Gerðir kirkjuþings - 2010, Blaðsíða 41

41
sóknir, prestar og prófastsdæmi landsins hafa sýnt Hjálparstarfi kirkjunnar vekur
vonir um samstöðu og samhug safnaðanna í að mæta neyð og skorti og leggja grunn
að betra lífi og samfélagi.

Áhersla Hjálparstarfs kirkjunnar á faglega nálgun í starfi sínu sem tryggi að allir sitji
við sama borð er til fyrirmyndar. Eins er til fyrirmyndar sú áhersla sem lögð er á að
mæta einstaklingum og fjölskyldum með góðu viðmóti í hlýlegu umhverfi, samtölum,
ráðleggingum og stuðningi sem miðlar von og lífsþrótti. Hið markvissa og faglega
trausta starf Hjálparstarfs kirkjunnar við að hjálpa fólki til að koma undir sig fótunum,
stuðningur þess við skólabörn og framhaldsskólanema, aðstoð við sjúka og aldraða til
lyfjakaupa, matar- og fatagjafir til þeirra sem eru komin í þrot. Í haust hafa rúmlega
300 grunnskólabörn fengið aðstoð vegna skólabyrjunar. Sjötíu og sex ungmenni hafa
fengið aðstoð úr Velferðasjóði til að greiða skólagjöld og bækur. Þetta hafa verið börn
og ungmenni frá öllu landinu. Auk þess hefur hópur barna fengið aðstoð til að kaupa
vetrarföt og til tómstundastarfa. Ekkert af þessu er mögulegt án stuðnings safnaðanna
og einstaklinga og félaga, án gjafmildi hinna mörgu og samstarfs við fjölda fólks.

Svona vill þjóðkirkjan starfa með ábyrgum hætti í nánu samstarfi við einstaklinga, hið
opinbera og félagasamtök.

Vantraustið á stofnunum og forystu samfélagsins er mikið áhyggjuefni. Þjóðarpúls
Capacent Gallup sýnir þverrandi traust á þjóðkirkjunni og biskupi Íslands. Í því helst í
hendur óþol í garð stofnana almennt og reiði vegna deilna og hneykslismála sem
skekið hafa kirkju og samfélag.
Eins játa æ fleiri sig hlynnta aðskilnaði ríkis og kirkju, straumurinn er þungur til
þeirrar áttar. Það er sem margir álíti það sjálfssagt og einfalt mál. Samt er engin
ríkiskirkja á Íslandi og rangt að tala um að hér sé ríkisrekin kirkja og að ríkið hafi
afskipti af trúmálum. Þjóðkirkjan er sjálfstætt trúfélag sem nýtur sérstöðu og er í
sérstöku sambandi og samstarfi við ríkið í gagnrýnni samstöðu með þjóðríkinu og
þjóðinni. Það samstarf og þau samskipti taka breytingum og þróast í samræmi við
samfélagsþróunina.

Hvað varðar samband ríkis og kirkju hef ég talið mikilvægt að einblína ekki á að-
skilnað, heldur samstarf og samstöðu, og efla það í þágu hins góða samfélags.

Það er samt nauðsynlegt að hlusta á kröfuna um aðskilnað og gera allt sem unnt er til
að stuðla að upplýstri umræðu um hvað í þeirri kröfu felst. Í því skyni hefur
Biskupsstofa farið þess á leit við frambjóðendur til stjórnlagaþings að þeir geri í stuttu
máli grein fyrir afstöðu sinni til 62. gr. stjórnarskrárinnar og eru svör frambjóðenda
birt á vef þjóðkirkjunnar, kirkjan.is. Þetta er ekki gert til að draga frambjóðendur í
dilka heldur til að lyfta fram ólíkum sjónarmiðum og stuðla að umræðu um þessi mál
sem hafa á sér svo margar hliðar. Og um þau eru misjafnar skoðanir innan
þjóðkirkjunnar, rétt eins og úti í samfélaginu.

Þjóðarpúlsinn birtist ekki aðeins í viðhorfskönnunum. Hann birtist líka í þátttöku í
starfi kirkjunnar og væntingum um þjónustu hennar og atbeina í samfélaginu. Það er
líka þjóðarpúls sem við hlustum eftir og hann gefur önnur og ólík skilaboð. Það er
alveg ljóst að trú og trúariðkun gegnir mikilvægu hlutverki í lífi Íslendinga. Í nýlegri
viðhorfskönnun Capacent kemur í ljós meira traust almennings til sóknarkirkjunnar og
prestsins í nærsamfélaginu en þjóðarpúlsinn hefur mælt til þjóðkirkjunnar og biskups.