Skagfirðingabók - 01.01.2015, Blaðsíða 79

DULRÆNAR SAGNIR
79
setið lengi þegar ég heyrði fótatak sem
virtist vera undir þar sem ég sat, þó lengra
undir steininum og færðist nær. Það tók
undir eins og heyrðist þegar gengið var
um göngin í gömlu torfbæjunum. Þegar
fótatakið var næstum beint undir þar
sem ég sat, heyrði ég marra í hurð sem
opnuð var og gengið frá henni en hún
skall aftur og ískraði mikið í hjörunum
þegar hún lokaðist. Er gengin voru
nokkur skref í viðbót var eins og lagt
væri niður þungt ílát á bekk; eftir það
komst á kyrrð.
Þegar mennirnir komu upp á brún-
irnar var spennt af hestunum og matast.
Við pabbi og Sigurbjörn sátum upp við
steininn en urðum ekki varir við neitt
meira.
Veran í hríðinni
EITT ATVIK kom fyrir heima sem ég man
eins og gerst hefði í gær, því þá varð ég svo
hræddur. Þetta var um miðjan vetur en
þennan dag var mikill snjór og logndrífa.
Svo er það að eftir að tók að skyggja
Austurósinn, séður af
Lónsbrúnum. Lundey
efst til hægri á mynd.
Lónskrókur er lengra til
hægri, austur af ósnum, og
sést ekki á myndinni.
Ljósm.: Hjalti Pálsson
Brúin yfir austurós
Héraðsvatna.
Ljósm.: Jón Víðis