Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1881, Qupperneq 66

1881
54
53 konunglega heilbrigðisráð hafði sent ráðgjafanum til ráðstöfunar, lætur ráðgjafinn ekki
14. jan. undanfalla að tjá yður það, sem hjer greinir, til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar
fyrir beiðandanum.
Ráðgjafinn verður samkvæmt því, sem frá er skýrt í áliti því frá amtmanninum
yfir suður- og vesturumdœminu, er fylgdi fyrgreindu brjefi yðar, að vera á sama máli
og þjer, að fyrtjeð beiðni verður alls ekki til greina tekin, að svo miklu leyti sem þar
kemur fram umkvörtun yfir því, að yfirvöldin sýni ekki tilhlýðilega rögg af sjer til að
sporna við árásum þeim, sem gjörðar eru á einkarjett lyfsalanna, hvað meðalasölu
snertir.
Að því er |)essu næst snertir beiðni þá, sem beiðandinn kemur með síðast í
erindi sínu bæði sinna vegna og Möllers lyfsala á Stykkishólmi, að hækka mogi vorð
þeirra meðala, sem búin eru fil úr vínanda (spiritus) með hliðsjón af því, að hár að-
flutningstollur er lagður á brennivín og aðra áfenga drykki, — hefir herra
landshöfðinginn látið í Ijósi, að með því heilbrigðisráðið hefir þegar 31. ágúst 187G
skotið því til ráðgjafans að hækka verðið fyrir hjernefnd lyf til þess að bœta lyfsöl-
um upp tollgjaldið af vínanda þeim, sem í þau er hafður, megi þar sem tollur þessi
nú hefir verið hækkaður um 50°/o með lögum 7. nóvember 1879, álíta það sanngjarnt,
að lyfjaverðið verði hækkað að minnsta kosti svo mikið, sem þá var stungið upp á.
Hjer við er nú samt athugavort, að heilbrigðisráðið lýsti því yfir með berum
orðum í brjefi því, sem þjer, herra landshöföingi, vitnið til, að það sæi sjer ekki fœrt
að skora úr því, hvort það, þegar á allt er litið, væri nauðsynlegt að gefa lyfsölum
nohkra uppbót fyrir þann toll, sem lagður er á aðíiutning af vínanda til íslands með
tilskip. 26. febr. 1872 og lögum frá 11. febr. 1876; en yrði nú þessari spurningu
svarað játandi, myndi heilbiigðisráðið kjósa, svo að eptirlitið yrði hœgra, — holdur en að
verðskráin hækkaöi einungis á þeim meðölum, sem búin eru til úr vínanda, eins og hinn
þávorandi lyfsali í Reykjavík, Randrup, hafði stungið upp á,— að lyfsölum á íslandi væri
leyft að rcikna sjer 12'/2°/o fram yfir verðskrá þá, sem gildir hjer á landi fyrir allar
lyfsalavörur í staðinn fyrir 10°/o, sern hingað til hefir átt sjor stað. En eins og ráð-
gjafanum þá fannst það ísjárvert að stuðla lil þess, að verð á öllum meðölum væri
hækkað, þar sem það var ærið hátt áður, þannig virðist ekki heldur nú, þó tollurinn
af vfnanda síðan hafi liækkað enn meira, að komin sje nœgileg ástœða til að gjöra
neina gangskör að slíku. J>ví það er hvorltveggja, að skaði sá, sem þetta gjald
leiðir af sjer fyrir lyfsala, er ekki þess eðlis, að lyfsalar eigi heimting á endurgjaldi
fyrir hann, enda er skaðinn ekki mikill, eptir því, sem tekið er fram í brjefi berra
landshöfðingjans frá 12. júnf 1876 um vínandamcgn það, sem ætla má á, að lyfsalar
ftytji út hingað til afnota við atvinnu sína.
Moð þvf nú að hin umbeðna verðhækkun á þeim meðölum einum,
sem tilbúin oru af vínanda, myndi, eptir því sem heilbrigðisráðið lrefir áður
látið í Ijósi, gjöra það örðugra að líta eptir því, að fariö vorði eptir verðskránni, og enn
fremur hafa þann annmarka við sig í framkvæmdinni, að ef hækkunin ælti að fara eptir
þvf, hversu mikið af vínanda væri haft til að búa til hvert læknismeðal um sig,— og á-
lítur ráðgjafiun að það ætti að vera, hvað öðru líður, — myndi verða nauðsynlogt að
ákveða nýtt vorð fyrir hvert læknismeðal fyrir sig, sem vínnndi er hafður í, hefir þessi
ftluti beiðninnar ekki heldur orðiö tekinn til greina.