Skólavarðan - 01.10.2005, Blaðsíða 5

5
GESTASKRIF
SKÓLAVARÐAN 7.TBL. 5. ÁRG. 2005
Þor steinn Gunn ars son
Það ætti að kenna jafn marga leik-
listartíma í grunnskólum og tímana í
tónmennt, myndlist, smíðum, textíl,
sundi og íþróttum. Það ætti að kenna
leikskólabörnum leiklist rétt eins og
farið er að kenna þeim í sérstökum
leikfi mitímum. Það ætti að auka vægi
valgreina í framhaldsskólum og gefa
nemendum kost á að velja leiklist öll
árin. Það ætti að gefa krökkum í öllum
félagsmiðstöðvum kost á leiklistar-
námskeiðum og/eða því að setja
upp sýningar á hverjum vetri. Hvert
sveitarfélag ætti að styrkja barna- og
unglingastarf í áhugaleikfélagi eða
leikdeild ungmennafélags í sínu héraði
og menntamálayfi rvöld ættu að eyrna-
merkja ungu fólki ákveðið hlutfall af
þeim peningum sem áhugaleikhúsinu
eru veittir árlega.
Hvers vegna? Er ekki nóg af æskulýðs- og
íþróttastarfi í íþróttafélögum? Er ekki
nóg af kirkjustarfi , skátastarfi og alls kyns
námskeiðum í öllu mögulegu út um borg
og bý? Jú, auðvitað og það er líka til fullt af
börnum sem kunna að leika sér; þau leika
leikrit af krafti, þau klæða sig í búninga,
þau búa til skemmtiatriði og heilu leikritin
fyrir bekkjarskemmtanir, kvöldvökur og
árshátíðir. Sem betur fer. Það sem þarf að
gera er að virkja markvisst eitthvert brot
af þessum krafti og þessari sköpunargleði,
unga fólkinu sjálfu til hagsbóta og sam-
félaginu til heilla. Það er margsannað mál
að leikræn tjáning losar um feimni og
höft, gerir fólki kleift að þjálfa röddina í
leik og söng, kennir fólki að vinna saman
í hóp og að taka leiðsögn og fyrirmælum.
Þegar borið er saman forvarnargildi
íþrótta og leiklistarstarfs er ekki vafi á því
að leiklistin stendur jafnfætis íþróttum og
jafnvel framar hvað þetta varðar.
Nýlega kenndi ég hópi af krökkum
á fermingaraldri á leiklistarnámskeiði.
Nokkru eftir að námskeiðinu lauk heyrði
ég af því hvernig margir þessara krakka
höfðu breyst við að sækja námskeiðið, ekki
aðeins hvað sjálfstrausti viðkom heldur
einnig almennri framkomu og félagslegri
hæfni. Þeir leiklistarkennarar og leikstjórar
sem hafa unnið með unglingum þekkja
þessa reynslu; það er jafnvel talað um fyrir
og eftir fyrsta leiklistarnámskeiðið. Raunar
er sama hvaða aldur er talað um, áhrifi n
eru alltaf þau sömu, líka hjá fullorðnum.
Það ætti heldur ekki að koma kenn-
urum á óvart hve vel reynist að samþætta
leiklist öðrum námsgreinum svo að áhugi
og skilningur verði meiri á viðkomandi
grein. Í ensku- og íslenskukennslu hef ég
gert litlar tilraunir með slíka samþættingu
og orðið mjög ánægð með árangurinn.
Auk leiklistar og viðkomandi námsgreinar
hafa skapandi skrif stundum verið hluti
verkefnisins en það þarf ekki að fjölyrða
um hve nemendur opna marga glugga út í
lífi ð með því að semja sjálfi r textann sinn.
Það er margsannað mál að leikræn tjáning losar um feimni og
höft, gerir fólki kleift að þjálfa röddina í leik og söng, kennir
fólki að vinna saman í hóp og að taka leiðsögn og fyrirmælum.
Þegar borið er saman forvarnargildi íþrótta og leiklistarstarfs er
ekki vaf i á því að leiklistin stendur jafnfætis íþróttum og jafnvel
framar hvað þetta varðar.
Hvers vegna leiklist?
Hrund Ólafsdóttir