Morgunblaðið - 07.05.2016, Side 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MAÍ 2016
✝ Ólafur Jóhann-es Friðriksson,
sjómaður og vöru-
bílstjóri, fæddist á
Hólmavík 2. apríl
1962. Hann lést í
sjóslysi 25. apríl
2016.
Foreldrar hans
eru Friðrik Arthúr
Guðmundsson, f. 6.
desember 1933, og
Bjarnveig Jóhanns-
dóttir, f. 18. febrúar 1942, d.
17. nóvember 1982.
Ólafur var næstelstur sjö
systkina. Systkini hans eru
Guðmundur, f. 26. nóvember
1960, Sigurður Kristinn, f. 13.
júlí 1964, Röfn, f. 2. desember
1965, Fjóla Stefanía, f. 20. febr-
úar 1968, Vala, f. 4. apríl 1969,
rún Ingadóttir, f. 30. júní 1992.
4) Jón Arnar, fæddur 8. októ-
ber 1992. 5) Arna Margrét, f.
21. maí 1994, sambýlismaður
hennar er Júlíus Gestsson, f. 9.
september 1994. Dóttir þeirra
er Lára Eir, f. 14. september
2014, einnig eiga þau von á
öðru barni í júlí næstkomandi.
Ólafur ólst upp með foreldr-
um og systkinum á Hólmavík.
Eftir grunnskóla stundaði hann
nám við Fjölbrautaskólann á
Akranesi. Ólafur hóf byggingu
íbúðarhússins að Kópnesbraut
25 á Hólmavík með konu sinni
árið 1985 og bjó þar upp frá
því. Ólafur starfaði um tíma
hjá Vélsmiðjunni Vík á Hólma-
vík, en síðan tók sjómennskan
við. Hann var á frystitogar-
anum Hólmadrangi ST-77 á ár-
unum 1983-1990 en upp frá því
hjá Sæfari ehf. Ólafur rak
vörubifreið á sumrin síðastliðin
ár.
Útför Ólafs fer fram frá
Hólmavíkurkirkju í dag, 7. maí
2016, klukkan 14.
og Rut, f. 11. októ-
ber 1978.
Eftirlifandi kona
Ólafs er Lára Jóns-
dóttir, fædd 27.
október 1964. For-
eldrar hennar eru
Jón Kristinsson, f.
17. júní 1942, kona
hans er Finnfríður
Pétursdóttir, f. 15.
mars 1942, og Au-
rora Cody, fædd 2.
júlí 1942. Börn Ólafs og Láru
eru: 1) Örvar, f. 10. júlí 1984,
sonur hans er Guðlaugur Aron,
f. 20. október 2015. 2) Unnur
Eva, f. 9. febrúar 1989, sam-
býlismaður hennar er Sölvi Þór
Baldursson, f. 1. september
1982. 3) Bjarnveig, f. 7. janúar
1991, unnusta hennar er Guð-
Elsku Óli minn.
aðkoman var hrikaleg
englar himins flykktust að
englar himins grétu í dag
allt var brotið, hljótt og kyrrt
veröldin sem viti firrt
englar himins grétu í dag
sorgin bjó sig heiman að
allt var kyrrt og allt var hljótt
miður dagur varð sem nótt
sorgin bjó sig heiman að
englar himins grétu í dag, í dag
allt var kyrrt og allt var hljótt
öllu lokið furðu fljótt
englar himins grétu í dag, í dag
(KK)
Lára.
Elsku besti pabbi minn.
Tekinn frá okkur allt of ungur.
Það óma ennþá í mér orðin „nei
mamma, nei mamma, nei
mamma“ þegar hún hringdi í
Veigu systur með fréttirnar af
þér. Það eru ekki orðin sem trufla
mig heldur tónninn í röddinni
hennar, svo stoppaði tíminn. Allt
virtist glatað og ónýtt. Hérna
ætla ég ekki að kafa í neinar til-
finningar enda hefur það aldrei
verið okkar stíll. Ég vil frekar
þakka þér fyrir að hafa verið þú.
