Morgunblaðið - 05.11.2016, Blaðsíða 35

hafa átt þennan góða mann sem
afa. Fyrir það er ég þakklátur.
Þegar ég lít til baka og rifja
upp ferðir mínar til Eyja er eitt
atriði sem stendur upp úr. Þann-
ig er að þegar komið var í heim-
sókn á Kirkjubæjarbrautina til
afa og ömmu þá tóku þau alltaf
svo hlýlega á móti gestum sínum.
Gestrisni þeirra var ósvikin.
Meðan amma aðhafðist inni fyrir
og gætti að því að gestirnir
gengju ekki svangir úr húsi að
heimsókn lokinni beið afi á dyra-
pallinum. Þegar komið var í hlað
heilsaði afi með sínum vinalega
og afalega rómi, „Hæ, hæ, elsku
kallinn minn. Ertu þá kominn til
afa?“ Í þessum fáu orðum fólst
svo mikill hlýleiki og vinátta. Mér
þykir þau jafnframt endurspegla
hversu góða nærveru afi hafði því
það var gott að vera í návist afa.
Hann var svo sannarlega vinur
okkar krakkanna. Ég mun vafa-
laust hlusta eftir rödd hans næst
þegar ég kem í heimsókn og leyfi
mér að heyra hlýju kveðjuna
hans.
Þá verður ekki framhjá því
komist að rifja upp tóbaksdósina
og -klútinn hans afa. Honum
þótti nefnilega gott að fá sér örlít-
ið tóbak í nefið öðru hvoru. Dós-
ina var vanalega að finna í brjóst-
vasanum á skyrtunni hans og
klútinn í öðrum buxnavasanum.
Þetta tvennt er órjúfanlegur
hluti afa sem ekki verður komist
hjá að nefna hér.
Þegar litið er til baka er ótal-
margt annað sem rifjast upp sem
gaman væri að skrifa um á þess-
um vettvangi og deila með öðr-
um; ferðirnar í olíu-trailernum,
lundapysjurnar, peyjamótin,
hjólböruferðirnar, kvöldsögurn-
ar um geitina í Heimakletti,
þjóðhátíðir, lundaveislurnar, ára-
mótin 1991, sextugsafmælið með
gjafaköttinn í kassanum o.fl. o.fl.
Ég læt þó staðar numið og varð-
veiti þess í stað minningarnar um
yndislegan afa minn í hjarta
mínu. Baráttu hans við veikindi
sín er lokið og er hann nú kominn
á betri stað þar sem hann fylgist
með okkur. Ég minnist nafna
míns með hlýju og kærleik og er
honum þakklátur fyrir allar góðu
stundirnar. Vegna þeirra er ég
ríkari. Guð geymi hann og varð-
veiti.
Sveinbjörn Claessen.
Eftir 34 ára vináttu og samleið
í lífinu er minn góði vinur og
bróðir, Svenni Hjall, fallinn frá
eftir hetjulega baráttu við illvíg-
an sjúkdóm. Kynni okkar hófust
þegar ég gekk í Oddfellow-stúk-
una Herjólf í Vestmannaeyjum í
febrúar 1982. Þrátt fyrir form-
festuna í Odddfellow-reglunni
hafði hann gaman af að fylgjast
með mér en Hrekkjalómafélagið
var á toppi ferils síns á þessum
árum og Svenni hafði gaman af
að fylgjast með. Svenni var fríður
sýnum, lágur í loftinu og stríðn-
ispúkainnrætið birtist þegar
hann koma kjagandi á móti mér.
Svenni sagði mér óspart til, bæði
þegar ég gerði vel og ekki síður ef
ég fór yfir strikið. Þá tók hann
mig út í horn og las mér pistilinn.
Vinur er sá er til vamms segir.
