Skólavarðan - 01.11.2001, Blaðsíða 14

tækifæri skólastjórar fengju til að fylgja
honum eftir.
Samningur miðaldra kennara
Unnar Þór lagði áherslu á að sveitarstjórnir
ættu að hafa svigrúm til að semja við sína
skólastjóra. Í kynningu samninganna var
lögð áhersla á mikilvægi þess að sveitar-
stjórnarmenn styddu við bakið á skóla-
stjórnendum fyrstu skrefin því að þeir væru
forstöðumenn sinna stofnana. „Ekki er
sopið kálið þótt í ausuna sé komið,“ sagði
Unnar Þór. „Stöndum saman um það sem
náðst hefur til að byggja á sókn til framtíð-
ar.“
Árný Inga sagði að aðalávinningur samn-
ingsins væri sá að kennarastarfið yrði eftir-
sóknarverðara. Einangrun kennara væri
rofin með nýjum starfsháttum. „Skólastjór-
ar eiga að vera fremstir í flokki í að draga
fram það jákvæða við kennarastarfið,“ sagði
Árný Inga. Hún ítrekaði að skólastjórnun
væri fullt starf, það þyrfti að viðurkenna,
og laun skólastjóra væru of lág.
Ingibergur sagði að potturinn svokallaði
færi ekki að virka almennilega fyrr en
kennaraskortur væri úr sögunni. Hann
sagði að í samningnum væri horft til fram-
tíðar en spurði jafnframt: „Hvar er bakland
okkar núna þegar við erum að feta nýjar
slóðir? Hefur félagið nýst okkur í þessum
málum?“ Hann sagði einnig að launalega
séð væri þessi kjarasamningur betri fyrir
miðaldra kennara en unga kennara og
skólastjórnendur og skref í þá átt að allir
sem ynnu í skólunum væru á vinnustað frá
kl. 8 - 5 og leystu vinnu sína af hendi þar.
Veiðileyfi á vinnu stjórnenda
Að ávörpum loknum störfuðu vinnuhópar
sem fengu fyrirfram ákveðnar spurningar
til að fjalla um. Í pallborðsumræðum á
laugardag skýrðu fulltrúar hvers hóps svo
stuttlega frá niðurstöðum umræðna og
beindu spurningum til þátttakenda í pall-
borði, en þeir voru auk fyrirlesara: Þor-
steinn Sæberg formaður SÍ, Eiríkur Jóns-
son formaður KÍ og Sigurjón Pétursson
grunnskólafulltrúi hjá Sambandi íslenskra
sveitarfélaga.
Í pallborðsumræðum kom m.a. fram
mismunandi túlkun formanna KÍ og SÍ og
Sigurjóns á svigrúmi sveitarfélaga varðandi
kjarasamninginn, til dæmis til að gera við-
bótarsamninga. Formaður SÍ lagði áherslu
á að kjarasamningur væri alltaf lágmarks-
samningur en fulltrúi Sambands íslenskra
sveitarfélaga taldi sveitarfélög bundin af
niðurstöðu launanefndar með tilvísun til
samningsumboðs. Í þessum umræðum
benti Eiríkur Jónsson, formaður Kennara-
sambands Íslands, á að þrátt fyrir að kjara-
samningur skólastjóra væri fastlaunasamn-
ingur þýddi hann ekki að gefið hefði verið
út veiðileyfi á vinnu stjórnenda.
Krummasaga
Í almennum umræðum í lok pallborðs reis
Kolbrún Guðnadóttir úr sæti meðal ann-
arra og sagði fundarmönnum sögu:
Krummi sat uppi í tré og naut útsýnisins
þegar rjúpu bar þar að. Rjúpan sagði: „Þú
situr þarna og gerir ekki neitt. Mig langar
líka til að sitja og gera ekki neitt.“ „Allt í
lagi,“ sagði krummi, „sittu bara og gerðu
ekki neitt.“ Og rjúpan sat undir trénu og
gerði ekki neitt þar til tófan kom og át
hana.
Hvað getum við lært af þessari sögu: Til
að geta setið og gert ekki neitt þurfum við
að sitja hátt uppi.
Mér finnst boðskapur þessa samnings
vera svolítið í stíl við þessa sögu. Þú færð
skólastjóra- eða aðstoðarskólastjórastöðu af
því að þú ert komin með tiltekna menntun
en það er ekki gert ráð fyrir að þú bætir
neinu við þig næstu 20-30 árin. Þú ert
kominn upp í tréð og þarft því ekkert ann-
að að gera en viðhalda því sem fyrir er.
Hvernig er þetta annars hugsað? Er þessi
samningur fyrir komandi kynslóðir skóla-
stjóra og þá sem eru hættir störfum? Eiga
þeir skólastjórar sem eru enn á akrinum
ekki sjálfir að vera með í símenntunaráætl-
unum sem þeir gera fyrir sína skóla? Eða
eru það bara þeir sem fá stöður núna og í
framtíðinni sem eiga að gera það? spurði
Kolbrún og var líkast til ekki ein um þessar
vangaveltur ef marka mátti undirtektir.
keg
Aðalfundur og námstefna SÍ
15