Fyndinn, skemmtilegur, stríðinn
og jafnvígur í eldhúsinu sem og í
bílskúrnum. Þú varst hjálpsamur
og vingjarnlegur og eru það kost-
ir sem eru ekki sjálfgefnir. Hver
annar en þú myndi eyða heilu
kvöldi í að gera við snjósleða hjá
kærasta systur sinnar eftir að
sami aðili keyrði á glænýja bílinn
hjá afa. Þetta voru þeirra fyrstu
kynni.
Ég gæti haldið endalaust
áfram. Takk fyrir að kenna mér
allt sem þú kenndir og sýna mér
þolinmæðina til að læra sjálfur.
Ég mun ávallt líta upp til þín.
Full kirkja í lítilli kyrrðarstund af
grátandi fólki segir ýmislegt um
þann mann sem þú hafðir að
geyma, þú varst vinur allra. Leið-
inlegast finnst mér að sonur
minn, litla frænka mín og litla
ófædda krílið fái ekki að kynnast
þér því þú varst frábær afi. Ég
veit að amma tók vel á móti þér
og þið hafið það gott. Við vitum
öll að þú hefðir ekki viljað þetta
umstang í kringum jarðarförina,
grínaðist með að vilja bara láta
bara setja þig í poka og henda
þér í sjóinn þegar þar að kæmi en
öll héldum við að það yrði eftir
fimmtíu ár hið minnsta, en fyrst
svona fór þá viljum við vanda til
verks enda er þetta meira fyrir
okkur en þig. Við höfum setið
mörg kvöldin frá þessum örlaga-
ríka degi við að undirbúa jarð-
arför og hlegið og grátið til skipt-
ist að rifja upp sögur. Ofboðslega
finnst mér erfitt að sjá fjölskyld-
una mína svona sorgmædda og
auma.
Mikið ofboðslega er ég feginn
og stoltur af því að þú varst svo
harður að halda þér á floti með
steininn flæktan um fótinn og
mikið ofboðslega er ég stoltur af
Sigga frænda að vera svona klók-
ur og hraustur að koma þér einn
síns liðs aftur um borð. Það hefði
verið margfalt verra ef þú hefðir
týnst í hafið. Ég mun ávallt muna
eftir þér og elska þig.
Þinn sonur,
Örvar.
Elsku pabbi minn.
Þetta var hræðilegt slys og ég
mun aldrei gleyma þessum degi.
Þó svo að þetta hafi endað svona
þá er Siggi frændi hetjan mín að
hafa komið þér um borð og við
fengið að jarðsetja þig í dag. Þú
varst ekki bara pabbi minn held-
ur líka besti vinur minn. Þú varst
svo fyndinn, skemmtilegur og
stríðinn.
Þegar við Sölvi byrjuðum sam-
an þá fannst þér gaman að henda
í mig Bændablaðinu, það var mik-
ið grín.
Þú hafðir mjög gaman af elda-
mennsku en þér þótti gott þegar
ég bauðst til þess að elda fyrir
okkur. Þú gast setið fyrir framan
fréttirnar í kannski tíu mínútur
og svo varstu kominn inn í eldhús
til mín að skipta þér af og leið-
beina mér, það var gaman. Það er
svo tómlegt hérna heima án þín.
Ég elska þig.
Þín dóttir,
Unnur Eva.
Elsku pabbi.
Þú varst tekinn frá okkur allt
of snemma. Þegar okkur var sagt
að þú værir dáinn var eins og tím-
inn hefði stoppað. Dagarnir eftir
andlát þitt liðu eins og klukku-
tími og hver klukkutími leið eins
og heill dagur. Þetta er svo
óraunverulegt.