Síðasti fundur okkar á sjúkra-
húsinu í Eyjum á Þjóðhátíðinni í
sumar og símtal eftir prófkjörið í
haust lýsti vel þeim hug sem
hann bar til mín og hafði ekkert
breyst í 34 ár. Í næsta herbergi lá
vinur okkar Gísli H. Jónasson
sem við höfum verið samferða í
Reglunni og þeir tveir mennirnir
sem héldu utan um mig í blíðu og
stríðu alla tíð. Svenni hafði lent í
sjávarháska þar sem flestir
áhafnameðlimir Guðrúnar VE
fórust en hann einn fárra sem
björguðust á ótrúlegan hátt. Þá
var hann ungur og ekki tilbúinn
að mæta örlögum sínum, þessi
glæsilegi maður, og Guð gaf hon-
um líf sem hann þakkaði fyrir af
ábyrgð alla tíð. En þarna var
hann tilbúinn að kveðja þegar
Gísli kvaddi og Svenni sagði þá
við mig að það færi vel á því að
þeir tækju skrefið saman, vinirn-
ir, á nýtt tilverustig. Þeir voru
búnir að vera lykilmenn í starfi
Reglunnar í Eyjum og höfðu tek-
ið saman mörg gæfuspor og það
væri ekki eftir neinu að bíða. Þó
ekki hafi verið nema vegna sím-
talsins sem hann átti við mig eftir
prófkjörið þá var tíminn verð-
mætur og samtalið honum líkt.
Hann var enn að gleðjast með
mér eins og sannur, hvetjandi,
föðurlegur eðalvinur. Og þrátt
fyrir alvarleg veikindi var hann
ekki búinn að gleyma glettninni
og strákskapnum sem gefur okk-
ur líf sem eftirsóknarvert er að
eiga. Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem við áttum saman.
Kostulegar heimsóknir á Shell
þar sem Svenni og Doddi í Olíu-
nni voru segullinn sem dró menn
í kaffi og viðskipti. Þar voru ekki
farnar troðnar slóðir og ekkert
heilagt og Svenni Hjall snillingur
í því að fá það besta út úr Dodda
sem var perla og þeir einstakling-
ar sem settu svip sinn á lífið í
Eyjum á þessum tíma. Þar var
tekið í nefið af mikilli list, tóbaks-
klútum veifað og spéspegill sam-
félagsins varð lifandi leikhús,
uppnefni í hávegum höfð og póli-
tískar áherslur á einn veg, enda
hefðu þeir félagar kosið Sjálf-
stæðisflokkinn þó hundur væri í
framboði. Línurnar á Shell voru
skýrar og gott að fara með þá
sem voru að afvegaleiðast af
trúnni í yfirhalningu trúboðanna
ef kosningar voru í nánd.
Sveinbjörn Hjálmarsson hefur
lokið lífsgöngu sinni, göngu
sómamanns sem fór vel með lífið,
manns sem stóð vörð um góð gildi
daglegs lífs og var mér fyrirmynd
og lærifaðir í mörgum málum.
Minningin um góðan vin sem lifir
í huga mínum og ég votta Ernu
og fjölskyldu hennar djúpa sam-
úð.
Ásmundur Friðriksson.
Árið 1968 var á margan hátt
örlagaríkt. Ég fór suður í
menntaskóla. Var hafnað sem
nemanda á þverflautu í tónskóla
af því að ég gat ekki lesið neinar
nótur og átti því enga framtíð
fyrir mér sem klassískur hljóð-
færaleikari. Kynntist fullt af
fólki, þ. á m. í MR. Einu sinni fór
ég á skólaball þar og tók eftir að
fólk dansaði og vangaði. Enginn
þurfti að sýna vottorð upp á slíkt
eins og í Gagganum í Eyjum. Þar
tókum við tal saman, tveir skóla-
bræður, og ákváðum að freista
gæfunnar með því að kaupa miða
í Happdrætti Háskólans. Þá lá
beinast við að hringja í umboðs-
manninn í Eyjum, hann Svein-
björn Hjálmarsson. Mér var sagt
að þau hjón væru heiðursfólk og
afskaplega gott fólk. Svenni tók
mér mjög vel og við fundum núm-
er sem ég gat munað. Svo liðu
mánuðirnir. Ég fékk vinning.
