Fréttatíminn - 14.10.2016, Síða 60

Ákvað að hún myndi sigra
Aðspurð hvort hún hafi einhvern-
tíma orðið hrædd um að mamma
hennar myndi deyja úr krabba-
meininu, segir Hildur það vissu-
lega hafa flogið í gegnum huga
hennar fyrst. „Auðvitað hugsar
maður fyrst um það versta sem
getur gerst og mér fannst erfitt að
hætta að hugsa þannig. En þetta
var svolítið skrýtið því mamma
þekkir sjúkdóminn svo vel. Hún
sagði okkur strax að þetta væri
nú ekki mjög slæmt, hún hefði
séð miklu verra. Hún gat sjálf
svo mikið greint sig, sem ég held
reyndar að hafi stundum ver-
ið erfitt við fyrir hana. Hún varð
sín eigin hjúkrunarkona á meðan
hún var veik, í stað þess að slaka
almennilega á.“ Mamma hennar
var líka mjög dugleg að upplýsa
fjölskylduna um hvað hitt og þetta
í ferlinu þýddi, hvaða áhrif það
hefði og hve líkurnar á bata voru
miklar.
„Ég trúði bara því sem mamma
sagði. Ég er jákvæð að eðlisfari
þannig mér tókst að ákveða að hún
myndi sigra þetta,“ segir Hildur,
og það var nákvæmlega það sem
mamma hennar gerði. Hún sigr-
aði. En hún lauk nýlega eftirfylgni
meðferðarinnar. „Fólk gerir sér
ekki grein fyrir því hvað þetta get-
ur verið langt ferli. Hún er í reglu-
bundnu eftirliti á meðan því það
er hættara við að þetta taki sig upp
aftur fyrstu árin á eftir.“
Hildur segist reyndar aldrei
hugsa út í það hvort krabbameinið
geti tekið sig aftur upp hjá mömmu
hennar. „Ég reyni að hugsa ekki út
í hvað gæti gerst. Ef eitthvað gerist
þá tekst maður bara á við það. En
ég hef enga trú á því að það gerist,“
segir Hildur og brosir.
Fór sjálf í keiluskurð
Hún viðurkennir að hugsunar-
háttur hennar hafi breyst eftir að
mamma hennar veiktist og líka
eftir að hún sjálf þurfti að fara í
keiluskurð vegna frumubreytinga
í leghálsi.
„Þetta voru fyrstu alvöru veik-
indin í fjölskyldunni. Maður er
alltaf svo upptekin af því að það
komi ekkert slæmt fyrir sína fjöl-
skyldu. Auðvitað hafði ég heyrt
þá tölfræði að einn af hverjum
þremur fái krabbamein, en maður
er gjarn á að trúa ekki tölfræðinni
ef hún hentar manni ekki. Eftir að
mamma veiktist fór að verða þakk-
látari fyrir heilsuna. Svo fór ég líka
að hugsa meira um hvað ég sjálf
gæti gert. Eins og bara að fara í
leghálsskoðun, því leghálskrabba-
mein er eitthvað sem ungar konur
þurfa að vera vakandi fyrir. Það
gerðist nefnilega á svipuðum tíma
og mamma veiktist ég greindist
með frumubreytingar í leghálsi við
leghálsskoðun og þurfti á endan-
um að fara í keiluskurð.“
Stundum eins og trúboði
Hildur segist alltaf hafa talað opin-
skátt bæði um frumubreytingarn-
ar og veikindi mömmu sinnar, til
að vekja athygli á mikilvægi þess
að fara reglulega í skoðun. „Ég hef
látið vinkonur mínar sverja að þær
fari í skoðun. Þetta snýst um að
taka ábyrgð á eigin heilsu. Frumu-
breytingar eru ekki krabbamein,
en það er byrjunarstig krabba-
meins. Og ef það er greint nógu
snemma þá er hægt að koma í veg
fyrir krabbamein. Það er ekkert
mál að fara í skoðun og það tekur
enga stund. Það er allavega minna
mál en að fara í gegnum krabba-
meinsmeðferð. Ég verð oft reið
þegar ég heyri stelpur segja að þær
meiki ekki að fara í skoðun. Það
sem þú meikar ekki, það er á fá
krabbamein,“ segir Hildur ákveðin
og hlær. Hún viðurkennir að vera
stundum eins og trúboði þegar
kemur að þessari umræðu, enda
góð vísa aldrei aldrei of oft kveðin.