Þú varst svo yndislegur, frá-
bær pabbi og vinur. Ég gat alltaf
treyst á þig og þú varst alltaf til
staðar fyrir mig. Ég á svo ótrú-
lega margar góðar minningar um
þig og er svo þakklát fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Ein af mínum uppáhaldsminn-
ingum um þig var þegar við vor-
um kannski búin að fá okkur smá
í glas. Þú sagðir að þér þætti svo
vænt um mig. Svo dróstu lítinn
ventil upp úr vasanum og gafst
mér af því þú elskaðir mig svo
mikið.
Þú varst svo heimakær og það
var alltaf svo gott að koma heim í
frí. Hvort sem það var að kúra
upp í sófa með þér, hjálpa þér að
elda eða fara í göngutúra, þá fór
ég alltaf endurnærð frá Hólma-
vík.
Mér þykir ótrúlega vænt um
veturinn sem við vorum tvö
heima.
Þú vildir ekkert að ég væri að
þvælast til annarra landa, vildir
helst bara hafa mig heima. Þá
fann ég hvað samband okkar var
gott. Þú studdir mig samt í öllu
sem ég tók mér fyrir hendur. Þú
spurðir mig oft: „Hvernig gengur
í skólanum, B.“ Og sú setning
ómar í höfðinu á mér nú þegar ég
legg lokahönd á ritgerðina mína.
Þegar ég kynntist Guðrúnu
minni kom það mörgum á óvart
að ég hafði eignast kærustu. Þú
settir það aldrei fyrir þig og varst
henni afar góður.
Ég elska þig pabbi, þín er og
verður sárt saknað. Þú ert besti
pabbi í heimi.
Þín dóttir,
Bjarnveig.
Elsku pabbi minn, tengda-
pabbi og afi. Við vorum nýkomin
heim til Akureyrar eftir fimm
daga dekur hjá ykkur á Hólma-
vík þegar ég fæ símtal frá
mömmu um að þú hefðir dáið. Ég
pakkaði í töskur þolinmóð og ró-
leg, ég beið eftir því að mamma
myndi hringja aftur og segja að
þetta hefði verið hræðilegur mis-
skilningur og þú værir á lífi. Ég
trúi því ekki enn að þú sért farinn
frá okkur og finnst eins og ég eigi
alltaf von á þér heim. Við, litla
fjölskyldan, vorum búin að
ákveða það að flytja til ykkar
mömmu í rúmt ár. Þú varst orð-
inn rosalega spenntur bæði fyrir
flutningum og litla júlíkrílinu. Þú
varst yndislegur pabbi og æðis-
legur afi. Ég man alltaf eftir því
þegar við vorum heima um
páskana. Þú varst orðinn óþolin-
móður eftir að Lára Eir myndi
vakna úr daglúrnum og ég segi
við þig að bíða rólegur og leyfa
henni að sofa til þrjú. En þú ferð
út, setur höfuðið inn í vagninn og
bíður eftir að hún vakni svo ferðu
inn og bíður við gluggann. Svo
loksins þegar hún gefur frá sér
hljóð hleypur þú út og kallar „
hún er vöknuð, hún er vöknuð“ og
tekur hana inn.
Elsku pabbi, við söknum þín
og litla afastelpan þín spjallar við
myndir af þér og leitar að þér út
um allt hús og skilur ekkert í því
hvar þú ert.
Elskum þig,
Arna Margrét, Júlíus
og Lára Eir.
Elsku Óli.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Óli okkar. Við biðjum
góðan Guð og alla góða vætti að
vaka yfir og styrkja Láru þína og
börnin ykkar.
Hvíldu í friði.
Ástarkveðja,
þín systir,
Rut, Jóhannes og börn.
Ólafur Jóhannes
Friðriksson
„Komdu sæl,
þetta er Heba,
hvað segirðu gott,
elskan mín.“ Með
þessum orðum
heilsaði hún frænka mín mér
alltaf, hinum megin á línunni.
Með sinni skýru og hljómþýðu
rödd.