Næsta mánuð fékk bekkjarbróð-
ir minn vinning og svona gekk
þetta um veturinn 1968-69. Nut-
um við fjármunanna og veittum
bekkjarbræðrum okkar.
Sumarið 1969 fór ég að vinna
hjá Samvinnutryggingum. Kom
til Eyja endrum og sinnum og ég
gleymdi miðanum. Faðir minn dó
svo þegar ég var 19 ára og
skömmu síðar mundi ég eftir
happdrættismiðanum. Ég
hringdi í Sveinbjörn og það var
frekar lágt á mér risið. Hann tók
mér fagnandi og sagðist hafa
geymt miðann. Það hefði komið
stór vinningur á hann og hann
hefði haldið honum við og borgað
af honum. Ég átti ekki orð. Svo
fékk ég peningasendingu frá hon-
um með góðum kveðjum. Þetta
var ágætis sumarauki árið 1971.
Ég hef oft hugsað um þetta og
þann mikla drengskap sem
Sveinbjörn sýndi mér. Hann var
þekktur fyrir að greiða götu fólks
og var hvers manns hugljúfi.
Blessuð sé minning hans.
Gísli Helgason,
blokkflautuskáld.
Fallinn er frá Sveinbjörn
Hjálmarsson, eða Svenni Hjall,
eins og hann var alltaf kallaður á
Eyjavísu. Örlögin höguðu því
þannig að við fluttum í hús við
hliðina á honum og Ernu konu
hans. Þetta var árið eftir gosið.
Og í rúmlega þrjátíu ár vorum við
nágrannar. Að búa við hliðina á
Svenna var ánægjan ein. Hann
var glaðlyndur og þægilegur ná-
granni og aldrei nokkru sinni féll
styggðaryrði á milli okkar. Þvert
á móti var spjall við Svenna þeg-
ar við hittumst í garðvinnu eða
við slátt ánægjan ein. Hann var
afskaplega snyrtilegur og féll
sjaldan verk úr hendi. Var sífellt
eitthvað að vinna. Ef ekki að þvo
bíllinn, þá að slá blettinn, reyta
arfa eða snyrta runna. Þetta
leiddi auðvitað til þess að hann
var hafður sem viðmið og oft var
hvatning um að nú þyrfti að taka
til hendinni hjá fleirum.
Einu sinni, þegar Svenni var
löngu, löngu hættur að vera ung-
lamb sáum við til hans þar sem
hann var búinn að reisa stiga
uppi á bílskúrsþaki. Þar stóð
hann í efstu tröppu, haldandi með
annarri hendi í rennubrún og
teygði hina höndina með máln-
ingarpensil og var að mála undir
glugga. Þarna var honum rétt
lýst. Snyrtimennskan í fyrsta
sæti en öryggið í öðru.
En eftir situr að hafa haft
þennan ágæta mann sem ná-
granna öll þessi ár þar sem minn-
ingarnar eru góðar minningar.
Við kveðjum Svenna Hjall með
vinsemd og virðingu og sendum
Ernu og fjölskyldu samúðar-
kveðjur.
Auróra og Bjarni.
HINSTA KVEÐJA
Elsku pabbi minn
Ég kveð þig með kær-
leika, virðingu og þakklæti
fyrir tímann okkar saman.
Ástvinir sem við elskum
eru eins og stjörnur
sem glitra og skína
um alla eilífð.
Hafðu þökk fyrir allt og
allt, minn kæri.
Þín dóttir,
Ásdís Ingunn.
Afi minn, hann Svenni
Hjall, var einn hugrakkasti
og yndislegasti maður sem
ég veit um, hann var einn
minn besti vinur.
Alltaf trúði hann á hið
góða og réttláta og hvatti
mann áfram, sama hvað
var, og hann var snillingur í
að koma manni í gott skap .
