Fréttatíminn - 30.09.2016, Blaðsíða 50

50 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 30. september 2016
Helga Dögg Ólafsdóttir
helgadogg@frettatiminn.is
Þetta var árið 1946 í Kaup-mannahöfn. Kalli hitti Gest og bauð honum að kaupa bókina af sér. Ég geri ráð fyrir að hann hafi
keypt þetta í einhverri bókabúð
bara eða jafnvel galleríi, ég veit
það ekki. Þetta var svo ótrúlegt
að Gestur gat ekki látið tækifærið
látið fram hjá sér fara. Við höfðum
í raun engin efni á að kaupa þetta.
Kalli hefur líklega verið alveg
skítblankur. Maður óð nú ekki í
peningum á þessum árum, engin
námslán, bara ekkert.“ Myndirn-
ar voru fjórtán í upphafi en þrjár
hurfu á einkennilegan hátt: „Þegar
við Gestur fórum í ferðalag suður
til Evrópu, árið 1951, skildum við
myndirnar eftir í galleríi á Íslandi
því okkur datt sú fjarstæða í hug
að selja þær. Við áttum svo ótta-
lega takmarkaða peninga. En við
sáum myndirnar aldrei aftur, það
var svolítið magnað.“
Bönkuðu upp á hjá Picasso
Hjónin ferðuðust með vinafólki
sínu til Frakklands árið 1951.
Vinirnir komu við í litlu þorpi þar
sem Picasso átti hús. „Við fundum
húsið þar sem kallinn bjó og pínd-
um vinkonu okkar til að banka
upp á og segja honum að við vær-
um komin alla leið frá Íslandi til að
hitta hann. Konan hans svaraði að
það hefði verið allt í lagi en hann
væri bara í París en sagði okkur
frá tveimur stöðum sem við gátum
skoðað verk eftir hann svo þetta
var voða ævintýri,“ segir Rúna um
sín ýmsu kynni af listamanninum.
Rúna á vinnustofu sinni. Mynd | Rut.
Rúna, Picasso
og týndu síðurnar
Myndlistarkonan Sigrún Guðjónsdóttir, eða Rúna, eignaðist fágætan
fjársjóð í Kaupmannahöfn árið 1946. Fjársjóðurinn var bókin Grâce et
Mouvement, með verkum unnum á árunum 1926-1938 eftir Pablo Picasso.
Bókina keypti hún og Gestur, maðurinn hennar, af samferðamanni
þeirra, Karli Kvaran.
Við fundum húsið þar
sem kallinn bjó og pínd-
um vinkonu okkar til að
banka upp á og segja
honum að við værum
komin alla leið frá Ís-
landi til að hitta hann.
Mynd við sérstök tilefni
Rúna, sem varð níræð á árinu, er
búin að gefa frá sér flestar mynd-
irnar til barna og barnabarna.
„Mappan er náttúrulega svolítið
þunn, ég er búin að gefa allar
myndirnar, nema eina. Bókin
var gefin út í 300 eintökum sem
er náttúrulega ekki mikið, ægi-
lega fínn pappír. Hann gat gert
þetta með fáum strikum, gamli
maðurinn.“ Börn og barnabörn
Rúnu hafa flest fengið eina mynd
í ramma við sérstök tilefni. Fyrsta
myndin var gefin þegar dóttir
þeirra hjóna giftist. Ein mann-
eskja utan fjölskyldunnar á mynd
úr bókinni og er það góð vin-
kona Rúnu, Guðný Magnúsdóttir
leirlistakona: „Hún er voðalega
nátengd okkur, þegar hún tók upp
á því að fara í háskólann að læra
eitthvað þá gaf ég henni mynd.
Svona er nú þetta.“
„Við byrjuðum okkar feril, við
Gestur, í leir þegar við komum
heim úr Akademíunni í Kaup-
mannahöfn. Við fórum að hugsa á
hverju skollanum ætlum við að lifa
þegar við komum heim. Þetta var
voðalega skemmtilegur tími, þetta
var ‘46 til ‘47 og það var svo mikill
uppgangur í leirmunagerð og í
öllum vefnaði. Strax eftir stríðið
byrjaði að lifna yfir hlutunum, seg-
ir Rúna sem er enn á fullu í mynd-
listinni. „Ég er svo þrjósk, ég get
ekki hætt þessu. Mér finnst aldrei
gaman að sýna eitthvað gamalt.“
Twittingur: Enginn vandræði
og bara gleði
Aron að spjalla við netvini á Twitter.
Samfélagsmiðilinn Twitt-
er er kjörinn staður til að
kynnast fólki í netheimum.
Fólk skiptist á skoðunum og
deilir sögum úr daglegu lífi.
Nú vilja íslenskir notendur
hittast í raunheimum og
kalla hittinginn Twitting.