Það teygðist stundum á sam-
tölunum því umræðuefnið var
ærið. Að fá fréttir af börnunum
mínum og barnabörnum var
efst á baugi, enda Hebba mín
forvitin um hagi fólksins síns,
fjölskyldunnar allrar, vildi vita
hvað hennar fólk var að „be-
driva“.
Hebba frænka, ég hafði sér-
stakt leyfi til að kalla hana
Hebbu, var á unglingsaldri
þegar ég fæddist og því aldurs-
munurinn nokkur en einhvern
veginn var það þó svo að á milli
okkar var ekkert kynslóðabil.
Allt frá því ég fluttist með
henni, Helga og strákunum,
Jonna, Bóba og Helga Gunnari,
til Englands, á fyrsta „póst“
þeirra hjóna, ég þá 17 ára göm-
ul, var samband okkar eins og
bestu vinkvenna. Það var mitt
lán og þá lífsreynslu þakka ég
frænku minni af heilum hug.
Tíminn með Hebbu, Helga og
strákunum í London mun aldr-
ei gleymast, þar bundumst við
öll tryggðaböndum og vinskap
sem varað hefur alla tíð.
Hún frænka mín var glæsi-
leg kona, hvort heldur í bú-
staðnum á Iðu eða Bessastöð-
um með tignarfólki, eða í
störfum sínum sem sendi-
herrafrú eða amma í feluleik.
Alltaf svo fallega klædd, vel
snyrt, smekkleg, smart, klár og
kímin og ótrúlega skemmtileg,
hrókur alls fagnaðar. Það hefur
komið sér vel fyrir litlu frænku
að eiga Hebbu að þegar að-
stæður kröfðust síðra kjóla og
tilheyrandi.
„Æi, komdu og kíktu í skáp-
inn … þú velur þér einhvern
klæðilegan“. Hún vildi líka
tryggja að frænka litla væri
smart í tauinu.
Hafðu hjartans þökk, elsku
góða, ljúfa, fallega frænka mín,
fyrir allt. Það er svo ótal margt
sem ég hef þér að þakka, það
er líka svo ótal margt sem við
áttum eftir að tala um.
Þú kvaddir snögglega, öllum
að óvörum, kannski var það
svolítið í þínum anda. En allt of
fljótt. Ég mun halda minningu
þinni á lofti, minningu um
ógleymanlega konu, sem svo
sannarlega setti mark sitt á líf
mitt og störf. Og kenndi mér
svo margt og mikið um lífsins
gátu.
„Bless, elskan mín, guð
geymi þig og ég bið að heilsa,“
sagðir þú ætíð þegar þú kvadd-
ir mig. Nú eru þetta kveðjuorð-
in mín til þín.
Hafðu þökk fyrir dásamlega
samfylgd.
Helga, Jonna, Bóba, Helga
Gunnari, Oddu, Katrínu Tönju
og fjölskyldum ykkar bið ég
blessunar og þess að þið öðlist
styrk og æðruleysi í sorg og
söknuði.
Blessuð sé minning Hebbu
frænku.
Jóna Dóra.
Með sárum trega kveðjum
við kæra vinkonu, Hebu, sem
svo óvænt er horfin á braut.
Kynni okkar hófust þegar
hún varð sendiherrafrú í Lond-
on árið 1989. Er ekki að orð-
lengja það að frá fyrsta degi
var eins og hún hefði verið
Hervör Jónasdóttir
✝ Hervör Jón-asdóttir fædd-
ist 18. september
1943. Hún lést 15.
apríl 2016. Hervör
var jarðsungin 26.
apríl 2016.
hluti af fjölskyldu
okkar um langan
aldur. Alltumvefj-
andi hlýja hennar,
umhyggja og glað-
værð snart hjörtu
okkar með þeim
hætti. Þessa við-
móts hennar og
þeirra hjóna
beggja, svo sam-
valin sem þau voru
í þessum efnum
eins og öðrum, naut samfélag
Íslendinga í London í ríkum
mæli.
