Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1881, Side 160

1881
148
j55 stjóri R. Ose, forinaður slúppskipsins «Hillen■< frá Álasundi og þegu Noregskonungs,
7. nóv. verði látinn sæta málssókn í Norcgi fyrir að liafa síöastliðið sumar stundað fiskivciðar
í landhelgi við ísland, svo og að yður verði gefið til vitundar, livort og livornig bcri
að gjöra ábyrgð gildandi á liendur bóndanum Einari H. Guðmundssyni á Hraunum í Skaga-
fjarðarsýslu fyrir það, að hann með samningi frá 15. júní þ. á., og var samningur
þcssi meðal fylgiskjalanna við brjef- amtmannsins, hafi ráðið nefndan skipstjóra með
skipi hans og skipverjum í þjónustu sína til ofangreindra fiskiveiða.
Út af þessu skal eigi látið hjálíða hjer með þjónustusamíega að tjá yður til
þóknanlegrar leiðbeiningar og frekari birtingar, að liöfða ber opinbert lögreglumál á
hendur Einari B. Guðmúndssyni fyfir brot gegn fyrirmælum þeim, er gilda um fiski-
veiðar í landhelgi. Jafnframt skal út af fyrirspurn þcirri, sem gjörð cr í brjcfi amts-
ins um hcgningarákvarðanir þær, er beri að heimfœra undir brot E. B. Guðmundssonar,
tekið fram það, cr hjer segir:
IJcgar gengið er út frá því, að samningurinn við Ose skipstjóra sjc ekki gjörður
til málamynda (pro í'orma), er bjer, eins og þjer liafið tckið fram, að rœða úm brot
gegn tilsk. 13. júní 1787 I. kap. 10. gr., sbr. opið brjöf 28. maí 1859. ' Upp á brot
gcgu fyrirmælum þessarar greinar mátti að undanförnu heimfœra hegningarákvarðan-
irnar í 2.—8. gr. 1. kap. sömu tilskipunar, þar eð tilsk. 1. apríl 1776, sem grundvölluð
var á því, að verzlunin og fiskiveiðar yrðu rcknar mcð einkaleyfi, var numin úr gildi
með 2. gr. I. kap. liinnar fyrnefndu tilskipunar, að svo miklu ieyti scm innihald heiinar
var ekki ítrekað og brýnt með lienui. En með því að hegningu þeirrr, sem áður var
ákveðin l'yrir liskiveiðar útlendinga í landhelgi við ísland, er breytt með tilsk. 12. febr. 1872,
virðist ástœða vera til að lieimfœra liana «analogiee» upp á innlenda mcnn, er til
þessara fiskiveiða irnta útlend skip með útlcndum skipvorjum.
Skyldi það þar á móti við rjottarrannsóknirnar koma í ljós, að samningur sá,
sem gjörður hefir verið, sje, eins og amtmaðurinn í bijeli sínu hyggur, að eins saminn
til að hylma yfir hinar ólöglegu fiskiveiðar tjeðs noiska'skipstjóra, og að þær í raun og
veru haíi átt að stundast og hafi veiið stundaðar fyrir reikning liins síðarnefnda sjálfs,
hefir Einar B. Guðmundsson gjört sig sckan í hluttekningu í hinum ólöglegu fiskiveiðum
Oses skipstjóra, og álítur ráðgjafinn, að fyrir'þessa yfirsjón beri að dœma hann beinlínis
eptir tilsk. 12. febr. 1872.
Gagnvart tjeðum skipstjóra virðist eigi nœg ástœða til að gjöra neitt, ncma
það kynni að verða sannað undir málinu gegn Einari B. Guðmundssyni, að samningurinn
hafi að eins vcrið gjörður til málamynda, og skal því hjer með þjónustusamlega skorað
á yður, lierra landshöfðingi, að hlutast til um, að send verði á sínum tíma hingað
eptirrit af prófunum í málinu.
156 — Brjef lamlshöfóingja til sýslttmannsins í Nordiirmiili/sijsln iiin toll af vínföng-
ll. nóv. um hamla skipyerjuin. — Jafnframt að senda yður, herra sýsluinaður, brjef, þar sem verzl-
unarstjóri Úórður Guðjohnson á Iiúsavík fer fram á að fá endurgoldnar 11 kr. 70 a.,
sem á Vopnalirði hafi verið greitt í toll af 39 pottum 8° brennivíns, er aðíluttir hafa vcr-
ið með skipinu « Harrict» í maímánuði þ. á., en sem eptir hjálögðu vottorði skipstjóra J. B.
Jonsens, sem gcfið er upp á æru og trú, Irafa vcriö ætlaðir handa skipvorjum sjálfum, viljcg
hjer með þjónustusamlega tjá yður til þóknanlegrar leiðbeiningar, að það er að vísu svo,
að vínfanga þeirra, sem ætluð eru skipverjum, er vanalega gotið sem slíkra í vöruskra