Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1881, Qupperneq 168

1881
156
1(;$ fangaliúsinu ilag og nótt, þegar fangar eru í því, og cr jeg fús á að loggja |iaö til við
2. dcs. ráðgjafann, að reynt verði að útvcga fje það, sem með þarf til þessa, með fjáilögunum
fyrir árin 1884 og 1885, en eins og yður, herra amtmaður er.kunnugt, er engin lieim-
ild til þessara útgjalda í fjárlögum þeim, er alþingi hefir samþykkt fyrir árin 1882—83.
Þar á móti samþykkjast hjer mcð tillögur yðar um, að daglaun fangavarðarins verði
hækkuð — sje það nauðsynlegt til þess að geta fengið áreiðanlegan mann — upp í 3 kr.
50 a. á tímabilinu frá 15. apríl til 15. oktbr. ár hvcrt, og upp í 1 kr. 75 a. um hinn
tíma ársins með því skilyrði, að fangavörðurinn þá skuli dvolja í fangahúsinu stöðugt,
á moðan að nokkur fangi situr þar.
169 — Brjef laudsllöfðingja til awtnuimishis yfir suður- oy vesliiritiiidauirinii Uin
12. des. greptrun mannsbeina, er fundizt liöföu á afrjetti. — Eptir að hafa meðtekið þóknan-
legt álit yðar, herra amtmaður, um áfrýjun hreppsnefndarinnar í Ölveshreppi á úrskurði
yðar frá 10. maí þ. á., er skyldar tjeðan hrepp til að borga kostnaðinn við greptrun
mannsbeina nokkurra, er veturinn 1879—80 fundust á fjallinu fyrir ofan Litlaland í
Ölvosi, voru íiutt þangað og síðar jörðuð við Hjallakirkju, vil jeg tjá yður það, er nú
segir, til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar fyrir lilutaðoiganda.
Ölvoshroppur fer því fram, að mahnsboin þessi hafi fundizt nálægt Grinda-
skarðsveginum í afrjettarlandi Selvogshrepps; en þessu lieíir hreppsnefndin í Selvogs-
hreppi ekki viljað vera samþykk, og hefir sýslumaðurinn í Árnossýslu tekið fram, að þó
beinin kynni að hafa fundizt nálægt Grindaskarðavegi, sje ekki þar mcð sagt, að það
sje í Selvogslandi, heldur geti það eins vel verið í Ölveshreppi eða jafnvel í landi
Gullbringusýslu. I'ar sem þannig ekkert annað er áfciðanlega víst um mannsbein þau,
er hjer rœðir um, en að þau liafa vcrið grafin frá bœ í Ölveshreppi, og þar sein grcptr-
unin fór fram án allrar tilhlutunar af hálfu Selvogshrepps, getur sem stendur ekki
komið til tals, að kostnaður sá, er lijer rœðir um, verði grciddur af öðrum en Ölves-
hreppi; en vitaskuld er, að hreppur þossi á tilkall til endurgjalds frá framfœrslusveit
liins framliðna, verði það sannað á fullnœgjandi liátt, liver hún liafi verið.
Samkvæmt því, sem þannig er teldð fram, skal úrskurður sá, er þjer, herra
amtmaður, liafið lagt á þetta mál, óraskaður standa.
170 — Brjef laudsliöfðingja tit amtiiiaiinsius yfir norðnr- <u/ austurumdœminu um
19. des. flutning úr framfœrslusveit og ólöglega liúsinennsku. — Eptir að Jónas nokkur Jak-
obssou hafði í 7 ár búið í Hclgastaðahreppi, varð liann jarðnæðislaus í fardögum 1867.
Með því að liann var sveitlægur í næsta hreppi, Ljósavatnshreppi, þar sem hann var
fœddur, fór hann með konu sína og barn til hreppstjóranna þar og voru jafnframt
eigur hans með tilstyrk svcitarmanna úr Helgastaðahreppi fluttar vestur að Skjálfanda-
tljóti, sem er á takmörkunum milli Helgastaða og Ljósavatnshreppa. lljá hreppstjóran-
um í Ljósavatnshreppi dvaldi Jónas að eins 1 '/* viku, og kom þá svcitarstjórnin honum
fyrir í húsmennsku á bœnum Ingjaldsstöðum í Helgastaðahrepp að fornspurðri svoitar-
stjórninni þar. Út af þessu var Jónas kærður um brot gegn 12. gr. tilsk. 26. mai
1863 eða um ólöglega húsmennsku, en þó brot þetta væri nœgilega sannað með rjcttar-
prófi, var ekki höfðað mál út af því, og vorið 1868 fjekk Jónas aptur húsnæði í Holga-
staðahreppi, og bjó þar, þangað til hann á útmánuðum 1872 bciddist sveitarstyrks, og