Á þeim árum, fyrir internet,
var það ákaflega samheldið og
ótrúlega einangrað, finnst okk-
ur í dag, frá vinum og ætt-
mennum heima á Fróni. Það
var því ekki lítils virði að fá
þessi glæsilegu hjón til að leiða
hópinn og til forsvars fyrir land
og þjóð. Gestrisni þeirra, fé-
lagslyndi og góðvild var ann-
áluð og setti mark á samfélag
okkar Íslendinganna. Fyrir það
allt eiga margir mikið að
þakka.
Þrátt fyrir það að oft væri
vík á milli vina rofnaði aldrei
sambandið við Hebu og Helga.
Oft buðu þau til samfélags í
sumarbústaðnum við Iðu þegar
svo bar við að við værum öll á
landinu. Þar var þjónustu
sendiráðsprestsins óskað við
skírnir og brúðkaup og þaðan
var gengið til veiða þegar svo
bar undir. Og eftir að við hjón-
in fluttum heim til Hóla voru
þau Heba og Helgi gestir okkar
og þó miklu sjaldnar en við
hefðum óskað. Af öllum þessum
samskiptum okkar við þau
heiðurshjón eigum við einstak-
lega ljúfar og dýrmætar minn-
ingar.
Með Hebu er gengin einstök
heiðurskona. Það voru forrétt-
indi að fá að eiga hana að vini.
Blessuð sé minning Her-
varar Jónasdóttur og blessuð
séu þau öll sem hún unni.
Margrét og Jón Aðalsteinn.
„Hamingjan er takmark
mannlegrar tilveru og tilgang-
ur lífsins“. Þessi orð eru eignuð
Sókratesi og enn í fullu gildi,
tímalaus og óumbreytanleg.
Orð Sókratesar um hamingj-
una koma mér í hug þegar ég
kveð eftirminnilega samferða-
konu, Hervöru Jónasdóttur,
Hebu, konu sem við kveðjum
nú með miklum söknuði. Sam-
ferð okkar er lokið og fundirnir
verða ekki fleiri, en eftir standa
spor hennar og lengi lifir minn-
ing um konu sem skipti máli,
konu sem bar hróður lands síns
í öllum þeim löndum þar sem
hún bjó og starfaði við hlið eig-
inmanns síns, Helga Ágústs-
sonar, fyrrverandi sendiherra
og ráðuneytisstjóra. Hún bar
sig með reisn, var fagmaður
fram í fingurgómana, hugði að
verkum sínum og umvafði fjöl-
skyldu sína kærleika. Það sem
einkenndi hana voru sterk lífs-
gildi sem markaði lífsstefnuna
eins og hún hefði áttavita sem
aldrei brást.
Tengsl þessa áttavita við
kristna trú urðu mér ljós kvöld
eitt þegar hún bað mig um að
halda ræðu hjá Hvítabandinu.
Sjálf var hún þar í forystu,
setti fund, stjórnaði honum og
flutti glæsilega ræðu. Þar birt-
ist hún í hlutverki leiðtoga og
stjórnanda.
Hún geislaði af formfestu,
skapfestu og einlægri trú. Þar
lá grunnurinn að lífi hennar og
lífsgildum. Lykillinn að því hve
vel hún ræktaði garðinn sinn
og gætti að eigin orðspori og
landsins síns. Það var sterk og
ógleymanleg upplifun að sjá
hvernig þetta tengdist hinni
síglöðu Hebu, því gleðin og
hamingjan eru ekkert yfirborð,
útgeislunin var í samræmi við
það sem líf hennar byggðist á.
