Víkurfréttir - 18.12.1997, Side 62

JÓLA- HVAÐ?
Hann er einn afþeim sem lætur alltaf vaða og gerir
aldrei neitt með hangandi hendi. Allt frá fiskverkun og
útflutningi til hrossa- og sauðfjárræktar. Brynjar Vil-
mundarson er maður sem kann að vinna fyrir sér
enda segist hann hafa fengið ríkulegan skammt af
sjálfsbjargarviðleitni í vöggugjöf.
Hulda G. Geirsdóttir hitti Brynjar á heimili hans í Kefla-
vik og ræddi við hann um lífið, vinnuna og
áhugamálin.
LEIDDIST í KEFLAVÍK
Einn af örfáum kostum við
aðaka Reykjanesbrautina dag
hvem er að oft gefst næði til
að velta fyrir sér lífinu og til-
verunni. Ofáar vísur og heilu
söngtextamir hafa líka fæðst
þar þótt þeir gleymist reyndar
oftast áður en þeim er komið á
blað.
Sem ég paufaðist í slabbinu
inneftir um daginn ( aftastur í
30 bíla röð undir ömggri for-
ustu manns sem trúlega var á
slétturn dekkjum ) fór ég að
velta fyrir mér jóla „stemm-
ingunni" sem kölluð er, og
hver væri hin dæmigerða ís-
lenska jólastemming ( typpi-
cal Christmas stemming eða
svoleiðis)
Hvað sem annars má segja
um slysadeildina, þá verður
maður dálítið kaldhæðinn af
vinnunni þar. Síðustu vikumar
fyrir jól koma áberandi margir
„gestir” til okkar eftir
jólaglöggsboð, úr árekstrum
af þvf þeir reyndu að fara yfir
á rauððu Ijósi „ af því það er
svo mikið að gera við jóla-
undirbúninginn maður “ ! eða
vegna þess að þeir slasa sig á
annan hátt í öllum hamagang-
inum kringum það sem á að
vera hátíð friðarins.
Ég hef því komist að því, að
hin hefðbundna jólastemming
á íslandi sé það að vera að
deyja úr stressi og skap-
vonsku yfir öllu því sem
ólokið er alveg þar til klukk-
una vantar 5 mínútur í sex á
Aðfangadag jóla. Það þarf að
gera svo ótal margt, kaupa,
elda, baka og pakka inn. Ann-
ars koma jólin jú ekki.
Ég er reyndar svo heppinn að
HRAFNKELL
ÓSKARSSON SKRIFAR
hafa öðlast ákveðna fjarlægð
frá þessu öllu. Að hluta til er
það að þakka foreldrum mín-
um elskulegum og einnig bú-
setu erlendis, sem styrkti mig
í því að láta ekki íslenskt
jólaæði renna á ntig þessar
síðustu vikur ársins.
Aftur á móti reyni ég að ftnna
aftur bamið í sjálfum mér og
gleðjast yfir því einfalda sem í
kringum mig er. Er ekki gamli
jólasveinninn sem stelpumar
gerðu meira virði en annað
skraut sem ég á ( þó auðvitað
sé hann raunar forljótur í ann-
ara augum)
Eitt er það sem hefur glatt mig
mikið árin á Suðumesjum og
hjálpað mér að halda vissu
jarðsambandi. Deildarstýrur
almennu deildarinnar og ég
ákváðum á sínum tíma að
gera eitthvað til tilbreytingar
fyrir einkanlega þá skjól-
stæðinga okkar sem dvalið
höfðu langdvölum á deildinni
fyrir jólin. Þetta hefur síðan
verið árviss atburður og um
næstu helgi verður kveðjuhá-
tíðin mín, en væntanlega taka
aðrir þetta að sér í framtíðinni.
Við einfaldlega komum með
að heintan smákökur og slíkt
svo og efni í jólaglögg. Pottur
er fenginn að láni frá sjúkra-
húsinu og svo er hitað glögg,
sjúklingunum boðið upp á
heimabakað með , lesin jóla-
saga, sungið og spilað á harm-
onikku.
Ekki þættu þetta nú rismikil
skemmtiatriði hjá okkur býst
ég við, en ánægja og þakklæti
eldra fólksins er ekki minni
fyrir það. Og einhvem veginn,
nákvæmlega þarna upplifir
maður hina réttu jólastemm-
ingu, í santveru og í því að
finna gleði og hlýju hvert hjá
öðru. Jólastemmingin ? Hún
fæst ekki á Hafnargötunni,
heldur er í rauninni hálfgerður
smitsjúkdómur sem þú færð
frá öðrum, en dafnar ekki full-
komlega nema þú náir því að
smita aðra sjálfur.
Beztu óskir um ánægjuleg jól;
Hrafnkell.
Brynjar er fæddur í Ólafsfírði
árið 1937, en lluttist til Kefla-
víkurárið 1952, þá fimmtán
ára. Honum leiddist afskap-
lega á Suðumesjum til að
byrja með, en segir það fljótt
hafa breyst og sér hafi líkað
mikið vel að búa í Kellavík
alla tíð. "Ég byrjaði snemma
að vinna fyrir norðan," segir
Biynjar, "og kunni snemma til
flestra verka er tengdust sjáv-
arútvegi. Fyrsta staifið mitt
hér fyrir sunnan var hjá Jóni
heitnum Eyjólfssyni, í netum
og svo komst ég í vinnu upp á
Keflavíkurflugvelli um vetur-
inn." Biynjar byrjaði fljótt að
bjarga sér og laug sig upp á
völl eins og hann kallar það
sjálfur. "Ég sagðist vera eldri
en ég var og fékk þar með
vinnu. I þá daga vom engar
kennitölur og því ekki auðvelt
að fylgjast nákvæmlega með
aldri manna. Ég var hins veg-
ar aldrei mikið fyrir að vinna
þama á vellinum og fór aftur í
vinnu í netum, hjá Maigeiri
Jónssyni og vann mikið fyrir
hann í fjölda ára."
