Morgunblaðið - 05.11.2016, Blaðsíða 31

UMRÆÐAN 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. NÓVEMBER 2016
leiðinni þangað skoðuðum við Vatns-
leysufoss í landi jarðarinnar Vatns-
leysu. Þessi foss var mikil uppgötv-
un fyrir þátttakendur, sem aldrei
höfðu séð þennan glæsilega og mikla
foss fyrr. Í Skálholti hittum við
Kristján Val aftur og drukkum kaffi.
Boðið var upp á ketilkaffi eins og á
dögum Maurers 1858, því pokakaffi
kom ekki til sögunnar fyrr en um
aldamótin 1900. Oft er minnst á kaffi
í ferðasögu Maurers og undrast
hann vinsældir þessa drykkjar hjá
landsmönnum. Þegar Íslendingar
kynntust kaffinu lögðu þeir slíka of-
urást við þessa veig að þeir gerðu
hana að þjóðardrykk sínum.
Þjóðsögur og fljótaskrímsli
Frá Skálholti var farið í Hraun-
gerðiskirkju þar sem sagt var frá
þjóðsögum og fljótaskrímslinu í
Hvítá, sem reyndist höfrungur, sem
grafinn var upp hjá Oddgeirshólum.
Ferðalagið endaði í Kaldaðarnesi
þar sem húsráðendur, Ingibjörg Ey-
þórsdóttir, ekkja Gauks óðalsbónda
Jörundssonar, og börn þeirra Guð-
rún og Jörundur ásamt tengda-
dóttur tóku á móti hópnum við
gamla kirkjugarðinn og buðu upp á
púrtvín. Ánægjulegur endir á
skemmtilegu ferðalagi.
Þó að ferðasaga Maurers frá 1858
sé hryggjarstykkið í þessum ferðum
okkar fara þær langt út fyrir ferð
Maurers. Okkar ferðir eru í nútím-
anum, ferðir fólks sem þykir vænt
um land sitt, menningu þess og sögu,
fegurð og náttúru. Fólks sem nýtur
þess að vera til og njóta þess sem við
eigum svo dýrmætt. Ferðasaga
Maurers hjálpar okkur að meta og
halda í heiðri land okkar og sögu.
Fyrir það viljum við virða hann á
móti og leggja rækt við lífsstarf hans
og framlag, sem er hluti af okkar
arfi.
Í þessum tilgangi var í síðasta
mánuði stofnað Konrad Maurer Ver-
ein í München í Þýskalandi. Til
stendur að stofna einnig hér í landi
Konrad Maurer-stofnun til að kynna
verk og lífsstarf Maurers hér á landi
og annars staðar.
Höfundur er stórkaupmaður.
Ljósmynd/Sigurjón Pétursson
Íslandsferð Gengin var sama leið
og Konrad Maurer fór árið 1858.
Upplestur Kristján Valur
Ingólfsson, vígslubiskup, les
úr Morgunblaðsgrein um
Maurer í Þingvallakirkju.
Fasteignir Kaupfélags Kjalarnesþings
við Háholt í miðbæ Mosfellsbæjar
Samkvæmt núgildandi deiliskipulagi fyrir miðbæ Mosfellsbæjar, dagsett 15. des-
ember 2010, eru umtalsverðar breytingar gerðar á stærðum og nýtingu lóðanna
við Háholt 16, 18, 20, 22 og 24. Gert er ráð fyrir að öll hús á lóðunum við Háholt
18, 22 og 24 víki fyrir nýbyggingum samkvæmt skipulaginu. Skipulagið gerir
ráð fyrir að reist verði kirkju- og menningarhús á lóðunum við Háholt 16-18,
eins og þeim er breytt samkvæmt skipulaginu. Þá er gert ráð fyrir byggingu
þriggja hæða verslunar- og þjónustuhúsnæðis auk bílakjallara á sameinaðri lóð
við Háholt 20-22 og fjögurra hæða fjölbýlishúsi auk bílakjallara með verslun/
þjónustu á götuhæð, en íbúðum á efri hæðum á lóðinni við Háholt 24.
Vakin er athygli á því að samkvæmt skipulagslögum eignast sveitarstjórn
forkaupsrétt að fasteignum sem henni er nauðsynlegt að fá umráð yfir til þess
að framkvæma skipulag.