Í hverju felst hamingjan? Er
sá maður ekki hamingjusamur
sem finnur tilgang með lífi
sínu, upplifir að hann tilheyri
heild, nýtur náinna tengsla við
þá sem honum þykir vænt um,
lifir í góðri sátt og kann þá list
að samgleðjast öðrum? Ætli
þeir sem gerst þekkja myndu
ekki samþykkja að þetta var
vegarnesti Hebu á lífsleiðinni,
alltof stuttri lífsleið, því hún
hafði verk að vinna og fram-
tíðin virtist blasa við henni og
fleiri afkomendur biðu hennar,
mömmunnar og ömmunnar og
ástkæru eiginkonunnar sem
átti óþrjótandi kærleika og
stóran ættgarð sem þarfnaðist
nærveru hennar og gjafa. En
þó kærleikurinn væri óþrjót-
andi er lífið ekki endalaust og
skjótt skipast veður í lofti.
Æviskeið Hebu er á enda
runnið.
Við sjáum hana ekki framar
laða til sín fólk í stórum sölum
þar sem margir eru saman
komnir og allir hafa fundið fyr-
ir nærveru hennar. Á hennar
fund komum við ekki framar,
njótum ekki þess lengur að
smitast af því jákvæða and-
rúmslofti sem fylgdi henni,
vera á góðra vina fundi. Röddin
hennar lifir innra með okkur,
en hún er hljóðnuð.
Langri samferð er lokið.
Samferð sem hófst á Aragöt-
unni fyrir fimmtíu árum, stóð í
London þegar þau Helgi
bjuggu á Makepeace Avenue í
miðju þorskastríðinu, hlykkjað-
ist svo í gegnum áratuga sam-
ferð í utanríkisþjónustunni og
eftir það á ógleymanlegum
kvöldum, löngu símtali um jólin
og tilhlökkun um næsta fund.
Við Kjartan vottum Helga
Ágústssyni og aðstandendum
öllum okkar dýpstu samúð.
Sigríður Ásdís Snævarr og
Kjartan Gunnarsson.
Góð kona er gengin. Við
kynntumst Hervöru Jónasdótt-
ur, Hebu, þegar örlögin höguðu
því þannig að við héldum til
starfa í Washington D.C. sum-
arið 2004, þar sem Jóhanna
starfaði tímabundið í sendiráði
Íslands. Á þessum tíma voru
Helgi og Heba sendiherrahjón
Íslands í Bandaríkjunum.
Það er okkur ógleymanlegt
hvað Helgi og Heba tóku okkur
vel.
Á þessum tíma voru þau
hokin af reynslu vegna starfa
sinna fyrir land og þjóð nær
allan sinn starfsaldur, bæði
innan lands og utan, en við vor-
um hins vegar að stíga okkar
fyrstu skref.
Helgi og Heba hefðu hæg-
lega getað verið foreldrar okk-
ar en aldrei fundum við fyrir
kynslóðamun – nema einna
helst að við vorum ekki fædd
eða mjög gömul þegar þorska-
stríðið var í hámæli, sem þau
voru í návígi við. Við gátum
rætt löngum stundum um
Churchill og góða tónlist. Og
svo voru þau óspör á að miðla
af reynslu sinni – og það var
svo gaman að vera með þeim.
Heba var glæsileg og klár
kona með báða fætur á jörð-
inni. Hún lagði ávallt gott til
málanna, gekk í þau verk sem
þurfti og sómdi sér vel hvar
sem var.
Hún var glæsilegur fulltrúi
Íslands erlendis. Það var ómet-
anlegt fyrir okkur unga fólkið
að fylgjast með henni, hvort
sem það var í boðum með ís-
lenskum og erlendum ráða-
mönnum, ferðamönnum á leið
til Íslands, kynningu á íslenskri
menningu erlendis, eða í hvaða
samhengi sem var. Alls staðar
var hún á heimavelli, glæsileg-
ur fulltrúi, jákvæð og geislandi.
Helgi og Heba voru samhent
og glæsileg hjón, með lífsgildin
á hreinu og góðan húmor, og
svo ánægð hvort með annað.
Þau voru flott teymi og það