Víkurfréttir - 18.12.1980, Blaðsíða 3

VÍKUR-fréttir
JÓLABLAÐ
Fimmtudagur 18. desember 1980

á
M
Séra Ólafur Oddur Jónsson:
Kærleikur - Réttlæti
i.
Við fæðingu Jesú var ekki rúm i gistihúsinu. Það er gömul saga og ný. Við upphaf
timatalsins var ekki staður fyrir höfund lifsins, sem kominn var til þess að veita
mönnum hjálpræði i lífi og dauða. Hann var kominn til þess að endurleysa og efla
mennskuna, friðinn og kærleikann i heiminum. Hann kom til þess að sameina og
skapa samfélag um allt sem gefur lifinu gildi og fyllingu og laða fram það brot af
miskunnsömum Samverja, sem býr i okkur öllum.
Konungur lifsins og Ijóssins kom sem lítið flóttabarn i þennan heim, en það var
ekki rúm fyrir hann. Þannig var það fyrir tvö þúsund árum og þannig er þvi farið um
hans minnstu bræður enn i dag.
II.
Þessi hógværi konungur jólaföstunnar sagði mönnum sögu af miskunnsömum
Samverja. Sjálfur lifði hann þá sögu. Ersú frásögn nú orðin að helgisögn, sem engin
áhrif hefur? Er réttlætið aðskilið kærleikanum?
í heiminum i dag er aftur á móti mikið um siðfræði sem kennd er við björgunar-
báta. Réttlæti þeirrar siðfræði minnir á það réttlæti sem ekki náði út fyrir mörk
borgrikja i Grikklandi til forna.
Hinar lánsömu þjóðir eru komnar i bátana og gæta þess með ráðum og dáð að
ofhlaða þá ekki. Jafnvel þótt rúm sé iskutnum, þá hafa orð Krists, til þeirra sem eru
um borð, ekki áhrif: ,,Svo framarlega sem þér hafið gjört þetta einum þessara minna
minnstu bræðra, þá hafið þér gjört mér það."
Þjóðerniskennd þarf ekki að vera slæm, en hún getur afskræmst i hroka, sem
þekkir enga miskunnsemi, hroka, sem hikar ekki við að berja menn frá borði. Allt
þetta er gert i nafni þess, að mönnum beri að fara að lögum. Vissulega erþað rétt, en
vonandi er þeim steini ekki varpað úr glerhúsi. Samkvæmt kristnum skilningi er kær-
leikurinn ávallt samfara réttlætinu. Hvaðan hafa menn þá rótt tilþess að leggja stein i
götu flóttamanns, sem biður ásjár, jafnvel þótt hann sé brotlegur við lög? Betra væri
að menn hefðu yfir fyrstu grein mannróttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna:
,,Hver maður er borinn frjáls og jafn öðrum að virðingu og róttindum. Menn eru
gæddir vitsmunum og samvisku og ber þeim að breyta bróðurlega hverjum við
annan.“ Eða þriðju grein: ,,Allir menn eiga rétt til lífs, frelsis og mannhelgi. “ Ef til vill
er mannróttindayfirlýsingin eitt af þvi fáa sem minnir á miskunnsama Samverjann
árið 1980.
III.
Ég minnist þess að hafa heyrt jólasögu sem nefndist: ,,Gleðileg jól". Þar var sagt
frá Jones-hjónunum og tveimur börnum þeirra. Fjölskyldan gerði allt tilþess að vera
eins og aðrir og lifa eins og aðrir. En á aðfangadagskvöld varhringt frá flóttamanna-
stofnun og spurt, hvort þau vildu taka að sér flóttafólk. Frú Jones lét skrá sig á
listann, til þess að vera eins og aðrir. En hún hafði orð á þvi að þetta gæti alveg
eyðilagt jólin fyrir fjölskyldunni. Þegar flóttafólkið kom varþvikomið fyrir íbilskúrn-
um og það varþakklátt fyrir aðbúnaðinn. Flóttakonan var barnshafandiog þreytuleg
og bilskúrinn kom i góðar þarfir.
Á jólanóttina ól hún barn ibilskúrnum, eitt afþessum börnum sem breytir ,,tárum i
hlátur og hatri i kærleika".
Þegar frúin frétti af þessu um morguninn fókk hún samviskubit. Hún sagði við
mann sinn, eins og til að afsaka sig: ,,Konur af þessu þjóðerni hafa ekkertfyrirþviað
ala börn, það er þeim svo auðvelt".
Flóttafjölskyldan hvarf á braut og jólin héldu áfram. Börn þeirra hjóna voru hálf
vansæl yfir öllum gjöfunum og mátust á um þaó hvort þeirra hefði fengið meira.
En það var fastur siður hjá fjölskyldunni að lesa jólaguðspjallið við veisluborðið
og þegar kom að þvi að lesið var, ,,fæddi hún þá son sinn frumgetinn, vafði hann
reifum og lagði hann i jötu, af þvi að eigi var rúm fyrir þau i gistihúsinu", þá gall i
dóttur hjónanna: ,,Nú, voru þau þá flóttafólk?".
Ef til vill verður svipuð spurning áleitin á íslandi um þessi jól. 1
GLEÐILEGA JÓLAHÁTÍÐ.

ffftffiH'L

smmas&BSk