Takk fyrir að hafa alltaf
verið til staðar fyrir mig, afi
minn, ég elska þig svo mik-
ið og minning þín lifir í
hjörtum okkar.
Þín
Elísa.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. NÓVEMBER 2016
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, amma, dóttir og systir,
PAMELA S. GUEST ERLENDSSON,
Mánabraut 4, Kópavogi,
sem lést á heimili sínu þann 1. nóvember,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju
föstudaginn 11. nóvember klukkan 15.
.
Haraldur G. Erlendsson,
Róbert J. Haraldsson, Rósa Dögg Ómarsdóttir,
Sara Jóna Haraldsdóttir, Sæþór Hallgrímsson,
Aron Tómas Haraldsson,
Elísabet Sif Haraldsdóttir, Gunnar Örn Arnarsson,
barnabörn,
Stanley Guest, Robert Guest.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR STEFÁNSSON
löggiltur endurskoðandi,
Þorragötu 5, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju þriðju-
daginn 8. nóvember klukkan 15. Blóm og kransar eru
vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á líknarstofnanir.
.
Anna Jónsdóttir,
Jón Sigurðsson, Ingveldur Sveinbjörnsdóttir,
Stefán Sigurðsson, Helga Kristín Guðmundsdóttir,
Björg Sigurðardóttir, Gunnar Baldvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞORBJÖRG HELGADÓTTIR,
Áshlíð 10, Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Lögmannshlíð
þriðjudaginn 25. október. Jarðarförin hefur
farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Rósfríður Friðjónsdóttir
Helgi Friðjónsson Ragna Karlsdóttir
Hulda Friðjónsdóttir Sæmundur Friðriksson
María Friðjónsdóttir
Páll Friðjónsson Þórey Albertsdóttir
Hólmfríður Sara Friðjónsdóttir Páll Stefánsson
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær bróðir okkar,
ÞÓRÓLFUR S. ÁRMANNSSON
frá Myrká,
Grænugötu 2, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 1. nóvember.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 11. nóvember klukkan 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Sjúkrahúsið á Akureyri.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
Þórunn og Bryndís Ármannsdætur.
Ástkær sonur okkar og bróðir,
SVERRIR KETILL GUNNARSSON,
Miðtúni 13, Höfn í Hornafirði,
lést af slysförum þann 30. október.
Útför hans verður gerð næstkomandi
miðvikudag, 9. nóvember, klukkan 14 frá
Hafnarkirkju.
.
Gunnar Páll, Helga Guðbjörg,
Guðbjartur Freyr, Guðrún Ósk
og aðrir aðstandendur.
Ástkæri bróðir okkar,
OLGEIR JÓN JÓNSSON,
Hafnargötu 70, Keflavík,
lést á heimili sínu, þriðjudaginn 1.
nóvember.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju,
fimmtudaginn 10. nóvember klukkan 13.
.
Þórdís Guðný Jónsdóttir Harvey,
Hafdís Björnsdóttir Wright,
Níels Jónsson Björnsson,
Laufey Jónsdóttir,
Auðunn Jónsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför okkar ástkæra
GUÐNA RUNÓLFSSONAR
frá Bakkakoti 1, Meðallandi,
síðast til heimilis að
Sigöldu 6, Hellu.
.
Ingunn Anna Hilmarsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRUNN GÍSLADÓTTIR
matráðskona,
Þangbakka 10,
áður Brún við Írafoss,
lést á líknardeild Landspítalans sunnu-
daginn 23. október. Hún verður jarðsungin mánudaginn
7. nóvember klukkan 11 frá Fella- og Hólakirkju. Þeir sem vilja
minnast hennar láti minningarsjóð líknardeildar og
heimahlynningar Landspítalans njóta þess.
.
Gyða Kristinsdóttir,
Elísabet Jónsdóttir, Magnús Sveinþórsson,
Ögmundur Jónsson,
Gísli Jónsson, Júlíana Þorvaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.