Skólavarðan - 01.01.2002, Qupperneq 6

Árið 1998 hóf hún síðan 30 eininga nám
við Danmarks Pædagog Höjskole í Árós-
um, námið hét „Diplomuddannelse í pæda-
gogisk arbejde“ og var nýtt í Danmörku.
„Náminu var skipt upp í þrjá hluta, fyrst
var almenn sálar-, uppeldis- og aðferða-
fræði, síðan völdu nemendur sér sérsvið
sem var 60% námsins. Ég ákvað að hætta
við að velja stjórnun, sem ég hafði upphaf-
lega ætlað mér í, og skellti mér í nám sem
kalla mætti í lauslegri íslenskri þýðingu
„þróun og breytingar í félagsgeiranum“,
þar kynntist ég ráðgjafahlutverkinu og
ýmsum verkefnum í þessum geira. Námið
fólst m.a. í heimsóknum á meðferðarheim-
ili fyrir unglinga. Síðasti hluti þess fólst í
lokaritgerð þar sem ég skrifaði um skóla-
dagheimili og þarfir barna sem þau nota.“
Þegar námi lauk árið 1999 hóf Gerður
aftur störf við klúbbinn þar sem hún hafði
byrjað þegar hún kom til Danmerkur en
fannst í raun að starfi sínu þar væri lokið
og vildi reyna eitthvað nýtt, jafnvel koma
heim og nýta menntun sína þar. „Þróunin í
skóladagheimilum er ekki nógu góð og í
Danmörku voru þau á niðurleið. Þar var
farið að tala um heilsdagsskóla þar sem
flétta átti saman nám og leik. Ég var ekki
hlynnt þessari þróun þar sem starfið átti
allt að fara fram í skólanum og var allt
skipulagt á forsendum hans en þarfir barn-
anna fyrir frítíma ekki virtar. Það er mín
skoðun að þegar skóla lýkur eigi börnin að
eiga frí og geta leikið sér með félögum sín-
um í þroskavænlegu umhverfi þar sem ekki
er stýring og áhersla á nám heldur frjáls
leikur. Þegar ég kom heim og fór að skoða
skólann í hverfinu þar sem við búum, sem
er glænýr og flottur, sá ég að þar var hvergi
gert ráð fyrir rými fyrir frístundir barnanna
eða skólagæslu eins og það er kallað í
Reykjanesbæ. Skólagæslan fór fram á stiga-
palli, ekki í eigin húsnæði og lítið gert til
að virða sjálfsákvörðunarrétt barnsins.
Þetta var í mínum augum lítið meira en
geymsla.“
Geymslur fyrir börn
„Það er allt í lagi að geyma börn, ef
þannig er hægt að taka til orða, en það má
ekki vera lengur en í mesta lagi korter á
dag. Þú geymir ekki börn í þrjá og hálfan
tíma. Þegar ég fór að kvarta yfir þessu var
mér tjáð að svona ætti þetta að
vera, gæsla með lágmarkstil-
kostnaði. Foreldrar virðast
ekki hafa orku til að berjast
fyrir umbótum og finna því
aðra lausn fyrir börnin sín
þannig að í raun eru fá börn í
skólagæslu miðað við þörfina.
Og hvar eru þau þá? Eflaust
mörg með lykla um hálsinn,
lyklabörn eins og í gamla
daga, það er í mínum huga
afturför. Það sem vantar eru
lög um þessa hluti eða stefnu-
mótandi plögg frá mennta-
málaráðuneyti um það hvern-
ig standa eigi að skólagæslu
eða hvaða tilboðum þessi börn
eigi rétt á í sveitarfélagi sínu,
ástandið er í raun skelfilegt,“
segir Gerður og vonar að
þessir hlutir komi til með að
breytast á næstunni og í sam-
starfi allra sem að þeim koma.
„Það er ekki nóg að skólinn
sé góður á milli klukkan átta
og tvö og svo taki léleg skólagæsla við á
milli tvö og fimm. Líðan og þroski barns
velta á heildinni. Það mikilvægasta er að
gæslan hafi eigið húsnæði og skilyrði séu
fyrir góð tengsl við starfsfólk og félagana.
Foreldrar reyna að nota gæsluna eins lítið
og mögulegt er, börn mæta mjög óreglu-
lega sem heftir allt skipulag og gerir
tengslamyndun erfiða. Með því eru allar
forsendur fyrir góðum frístundum brostnar
og gæslan eins og umferðarmiðstöð, óper-
sónulegur staður þar sem fólk kemur og
fer. Ég hef miklar áhyggjur af þessu.“
Öruggir einstaklingar
Hugur Gerðar stendur til þess að þróa
áfram það verk sem hún er byrjuð á í
Hjallatúni, enda krefjandi og spennandi
starf framundan. Eflaust eiga samt kraftar
hennar og hugmyndir eftir að hafa áhrif á
fleiri stöðum. Í þjóðfélagi sem einkennist
sífellt meira af upplausn, ofbeldi og margs-
konar firringu er mikilvægt fyrir börn að
komast í snertingu við hugmyndir og starf
eins og það sem unnið er í Hjallatúni, með
því sköpum við öruggari einstaklinga með
betri sjálfsvitund og hæfni til að takast á við
síbreytilegan heim.
Þegar við göngum saman í gengum skól-
ann á leið minni til baka sé ég að litla stelp-
an í bleika kjólnum, sem ég hitti í fataklef-
anum áðan, er nú að leggja á borð í mat-
salnum full af gleði, krafti og sjálfsöryggi.
Hún leggur frá sér glasið og vinkar mér
brosandi bless.
Steinunn Þorsteinsdóttir
Viðta l
7
Það er ekki nóg að skól-
inn sé góður á milli
klukkan átta og tvö og
svo taki léleg skóla-
gæsla við á milli tvö og
fimm. Líðan og þroski
barns velta á heildinni.
Það mikilvægasta er að
gæslan hafi eigið hús-
næði og skilyrði séu fyr-
ir góð tengsl við starfs-
fólk og félagana.