„Það er ótrúlegt að maður hafi
verið svona heppin og allt hafi
gengið svona vel. Þakklæti er
mér því efst í huga. Þessi herferð
Bleiku slaufunnar á ekki að gera
alla hrædda um að þeir séu með
krabbamein, heldur gera fólk
meðvitað. Þess vegna finnst mér
skemmtilegra að tala um þetta sem
fallega sögu, ekki eitthvað hræði-
legt. Þetta var ferðalag sem við
fórum í gegnum, erfitt á tímabili,
en svo endaði það vel. Það er
ekki endilega dauðadómur að fá
krabbamein.“
Skrýtin stund að snoða mömmu
Það var Hildi Kristínu Stefánsdóttur mikið áfall þegar mamma hennar greindist með brjóstakrabbamein, en hún var
sannfærð um að hún myndi sigrast á því. Hildi fannst erfitt að geta ekki verið hjá mömmu sinni meðan á krabbameins-
meðferðinni stóð, en hún var í skiptinámi í Japan og sá hana verða veikari og veikari í gegnum Skype.
Í gamla daga Þetta er myndin sem Hildur
birti af þeim mæðgum í herferð Bleiku
slaufunnar #fyrirmömmu.
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrunlilja@amk.is
Söngkonan Hildur Krist-ín Stefánsdóttir er ein þeirra sem tekur þátt í herferð Bleiku slaufunnar #fyrir-
mömmu, þar sem vakin er athygli
á brjóstakrabbameini og konur
minntar á þreifa brjóst sín og fara
reglulega í skoðun. Hildur birtir
gamla mynd af sér og mömmu
sinni, Lilju Jónasdóttur, sem
greindist með brjótakrabbamein
fyrir fimm árum. Mamma hennar
var heppin að greinast snemma.
Hélt hún væri að grínast
„Það var mikið áfall þegar mamma
greindist, sérstaklega þar sem hún
starfaði sem hjúkrunarfræðingur á
krabbameinsdeild. Hún vann líka
við að leiðbeina krabbameinssjúk-
lingum varðandi slökun, notaði
dáleiðslu og gaf þeim heildræna
meðferð. Mér fannst því eins og
hún gæti ekki fengið krabbamein,
hennar hlutverk var að lækna
aðra sem voru veikir. Mér fannst
eins og hún væri að grínast þegar
hún sagði frá þessu,“ segir Hildur
um hennar fyrstu viðbrögð þegar
mamma hennar sagði frá æxlinu
sem fundist hafði í brjóstinu.
„Það fannst í skoðun og engin
veikindi voru komin fram. Það
fannst í raun eins snemma og
hægt var. En hún var líklega mun
meira með á nótunum en aðrir
að fara reglulega í skoðun, vegna
starfs síns.“
Hildur segir mikið hafa verið
rætt um krabbamein á heimilinu
áður en mamma hennar greindist,
enda varla annað hægt þegar
vinnuna hennar bar á góma. „Það
var því mjög skrýtið þegar krabba-
meinið var komið inn á heimili
með öðrum hætti.“
Fór frá mömmu veikri
Krabbameinið var skorið burt
skömmu eftir greininguna og hluti
brjóstsins fjarlægður. Svo tók við
lyfjameðferð, sem Hildur segir
hafa verið erfiðasta þáttinn. „Með-
ferðin hefur mismunandi áhrif á
fólk. Það fer eftir aldri og ýmsu.