ALDREI ÞEGIÐ STYRKI
Brynjar kynntist Kristínu
konu sinni ungur og hann var
rétt orðinn 17 ára þegar fyrsta
bamið kom í heiminn og ann-
að þegar hann var rétt tæpra
nítján ára. "Þetta slapp nú allt
saman þó engar væm bama-
bætumar og aldrei datt mér í
hug að biðja einhvem annan
um að passa bömin. né borga
með þeim, hvað þá að koma
þeim inn á einhver dagheim-
ili. Þriðja bamið kom nokkru
síðar og ég mundi ekki vilja
breyta neinu hvað það varðar,
þetta gekk allt saman og ég sé
ekki eftir neinu. Menn þroska
ábyrgðaitilfinningu sína mis
snemma, en hjá okkur gekk
þetta upp." Sjálfstæð atvinna
var alltaf stefnan hjá Brynjari
og hann hefur aldrei verið á
launaskrá neins staðar, utan
nokkuira mánaða á flugvellin-
um og í hraðfrystihúsinu
Jökli. "Ég hugsa að það sé
voða notalegt að vera á launa-
skrá, en ég bara þekki það
ekki. Maður gerði bara ekki
kröfur um annað en það sem
maður gat veitt sér. Við bjugg-
um í lélegu húsnæði og það
hvarflaði bara aldrei að manni
að fara að reyna að fá ein-
liverja íbúð sem borgin eða
Keflavíkurbær væm að bygg-
ja. Enda er þetta styrkjakerfi
bara eitthvað sem nútímafólki
tamt. Ef farið er fimmtíu ár til
baka þá voru allir miður sín ef
þeir þurftu að leita aðstoðar.
Nú keppast allir við að vera
sem mest á opinberu fram-
færi! Svonaernú breytingin
orðin og kannski á þetta bara
að vera svona, en þetta liöfðar
ekki til mín, enda fékk ég ekki
uppeldi upp á það."
MIKIL HÍRÆFNI
Eftir að hafa unnið sjálfstætt í
netum stofnaði Brynjar fyrir-
tæki um netaverkstæði ásamt
Andrési Færseth. Vilmundur
Rögnvaldsson, faðir Brynjars,
vann með þeim og þeir félag-
amir fóm út í að byggja við
Njarðvíkurbraut. "Við byrjuð-
um í gamla netaverkstæðinu
sem við pabbi byrjuðum að
byggja, og Andrés keypti hlut
föður míns í því. Það var rétt
fyrir ofan lögreglustöðina sem
nú er." Útgerðina keyptu þeir
Andrés af Guðfinnsbræðmm
um áramótin '65- %66 og
ráku svo unt árabil bæði neta-
verkstæðið. sem Andrés sá
um, og útgerðina, sem Brynj-
ar sá um. "Þetta þótti mikil bí-
ræfni og maður veðsetti nán-
ast allt sem maður átti. Á
þessum tíma var mikil niður-
sveifla í kringum sjávarútveg-
GRÆNASINN 40 ARA
Um þessar mundir eru rétt 40 ár
síðan fyrstu íbúarnir fluttu í
Grænásinn á Kefiavíkurfiugvelli.
Af því tilefni ætla Grænásbúar að
hittast í Stapanum í Njarðvík laug-
ardagskvöldið 3.janúar 1998.
Vegna staðsetningar varð Grænás-
inn sérstakt samfélag þar scnt ntik-
il samheldni myndaðist meðal íbú-
anna og er enn. Öll eigum við, sem
höfunt búið þar. margar góðar
minningar tengdum Grænásnunt.
Til dæmis voru áramótabrennumar
okkar einstakar og ógleyntanlegar
flestum. Aðgangseyrir er kl. 1000
og em þá innifaldar léttar veiting-
ar. Einnig verður barinn opinn fyr-
ir þá sent þess óska. Húsið opntir
kl. 20.00 en dagskráin hefst kl.
21.00. Þið sem bjugguð eða búið í
Grænásnum mætið endilega og
hittið gamla vini og kunningja. Ef
einhverjar spurningar vakna þá
hafið samband við; Einar Ara í s.
421-3613. Stefán Thordersen í s.
421-2520 eða Kristínu Kristjáns-
dóttur (litlu) í s. 421 -5734.
Stöðuprófí FS verða haldin sem hér segir:
Mánudaginn 5. janúar 1998 kl. 18:00:
Enska
Þriðjudaginn 6. janúar 1998 kl. 18:00:
Danska, norska, þýska og sænska
Miðvikudaginn 7. janúar 1998 kl. 18:00:
Stærdfrædi
Fimmtudaginn 8. janúar 1998 kl. 18:00
Italska og spænska
Hvert próf kostar kr. 2.000.- sem greidist um leid
og próf er tekið.
Skrá þarf í stöðuprófin fyrir 30. desember n.k.
A ðstoðarskólameistari.
JOLABLAÐ
Víkurfréttir