Skagfirðingabók - 01.01.2015, Blaðsíða 80

SKAGFIRÐINGABÓK
80
koma þeir Lónsbræður, Þórður og Skafti
[Gunnarssynir], með dreng sem kallaður
var Leifi, en hann var til heimilis í Enni.
Í þetta skipti var barnaskólinn á Lóni og
var drengurinn á skólanum. Leifa hafði
ekki verið sleppt heim vegna dimmviðris
en svo var blindað að það sá hvergi til
jarðar en drengurinn var trylltur og
heimtaði að komast heim því að hann
sagði að það yrði leitað að sér.
Lónsbræður vildu að pabbi væri úti
meðan þeir færu uppeftir og passaði
að þeir héldu réttri stefnu. Ekki þótti
pabba það hyggilegt en drengurinn var
svo óviðráðanlegur að það varð úr að
þeir lögðu af stað. En þegar þeir voru
komnir út og upp á flóann fóru þeir að
hugsa að þeir mundu ekki alltaf heyra
hóið í pabba jafn vel, og ef hvessti var
sambandið alveg rofið og þá voru þeir
illa settir með barn í eftirdragi í iðu-
lausri stórhríð svo að þeir sneru við
hvað sem drengurinn sagði.
Þegar þeir voru komnir heim á hlað
á Narfastöðum var allt heimilisfólkið úti
að leggja á ráðin um hvað gera skyldi.
Þá birtir skyndilega til og sjáum við ljós
suður og upp og virtist maður bera lugt
í þeirri hendinni sem frá okkur sneri,
þannig að við sáum að þegar gengið var
brá skugga á ljósið eftir því sem hann bar
til fæturna.
Þegar drengurinn sá ljósið varð hann
óður og ætlaði að slíta sig lausan og sagði
að þetta væru piltarnir í Enni að leita að
sér. Við vorum vantrúuð á það svona
seint af degi og í þessari hríð. Fólkið í
Enni hefði vitað það að honum hefði
ekki verið sleppt, enda stefndi ljósið
þvert úr leið. Stefnan var fram fyrir
neðan Ásgeirsbrekku en ekki í átt að
neinum bæjum.
Lón 31. október 2006. Lónsbrúnir neðan bæjar en yfir gnæfir Ásgeirsbrekkufjall.
Ljósm.: Hjalti Pálsson