Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1965, Blaðsíða 11

TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS
99
Þegar ég 'síðastliðið ár var við fram-
haldsnám í hjúkrunarkennslu í Danmörku,
kynntist ég þeirri hjálparstétt, er Danir
hafa á sínum sjúkrahúsum, elliheimilum
og víðar og kallast sygehjælpere. Við vor-
um látnar kenná einum slíkum 24 stúlkna
hóp líffæra- og lífeðlisfræði, sjúkdóma-
fræði og hjúkrunarfræði. Námsskeið þeirra
stendur yfir í 8 mánuði, og eru kennslu-
stundir 92. Þessi fög eru kennd: Almenn
hjúkrunarfræði 45 stundir, þar af 20 stund-
ir í verklegum hjúkrunaræfingum og 5
stundir í siðfræði; líffæra- og lífeðlisfræði
og sjúkdómafræði 30 stundir, heilsufræði
13 stundir og 4 stundir í upplýsingum um
námið, starfið og fleira. Ég reyndi að
kynna mér nám og störf sygehjælpere eftir
föngum og spurðist fyrir um, hvernig lík-
aði við þá stétt á hjúkrunarstofnunum.
Allar forstöðu- og yfirhjúkrunarkonur
sögðu: „Við getum ekki án þeirra verið“.
Einstaka hjúkrunarkona sagði: „Þær fá
of há laun miðað við okkur, nám þeirra
er svo miklu styttra, og þær bera svo til
enga ábyrgð". Einnig heyrðust raddir um,
að eldri sygehjælpere ættu það til að vilja
vera of ráðríkar gagnvart hjúkrunarnem-
um, en heildarútkoman virtist mér sú, að
ómetanleg hjálp væri að þeim, samvinna
væri yfirleitt mjög góð, og að í þessari stétt
væri fólk eins og í öðrum stéttum — af-
bragðs gott, miður gott og allt þar á milli.
Ekki hafði ég tækifæri til að kynna mér
nám eða starf þessa hjálparfólks á hin-
um Norðurlöndunum, veit þó, að Norð-
menn eru einnig með 8 mánaða námsskeið,
en kennslustundir eru þar fleiri, eða um
245 stundir.
Áður en ég fór að heiman, hafði ég heyrt,
að nefnd hefði verið skipuð af landlækni
til að athuga möguleika á að stofna slíka
stétt hér, skrifaði því heim og fékk eftir-
fai’andi upplýsingar: „1 október 1963
ræddi borgarlæknir við landlækni og síð-
an við skólastjóra og aðalkennai’a Hjúkr-
unarskóla íslands um möguleika á að auka
það starfslið sjúkrahúsa, er annast hjúkr-
unarstörf, með því að stofna stétt hjálp-
arfólks, er gæti unnið undir stjórn hjúkr-
unarkvenna við ýmis auðveldari hjúkr-
unarstörf og hirðingu á umhverfi sjúkl-
ings. Síðar, eða þ. 20. febrúar 1964, var
haldinn fundur í Hjúkrunarskólanum og
sátu hann skólanefnd Hjúkrunarskólans,
formaður og varaformaður Hjúkrunar-
félags íslands, aðstoðarforstöðukona Land-
spítalans og borgarlæknir. Voru þau á
einu máli um, að nauðsyn bæri til að fá
sérstaklega þjálfað fólk til að létta ein-
faldari störfum af hjúkrunarkonum, en
greindi nokkuð á um, hve mikla menntun
þetta hjálparlið skyldi hljóta. Landlæknir
kvaðst myndi skipa nefnd til að undirbúa
málið, og í byrjun marz 1964 skipaði hann
eftirtalda menn og konur í nefndina: Pri-
orinnu St. Josepsspítala að Landakoti,
systur Hildegardis, forstöðukonu Land-
spítalans, frk. Sigríði Bachmann, skóla-
stjóra Hjúkrunarskóla Islands, frk. Þor-
björgu Jónsdóttur, varaformann Hjúkr-
unarfélags Islands, frk. María Finnsdótt-
ur og borgarlækni dr. Jón Sigurðsson, sem
jafnframt var tilnefndur formaður nefnd-
arinnar".
Nefndin hélt 7 fundi og gerði: „Tillög-
ur um nám og starfssvið hjálparfólks við
hjúkrunarstörf á sjúkrastofunum". Of
langt væri að lesa tillögurnar allar, en þær
fjalla um tilgang og markmið, starfshætti,
tilhögun náms, inntökuskilyrði, námsefni,
námsvottorð, stjórn og kennslu á náms-
skeiðunum, kjör nemenda við námið, og
að lokum réttindi og skyldur þessa fólks
að námi loknu. Tilhögun náms yrði sú,
að tvö námskeið skyldu haldin árlega fyrir
12 nemendur í hverju, og hvert náms-
skeið stæði yfir í 12 vikur eða tæplega 3
mánuði. Byrja skyldi á bóklegu námi í 2