Afar mikilvægt er að tilboðsgjafar kynni sér ítarlega skilmála núgildandi
deiliskipulags, þær kvaðir sem á lóðunum hvíla samkvæmt lóðarleigu-
samningum og öðrum þinglýstum gögnum.
Allar frekari upplýsingar um fasteignirnar er unnt að nálgast á skrifstofu
Fasteignamarkaðarins ehf. Óðinsgötu 4.
Skilanefnd Kaupfélags Kjalarsnesþings áskilur sér rétt til þess að hafna
öllum tilboðum í fasteignirnar.
Háholt 16, Mosfellsbæ,
fastanúmer 233-1094,
landnúmer 178316
Um er að ræða óbyggða
4.152,8 m2 viðskipta- og
þjónustulóð. Réttindi
seljanda byggja á
lóðarleigu-samningi
við Mosfellsbæ frá
19. febrúar 1988. Framsal lóðarleiguréttindanna er háð leyfi bæjarstjórnar
Mosfellsbæjar samkvæmt skilmálum lóðarleigusamningsins og hefur
Mosfellsbær innlausnarrétt að tilteknum skilyrðum uppfylltum samkvæmt
fylgiskjali 1 við lóðarleigusamninginn.
Háholt 22, Mosfellsbæ,
fastanúmer 208-5090,
landnúmer 178318
Um er að ræða 126,9
m2 verslunarhúsnæði
byggt árið 1976,
merkt 01-0101,
ásamt lóðarréttindum
samkvæmt lóðarleigusamningi við Mosfellsbæ frá 19. febrúar 1998 um 1.851,8
m2 viðskipta- og þjónustulóð. Við sölu Kaupfélags Kjalarnesþings á fasteigninni
að Háholti 20, Mosfellsbæ, var 8 metra breitt belti á mörkum lóðanna
Háholts 20 og 22 undanskilið til að útbúa þar bifreiðastæði vegna notkunar á
lóðunum Háholti 22 og 24. Bæjaryfirvöld í Mosfellsbæ hafa hafnað að breyta
lóðarleigusamningum lóðanna til samræmis við samkomulag lóðarhafanna.
Breytt lóðarmörk eru óumdeild milli eigenda Háholts 20 og Háholts 22 en hafa
ekki fengist opinberlega færð.
Háholt 18, Mosfellsbæ,
fastanúmer 208-5086,
landnúmer 178315
Um er að ræða 106,4
m2 verslunarhúsnæði
byggt árið 1960, merkt
01-0101, og hins vegar
130,5 m2 vörugeymslu
byggða árið 1968, merkta 02-0101, ásamt lóðarréttindum samkvæmt
lóðarleigusamningi við Mosfellsbæ frá 19. febrúar 1998 um 1.412,8 m2
viðskipta- og þjónustulóð.
Háholt 24, Mosfellsbæ,
fastanúmer 208-5085,
landnúmer 125635
Um er að ræða 769,2
m2 verslunarhúsnæði
byggt árið 1967, merkt
01-0101, ásamt lóðarréttindum samkvæmt lóðarleigusamningi við Mosfellsbæ
frá 19. febrúar 1998 um 5.242,8 m2 viðskipta- og þjónustulóð.
Fyrir hönd skilanefndar Kaupfélags Kjalarnesþings svf. auglýsir Fasteignamarkaðurinn ehf. eftir tilboðum í eftir-
farandi fasteignir félagsins í Mosfellsbæ.
Tilboðum í eignirnar skal skila fyrir kl. 16.00 föstudaginn 18. nóvember 2016.
Hér er um að ræða fasteignir á svæði sem skilgreint er sem miðbæjarsvæði í aðalskipulagi Mosfellsbæjar 2004–
2024. Þetta svæði er ásamt aðliggjandi svæðum aðal verslunar- og þjónustusvæði sveitarfélagsins, svonefndur
„hverfiskjarni“. Svæðið liggur vel við Vesturlandsveginum og sést vel þaðan.
FASTEIGNA-
MARKAÐURINN
ÓÐINSGÖTU 4, SÍMI 570 4500. OPIÐ VIRKA DAGA KL. 9–17.
fastmark@fastmark.is - www.fastmark.is
Jón Guðmundsson, lögg. fastsali. Guðmundur Th. Jónsson, lögg. fastsali.
