það reyndi því á þolrifin að hafa forystuna til lengdar, enda skiptumst við á um það með örstuttu millibili. Þeir sem síðar gengu gátu nokkuð hvílt augun á dökkleitum fatnaði hinna, sem á undan voru. Þegar leið fram yfir hádegi gerði kafald, og urðum við þá aftur að hafa taug á millum okkar. Vegna alls þessa höfðum við engin not af því, að þann dag hallaði undan fæti. Um nónbilið skall á ákafur kafaldsbylur og samtímis varð lands- lagið ógreiðfært og illt yfirferðar, en þó tókst okkur að halda nákvæmlega réttri stefnu. Loks varð fyrir okkur brattur ás, og með því að við sáum engan veg til þess að krækja fyrir hann, þá neyddumst við til að draga sleðana upp á hann. Ekki komumst við nema með annan sleðann í einu, og var þetta ein hin mesta þrekraun. Loks komumst við þó upp á ásinn og héldum enn áfram. Þá sjáum við Tryggvi allt í einu, að þeir Axel og Sörensen missa stjórn á sínum sleða og fjúka undan veðrinu fram af hengju. Ofviðrið var nú svo ólmt, að við sjálfir áttum fullt í fangi með að verjast því, að við færum sömu leið. Við skrif- uðum nú á seðil: „Eigum við að fara niður nokkru sunnar eða nokkru norðar?“ Síðan hnýttum við seðilinn í vasaklút, festum klút- inn í eyrað á einum matarpottinum, fylltum pottinn með snjó og festum 60 faðma langa taug við hann. Létum við svo vindinn feykja honum fram af hengjunni. En annaðhvort fengu þeir Axel aldrei þetta pottskeyti eða þeir skildu það ekki, því að svar fengum við aldrei. Eg hélt nú í sleðann af öllu afli, en Tryggvi gekk dálítinn spöl frá til þess að fleygja pott- inum aftur fram af og reyna á þann hátt að fá vitneskju um, hvort fært mundi niður. Kuld- inn var nú aðeins 3°C, en veðrið var ótrúlega napurt og hráslagalegt. Eg stóð þarna og beið Tryggva, og mínúturnar urðu að klukku- stundum. Loksins sneri Tryggvi aftur og sagði, að komast mætti niður nokkru sunnar. Við bundum nú skíðin á sleðann, festum taugina í hann og létum hann svo síga niður á við, en taugin var ekki nógu löng, svo að við flugum niður á fótskriðu, en kófið þyrlaðist upp um okkur. Nú var eftir að finna förunauta okkar. Við leituðum þeirra stundarkorn áður en við komum auga á þá, þar sem þeir voru að grafa sleða sinn upp úr snjódyngju. Þeir höfðu beðið hátt fa.ll, en komið mjúkt niður. Fyrst höfðu þeir farið fram af 8 m háum hengiskafli og síðan oltið niður langa og bratta brekku. En snjórinn var svo laus og djúpur, að þá sakaði ekki. Við þóttumst hafa himin höndum tekið, er við fundum þá, og nú hirtum við ekki að leika þennan blindingsleik lengur. Þar sem við nú vorum, var gott skjól og tjölduðum við því í snatri. Við höfðum farið 25 km um daginn. Enn urðum við fyrir því óhappi að mat- reiðslumaður velti 6 lítrum af sjóðandi hafra- súpu yfir þann, sem næstur honum var. En sá var, eins og við hinir, í þeim gerningabrókum, er hvorki vann á vindur né regn né vatn sjóð- andi, og sakaði hann ekki. Var nú potturinn aftur settur yfir, en þá duttu fyrst snjógleraugu niður í hann og síðan skíðasokkar matreiðslu- manns. Við veiddum hvorttveggja upp úr og átum síðan súpuna með bestu lyst. Héldum við veislu um kvöldið og enduðum daginn með ræðuhöldum, drykkju og söng. 74 JÖKULL 28. ÁR
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Jökull

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Jökull
https://timarit.is/publication/1155

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.