Víkurfréttir - 19.12.1991, Blaðsíða 28

Jólablað
\íkurfréttir
Desember 1991
INGA
Arnadóttir er glæsileg kona, þriðja elst níu systkina. Hún er fædd í
Sandgerði í byrjun seinni heimsstyrjaldarinnar og örlögin höguðu því
þannig að hún átti eftir að heinisækja og búa í tveini löndum sem komu
mikiö við sögu í seinna stríðinu. Inga ólst upp í góðu umhverfi Kellavíkur
eftir að hafa eytt fyrstu þremur árum ævi sinnar í Sandgerði. Snemma
hélt hún utan, - á vit ævintýranna og hefur svo sannarlega komist í kynni
við þau, bæði fyrir austan og vestan haf. Þrátt fyrir allan þennan tíma
erlendis hefur hún haldið tungumálinu vel við. Viö hittum Ingu að máli,
þcgar hún kom í stutta hcimsókn liingað til lands fyrr á þessu ári. Hún
náði sér vel á strik, - yfir kaffibolla með systur sinni, Guðrúnu og við-
mælendum Víkurfrétta á Glóðinni og við spjölluðum saman í dágóða
stundd. I viðtali við Jólahlaö Víkurfrétta lýsir Inga æskuárunum á Suðurnesjum og einnig
segir bún okkur hvað á daga hennar hefur drifið á erlendri grundu, þar sem hún hefur eytt
flestum árum ævi sinnar.
Það er æðislega gaman
að koma heim til íslands,
en hvort ég gæti flutt al-
farið hingað heint veit
ég ekki. Eg er búin að
venjast ýmsum lúxus
þarna úti og lífið er
einhvern veginn allt
öðruvísi", sagði hin 52
ára gamla Inga Árna-
dóttir. Inga er búin að
reyna ýmislegt um æv-
ina og hefur varið mest-
unt hluta lífsins á erlendri
grund. Inga freistaði gæf-
unnar fyrst 17 ára gömul.
Síðan hefur mikið vatn
runnið til sjávar og Inga
hefur tekið sér margt fyrir
hendur. Undanfarin ár
hefur hún búið á Man-
hattan Beach og starfað
sem aðstoðarstöðvar-
stjóri SAS-flugfélags-
ins í Los Angeles.
Einnig leggur hún
stund á líkamsrækt í
sex klukkustundir í
hverri viku.
Unglingur
í anda
Inga vakti óskipta athygli
er hún kom heim til æsku-
stöðvanna í ársbyrjun, til að
heilsa upp á vini og ættingja
og jafnframt til að leiðbeina
fólki í líkamsrækt. Inga ber
aldurinn vel, er sem unglingur
í anda og líkamsbyggingin fær
örugglega margan karlmann-
inn til að roðna.
Við hittum Ingu
Ámadóttur að
máli að loknum
ströngum degi í
einni líkamsrækt-
arstöðinni á Suðurnesj-
um, (hvar annarsstaðar), þar
sem hún starfaði sem gestaleið-
beinandi og veitti ráð um hollt
mataræði og hvernig fara ætti
að því að halda sér ungum, þrátt
fyrir að vera komin af léttasta
skeiðinu. Mikill fjöldi fólks
leitaði ráða hjá Ingu.
Það gustaði um landann þeg-
ar Inga var hér á ferð í febrúar
og það hefur örugglega oft gu-
stað í kringum Ingu. Við
spurðum hana út í æskuárin í
Keflavík og það sem hún hefur
verið að fást við á erlendri
grundu.
Heysátur og kvik-
mynda-sýningar
„Eg er fædd í Sandgerði en
fluttitil Keflavíkur þegarég var
þriggja eða fjögurra ára. For-
eldrar mínir eru þau Jenný Ein-
arsdóttir og Ámi heitinn Þor-
steinsson".
-Hvemig voru æskuárin á
Suðumesjum?
„Það var ýmislegt brallað á
æskuárunum í Keflavík. Við
krakkamir lékum okkur í hey-
sátunum á sumrin og það var
farið í berjamó í heiðina á
haustin ásamt ýmsu öðru sem
við tókum okkur fyrir hendur.
Þegar ég var ung var ekki ein
einasta malbikuð gata í Kefla-
vík og kvikmyndasýningar í
mesta lagi einu sinni í mánuði.
Ein besta vinkona mín á
æskuárununt var Anna Þor-
grímsdóttir. Það var alltaf
skemmtilegt að koma heim til
hennar, þar sem hún var eina
bamið í fjölskyldunni. Mér
þótti gaman í skólanum. Her-
mann Eiríksson var skólastjóri
og meðal bekkjarsystkina
minna voru Ellert Eiríksson
bæjarstjóri og Guðfinnur Sig-
urvinsson fyrrverandi bæjar-
stjóri. Við vorum í fyrsta
bekknum þegar Gagnfræða-
skólinn í Keflavík tók til starfa
og þar af leiðandi fyrsti bekk-
urinn sem útskrifaðist úr þeim
skóla“.
Gaman í skáta-
starfinu
-Vaknaði áhugi þinn á lík-
amsrækt fljótt?
„Eg hef alltaf haft áhuga fyrir
ræktun líkamans og lærði
snemma að synda. Arinbjöm
Þorvarðarson kenndi mér að
synda í görnlu útilauginni, en
þegar komið var í innilaugina
var það Guðmundur Ingólfsson
sem annaðist kennsluna. Ég tók
sundið alltaf voðalega létt og
var ekki í því af neinni alvöru.
Mér þótti gaman að synda og
vann reyndar minn fyrsta af-
reksbikar þegar ég var ellefu ára
gömul,“ sagði Inga og hélt
áfram að rifja upp gamla tíma
hér heirna á Fróni:
„Ég starfaði einnig mikið í
skátahreyfingunni, þar sent Jó-
hanna Kristjánsdóttir var við
stjórnvölinn. I skátahreyfíng-
unni eyddi ég m.a. nokkrum
sumrum að Úlfljótsvatni. Lífið
snérist um þrennt hjá mér á
þessum árum. Það var skólinn,
skátamir og sundið. Nú hef ég
mikinn áhuga á amerískum fót-
bolta og körfuknattleik, en á
unglingsámnum fór lítið fyrir
áhuga mínum á boltaíþróttum".
Umferðarslys
breytti lífinu
-Þér var boðin þátttaka í
Fegurðarsamkeppni Islands, en
lítið varð úr því. Segðu okkur
aðeins frá því.
„Þetta var árið 1956, en þá
var ég sautján ára gömul. Mað-
ur að nafni Einar Jónsson, sem
hafði umsjón með keppninni,
hafði samband við mig og
spurði hvort ég væri ekki til í að