„Twitter samfélagið hefur tök á
því að hittast í raunveruleikan-
um og ég held að þetta sé ágætis
vettvangur fyrir fólk að kynnast
þegar maður er í samskiptum við
marga þarna dagsdaglega og þekk-
ir það kannski ekkert fyrir. Það
eru nokkrir einstaklingar þarna
sem maður hefur verið í einhvers
konar samskiptum við í langan
tíma og manni líður eins og maður
þekki þá,“ segir Aron Leví Beck
sem er spenntur fyrir að hitta net-
vini í raunheimum.
Aron segir að maður þurfi ekki
að vera vinsæll á samfélagsmiðlin-
um og að þetta sé hittingur fyrir
alla og hvetur fólk til að stíga út
fyrir þægindaramman: „Ég held
að þetta sé ágætur staður fyr-
ir tengsl, meðal annars. Þetta
er náttúrulega fólk allstaðar að
úr samfélaginu. Hvort þetta eru
iðnaðarmenn eða læknar eða
leikarar, stærðfræðingar eða
verkfræðingar, skiptir engu máli.
Ísland er svo lítið land, þess vegna
er twittersamfélagið hér svolítið
sérstakt, við erum svo fá og allir
þekkjast einhvernveginn og það er
alltaf hægt að tengja.“
Heldur þú að þetta verði vandræða-
legt?
„Nei, ekki fyrir mig allavega. Ég
á mjög auðvelt með að hitta fólk.
Þetta er örugglega vandræða-
legt fyrir einhverja. Ég segi bara
enginn vandræði og bara gleði.“
| hdó
Sími 412 2500 - sala@murbudin.is - www.murbudin.is
Hitablásarar
Rafmagnshitablásari
2Kw 1 fasa
6.890
Rafmagnshita-
blásari 5Kw 3 fasa
12.830
Rafmagnshita-
blásari 2Kw
1.990
Kletthálsi Reykjavík
Reykjanesbæ
Rafmagnshitablásari
3Kw 1 fasa
8.890
15 metra rafmagnssnúra
3.190 WIS-kapalkefli 25 metrar 6.190
Kapalkefli 10 metrar
2.990
INDUSTRIAL GRADE
„Það eru tvær pólskar kvikmynd-
ir sem ég myndi alls ekki missa
af á Riff,“ segir Marta Magdalena
Niebieszczanska, blaðamaður og
ritstjóri Iceland News Polska, en
fókusinn á Alþjóðlegri kvikmynda-
hátíð í Reykjavík, Riff, er settur á
Pólland þetta árið. Sýndar verða
15 nýjar pólskar kvik- og stutt-
myndir auk þess sem sérviðburðir
og málþing tengd Póllandi verða
á dagskrá. Þar að auki verða boð-
orðin 10, röð tíu kvikmynda sem
Kieslowski leikstýrði og pólska
sjónvarpið framleiddi árið 1988,
sýndar í tímaröð um helgina.
„Í fyrsta lagi myndi ég alls ekki
missa af The Last family sem er
fyrsta mynd Jan P. Matuszynski.
Myndin fjallar um myndlistar-
manninn Zdzislaw Beksinski,
sem fæddist árið 1929 og er al-
gjört „cult“ í Póllandi, en hann
er þekktastur fyrir að mála súr-
realísk og mjög drungaleg verk.
Myndin fjallar líka um son hans
sem er þekktur útvarpsmaður og
þýðandi og eiginkonu hans sem
er strangtrúaður kaþólikki. Mjög
áhugaverð og spennandi saga um
mjög óvenjulega fjölskyldu.“
„Hin myndin sem ég ætla pott-
þétt að sjá er United States of
Love. Hún fjallar um þrjár konur
Pólverjar kalla enn á frelsi
Marta Magdalena
Niebieszczanska segir
tvær pólskar myndir
á Riff vera algjörlega
ómissandi.
Marta ætlar ekki að missa af spennandi
fjölskyldusögu pólsks „cult“ málara og
sögu þriggja kvenna sem elta drauma
sína árið 1990. Mynd | Hari
sem búa í Póllandi árið 1990 sem
var rosalegur umbrotatími. Þetta
var fyrsta mikla frelsisárið okk-
ar en líka fyrsta árið sem algjör
óvissa ríkti um framtíðina. Kon-
urnar líta út fyrir að vera ham-
ingjusamar en ákveða samt sem
áður að umbreyta lífi sínu til að
elta drauma sína. Myndin gerist
í fortíðinni en ég býst við að hún
endurspegli það sem er að gerast
akkúrat núna í Póllandi því fólk er
ennþá þreytt á gamaldags hugs-
unarhætti og er enn að kalla eftir
meira frelsi.“ | hh