Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1881, Qupperneq 90

1881
78
100 bundið aukagjald þetta við tíð hins þá verandi prests, þannig liaii gjald þetta verið tal-
13. sept. ið mcð tekjum Prcsthólaprestakalls í brauðamötunum eptir þann tíma, þrátt fyrir það
að brauðið síðar hafi verið bœtt upp með eptirgjaldinu eptir jörðina Sigurðarstaði, og
hafi bæði eptirgjaldið eptir þessa jörð og aukagjaldið verið talið með tekjurn brauðsins,
þegar þær voru bœttar upp með 300 kr. úr landssjóði samkvæmt 1. gr. 139. laga 27.
febr. f. á. (A. 3). Prestinum að Presthólum virðist því enn bera aukagjald þctta, og
með tilliti til þeirra presta, sem nú krefja gjaldsins, virðist það ekki geta gjört neina
broytingu, þótt prestar, sem um stundarsakir hafa þjónað á undan þeim, hafi eigi hirt
að heimta gjaldið inn.
Um það, sem stiptsyfirvöldin þannig hafa tekið fram, or jeg yður í öllu verulegu
samdóma, og eruð þjer beðnir að tjá það hlutaðeigöndum.
101 — Brjef landsliöfðingja ti/ amtmanvsins i/fir ■uorður- oy uustunimdœiniiin niii
13. scpt. tekjuskatt aí' laudshlut al' sildarveiði. — í þóknanlogu brjefi frá 29. maí þ. á. halið
þjor, lierra amtmaður, út af fyrirspurn sýslumannsins í Suður-Múlasýsln tekið fram:
1. að landshlutur af síldarafia verði að skoðast sem arður af hlunnindum, er
jörðunni fylgja, og að því sá, sem á jörð þá, er slíkur landshlutur fellur á, geti ekki sam-
kvæmt 1. gr. laga um tekjuskatt frá 14. desbr. 1877 (A. 23) komizt hjá að greiða 'eign-
arskatt af slíkuin tekjum.
2. að þessi eignarskattur verði að greiðast allt að einu þó landsdrottinn afsali
sjer landshlutinn leiguliðanum.
3. að landshlutir þeir, sem prestar hafa af kirkjujörðum eða ábúðarjörðum sín-
um, verði að teljast með atvinnutekjum, og
4. að þeir, sem stunda síldarveiði, geti samkvæmt niðurlagi 5. greinar laga 14.
desbr. 1877 (A 23) ekki verið skyldir til, að greiða atvinnuskatt af tokjum þeim, sem
beinlínis renna til þeirra af bjargræðisvegi þessum.
Fyrir því vil jog tjá yður, að mjer virðist það vafasamt, livort ekki megi tolja
landshluti af síldaratia með tekjum þeim, er beinlínis fylgja landbúnaðinum, sbr. 3. gr.
tilskipunar um síldar- og upsaveiði frá 12. febr. 1872, að sínu leyti eins og síldaraliinn
sjálfur verður talinn með tekjum af sjáfarútvegi; en með því að spurningar þær, er lijer
rœðir um, hljóta að koma fram, þegar reikningarnir fyrir tekjuskatti verða úrskurðaðir,
finn jeg ekki sem stendur nœgilega ástceðu til að útkljá þær, og eruð þjer beðnir að
tjá það hinum nefnda sýslumanni í Suður-Múlasýslu.
102 — Brjel' landsliöfoingja til prófastsins í RauyáiTaUa/rrófastsdœwi um tekjuskiitt
14. scpt. aí' arði aí' prestssetri. — Jafnframt því að endursenda yður lijálögð skjöl, er fylgdu
brjefi yðar, herra prófastur, frá 19. apríl þ. á, snertandi úrskurð yfirskattanefndarinnar í
Vestmannaeyjasýslu, er staðfestir úrskurð skattanefndarinnar samastaðar um, að telja
eigi moð embœttistekjum prestsins á Vestmannaeyjum, sem lionum ber að greiða tekju-
skatt af, arðinn af ábúð prestssctursins Ofanleyti, get jeg þess, að brjef mitt frá 11.
jan. 1879 ekki inniheldur neinn úrskurð um tekjur tjeðs embættismanns neitt einstakt
ár, en að eins álit mitt urn, hvernig að öllum jafuaði eigi að reikna tekjur nefnds em-
bættismanns. Yfirskattancfndin í Vestmannaeyjasýslu heiir byggt úrskurð sinn á öðrum
skilningi lagaákvarðana þeirra, er hjer koma til groina, en þeim, er jcg hefi fallizt á í