Félagsbréf - 01.12.1963, Síða 39

fóru fram hjá fimm háhúsum í röð,
eða voru þau bara þrjú, þau virtust
ekki sérlega há séð frá brautargarðin-
um og svona fast við, það bjó margt
fólk í þeim, hann hafði selt vel þessa
viku.
Þegar hann leit upp og rétti úr sér
á efsta tröppuþrepinu frá neðanjarð-
arbrautarstöðinni sá hann himininn
uppi yfir sér, djúpt vorblátt heiði hátt
uppi, og hann gat ekki komið því
fyrir sig, hvað það var sem hann átti
að leggja á minnið sem lífsreglu.
Hann vissi ekki hvort það var eitthvað
sem hafði vitrazt honum í draumi eða
livort hann hafði sjálfur komizt að
þessari niðurstöðu, hvort einhver
annar hafði sagt honum það eða hann
lesið það einhvers staðar, oftsinnis áð-
ur hafði hann ekki heldur getað
komið því fyrir sig. Hann stóð kyrr
um stund, vinstri hönd hans fikraði
sig smám saman inn í handfang skjala-
töskunnar, og borgin blasti við hon-
um með kunnuglegum húsaröðum og
rótlausri umferð laugardagsmorguns-
ins, en hvorki sporvagnar eða bílar
fengu rifjað þetta upp. Með skjalatösk-
una dinglandi á úlnlið vinstri handar
ruddi hann sér braut gegnum þröng-
ina á göngureinum og götuhellum og
komst yfir á gangstéttina. Þar sem
vik varð í húsaröðina stóð Vilhelm
Hansen frammi . fyrir hópi manna.
Hópurinn ruddist fast að vorfrakkan-
um ljósa og krafðist svars, þreif í
frakkann og heimtaði svör. Þarna kem-
ur maður sem getur kippt þessu í lag
eins og ekkert sé, lireytti gamli skóla-
bróðirinn að honum í vandræðum
sínum, og grannur maður með gervi-
liðað hár tók sig út úr hópnum og
fylgdi honum hljóðlega eftir í snotr-
um jakkafötum, með rólegan ánægju-
svip og án þess að vekja athygli.
1 þröngri götunni þar sem verzlun-
arfyrirtækið sem hann vann hjá var
til húsa voru víða gamlir eirmunir og
tindót, myndir og bækur til sýnis úti
fyrir fornsölunum, svo að með nauin-
indum var hægt að komast leiðar sinn-
ar, — eftirspurnin eftir vörum var svo
mikil að gamlir munir voru leitaðir
uppi til að koma þeim í umferð og full-
nægja þörfinni. Hin mikla mannaferð
um mjóa götuna gekk í rykkjum, eins
og gerist um fólk sem gefnar eru gæt-
ur, það var yfir henni einhver óstyrk-
ur vakinn af nálægð helgarinnar.
Fyrst gekk hann upp tvennar smá-
tröppur og var þá kominn á neðstu
hæð, fyrirtækið var á annarri hæð,
hann smeygði handfanginu á skjala-
töskunni fram af úlnliðnum. Sölu-
stjórinn gat afgreitt hann strax, og
honum var fengið sæti á stól handan
við skrifborð sölustjórans, hann hélt
skjalatöskunni uppréttri á hnjánum
og tók upp pöntunarseðlana, sölu-
stjórinn vildi athuga þá nánar, verk-
fallið, á meðan gæti hann gengið inn
í birgðageymsluna og pökkunardeild-
ina, hann gæti fengið að vita hverju
hann ætti helzt að koma í lóg, sýnis-
hornataskan fyrir næstu viku væri
sjálfsagt tilbúin eða í þann veginn.
I birgðageymslunni var gnægð af vör-
um sem verkfallið tók til, þegar geng-
ið var frá sýnishornatöskunni hans
hafði margt verið undanskilið, það
var samkvæmt fyrirmælum sölustjór-
ans, sagði birgðavörðurinn. Hann gekk
FÉLAGSBRÉF 35