Mamma varð töluvert mikið veik.
Hún lagðist nokkrum sinnum inn
á spítala og það var mjög erfitt,
sérstaklega í ljósi þess að ég flutti
til Japan á svipuðum tíma,“ segir
Hildur, en þegar mamma hennar
greindist þá lá fyrir að hún væri á
leið til Japan í eins árs skiptinám
Erfitt að fara Hildur var í skiptinámi í Japan á meðan mamma hennar var í krabbameinsmeðferð. Hún segir það hafa verið erfitt að geta
ekki verið hjá henni. Mynd | Rut
Mæðgur í bogfimi Krabbameinsmeðferðin
tók sinn toll af mömmu Hildar og hún er
þrekminni en áður.
Í Japan Hildur og Lilja hafa alltaf verið nán-
ar og sú síðarnefnda setti sér það markmið
að heimsækja dóttur sína til Japan þegar
meðferðinni lyki.
eftir þrjá mánuði. „Ég fór í raun
frá mömmu þegar hún var hvað
veikust. Það var erfitt. Hún tók
hins vegar ekki í mál að ég hætti
við að fara. En það var erfitt að
vera ekki til staðar. Við töluðum
mikið saman á Skype og ég sá
hana verða veikari og veikari.“
Þær mæðgur hafa alltaf verið
nánar og rétt áður en Hildur hélt
til Japans áttu þær fallega stund
saman, en átakanlega á sama
tíma. „Rétt áður en ég fór út þá
bað mamma mig um að snoða sig.
Hún var byrjuð að missa svo mik-
ið hár. Ég hafði snoðað sjálfa mig
þegar ég var 18 ára og hún sagði að
ég hefði reynsluna. Þetta var mjög
skrýtin stund, að snoða mömmu
sína. Við vorum báðar hálfgrát-
andi, en þetta var fallegt líka.“
Heimsótti Hildi eftir meðferð
Þrátt fyrir að það hafi verið erfitt
fyrir Hildi að vera svo langt í burtu
þegar mamma hennar var hvað
veikust, þá hafði það líka sínar
jákvæðu hliðar. „Mamma setti sér
það markmið að koma að heim-
sækja mig þegar meðferðinni
væri lokið. Þannig hún og pabbi
plönuðu að koma til mín mánuði
eftir að síðustu lyfjameðferðina.
Mamma horfði rosalega mikið til
þessa markmiðs. Hún ætlaði sér
að klára þessa meðferð og þá fengi
hún að fara til Japan að heimsækja
mig. Það var skemmtilegt.“
Hildur tekur þó fram að með-
ferðin hafi tekið sinn toll af
mömmu hennar og haft töluverð
áhrif á þol og þrek. Hún óttaðist
því að geta ekki notið sín í Jap-
an. Sem betur fer jafnaði hún sig
frekar hratt og var orðin þokka-
leg þegar að Japansferðinni kom.
Þrekið mun hins vegar aldrei
koma til baka að fullu og Hildur
segir mömmu sína hafa hægt á sér
á ýmsum sviðum. „Hún segist ekki
vera jafn sterk lengur.“
…viðtal 4 | amk… FÖSTUDAGUR 14. OKTÓBER 2016
Ég trúði
bara því sem
mamma sagði. Ég er
jákvæð að eðlisfari
þannig mér tókst að
ákveða að hún myndi
sigra þetta.
Köllunarklettsvegi 1, 104 Reykjavík • Sími: 531 3300 • ritstjorn@amk.is
Útgefandi: Gunnar Smári Egilsson. Blaðamenn: Katrín Bessadóttir, katrin@amk.is; Kidda Svarfdal, kidda@amk.is og Sólrún Lilja Ragnarsdóttir, solrunlilja@amk.is.
Framkvæmdastjóri og auglýsingastjóri: Valdimar Birgisson. amk… er gefið út af Morgundegi ehf. og er prentað í 83.000 eintökum í Landsprenti.