– með morgunkaffinu
Fram hefur komið í
fjölmiðlum að erlendir
ísmolar séu seldir í ís-
lenskum verslunum á
mun lægra verði en
þeir íslensku. Jafn-
framt hefur verið
gagnrýnt að uppruna-
land erlendra ísmola sé
ekki sérstaklega til-
greint á umbúðum.
Guðni Ágústsson, fyrr-
verandi alþingismaður
og ráðherra, skoraði á mig „að fara
yfir þessi mál og krefjast vottunar
og ærlegrar merkingar á uppruna-
landinu“.
Mér er bæði ljúft og skylt að
verða við áskorun Guðna. Ég gerði
mér ferð út í búð og skoðaði inn-
fluttu ísmolana og umbúðir þeirra. Í
þeirri verslun sem ég heimsótti voru
upplýsingar um framleiðanda og
upprunaland á umbúðum. Sér-
staklega var tekið fram að ísmol-
arnir væru úr hreinu norsku vatni.
Nú er mér tjáð að í verslunum hér
séu ísmolar frá fleiri löndum og er
talað um Bretland og Bandaríkin í
því efni. Rannsókn mín var ekki vís-
indaleg en hún gefur til
kynna að uppruna-
merkingar á umbúðum
séu til staðar, í það
minnsta á norska ísn-
um.
Það er síðan áleitin
spurning hvers vegna í
ósköpunum verið er að
flytja ís til Íslands? Og
hvernig stendur á því
að erlendur ís sem búið
er að flytja jafnvel þús-
undir kílómetra yfir
hafið í frystigámi getur
verið ódýrari en íslenskur ís, sem
væntanlega er framleiddur úr ís-
lensku lindarvatni? Er álagningin
hjá framleiðendum íslensks íss
svona mikil? Eru kannski við-
skiptatækifæri fólgin í því hjá ís-
lenskum bændum og öðrum athafna-
mönnum að frysta íslenskt
lindarvatn og selja það á vægara
verði en núverandi framleiðendur?
Þó að margar erlendar stórborgir
hafi gripið til þess ráðs að hreinsa og
endurvinna vatn til að dæla því aftur
til notenda sem drykkjarvatni verð-
ur að teljast líklegt að vatn sem er
sagt vera hreint norskt vatn sé feng-
ið úr norskri náttúru fremur en end-
urvinnslustöð, án þess að hægt sé að
fullyrða neitt í þeim efnum.
Margir horfa öfundaraugum til Ís-
lands, sem býr yfir gnægð drykkjar-
vatns á sama tíma og vatnsskortur
gerir vart við sig víða erlendis. Því
kemur það mjög á óvart að unnt sé
að flytja frosið erlent vatn með til-
heyrandi kostnaði og umhverfis-
áhrifum yfir hafið til Íslands og selja
á lægra verði til neytenda en vatnið
sem streymir fram úr fjallalindum
hér um allt land.
En aftur að upprunamerkingum.
Neytendasamtökin hafa lengi barist
fyrir upprunamerkingum á öllum
matvælum og á síðasta þingi Neyt-
endasamtakanna, sem haldið var 22.
október sl., var svohljóðandi áhersla
Neytendasamtakanna samþykkt:
„Neytendasamtökin gera kröfu
um upprunamerkingar á öllum mat-
vælum, hvort sem þær eru í lausu í
verslunum, í neytendaumbúðum,
magninnkaupum (þ.m.t. á ópökk-
uðum varningi), á veitingahúsum
eða í mötuneytum.“
Neytendasamtökin lýsa furðu
sinni yfir því að erlendir ísmolar geti
verið seldir á lægra verði en þeir
sem framleiddir eru hér á landi. Ætli
það sé góður markaður fyrir íslensk-
an sand í Sahara?
Þá getum við eins flutt sand til Sahara
Eftir Ólaf Arnarson »Hvernig getur er-
lendur ís sem fluttur
hefur verið yfir hafið
verið ódýrari en íslensk-
ur ís? Er álagningin hjá
íslenskum framleið-
endum svona mikil?
Ólafur Arnarson
Höfundur er formaður Neytenda-
samtakanna.